Christenen van Iraq

Jacob van Urhoy (Urfa, in Turkey)

(Foto: wikipedia.org)

De historicus Poseidonios uit Apamea (ca. 135 v.Chr- 51 v.Chr), was een Griekse stoïcijnse filosoof, politicus, astronoom, geograaf en leraar. Hij zegt: “Het volk dat wij, de Grieken, Syriërs noemen, noemen zij zichzelf Arameeërs”

(Uit: J.G. Kidd, Posidonius (Cambridge Classical Texts and Commentaries, 1988), vol. 2, pt. 2, pp. 955-956)

(Foto: wikipedia.org)

Strabo (geboren op 63 v. Chr, gestorven ca. 24 n. Chr), was een Griekse historicus geograaf en filosoof. Hij is het meest bekend om zijn Geographika (Geografie). Hij zegt: “Poseidonius speculeert dat de namen van deze naties ook verwant zijn, omdat, zegt hij, het volk dat wij Syriërs noemen wordt door de Syriërs zelf Arameeërs genoemd.”

(Uit: The Geography of Strabo, translated by Horace Leonard Jones and published in Vol. I of the Loeb Classical Library edition, 1917, Book I, Chapt. 2, 34)

(Foto: http://www.ccel.org)

Flavius Josephus (37 n. Chr- 100 n. Chr) was een Joodse historicus en apologeet van priesterlijke en Koninklijke afkomst die de vernietiging van Jeruzalem in 70 overleefde en vastlegde en zich later in Rome vestigde. Hij zegt: “Aram had de Arameeërs die de Grieken Syriërs noemden.”

(Uit: Antiquities of the Jews, translated by William Whiston in 1737, Book I, Chapt. 6)

Eusebius van Caesarea (264 n. Chr. – 30 mei 339 n. Chr) was een bisshop van Caesarea in Palestina en wordt vaak “vader van de kerkgeschiedenis” genoemd vanwege zijn werk in het vastleggen van de geschiedenis van de vroegere kerk. Hij zegt: “…. en van Aram de Arameeërs die Syriërs worden genoemd.”

(Uit: Sebastian Brock, "Eusebius and Syriac Christianity," in Harold W. Attridge and Gohei Hata, eds., Eusebius, Christianity, and Judaism (Leiden 1992), p. 226)

Abu Al-husayn 'ali Ibn Al-husayn Al-mas'udi, geboren in 895 in Bagdad (Irak) en overleed in 957 in al-Fustat (Egypte) was een historicus en reiziger, bekend als “de Herodotus van de Arabieren.” Hij was de eerste Arabier die de geschiedenis en wetenschappelijke geografie combineerde op groot schaal. Over Tur Abdin zegt hij: “Tur Abdin is de berg waar nog steeds overblijfselen van de Arameeërs Syriërs overleven.”

(From: Michael Jan de Goeje: Bibliotheca Geographorum Arabicorum III, Leiden 1906, 54, I)

Professor Dietrich Hermann Hegewisch, geboren op 15 december 1746 in Quakenbrück (Duitsland) en overleed op 4 april 1812 in Kiel, was een productieve historicus aan de universiteit van Kiel met een brede interesse. Hij zegt: “Verdienen de Syriërs, zoals ze gebruikelijk worden genoemd, of de Arameeërs zoals ze feitelijk worden aangeduid, niet meer aandacht in de wereld-geschiedenis dan dat ze gewoonlijk krijgen?”

(Uit: D.H. Hegewisch: Die Aramäer oder Syrer; ein kleiner Beitrag zur allgemeinen Weltgeschichte, Berlinische Monatschrift, 2, 1794, p. 193)

Op pagina 197 zegt hij: “De namen Syrië, Assyrie, Mesopotamië, Babylon etc. stammen af van de Grieken die onbekend waren met de werkelijke geografie van deze landen toen de namen voor het eerst werden gebruikt. Later, deels vanwege blijvende onwetendheid en deels vanwege gemak ondanks dat ze beschikten over accurate kennis, hielden ze vol in het gebruik omdat het anders iets van inspanning zou vergen om de oude op te geven, bekende namen en divisies van landen, en over te schakelen naar nieuwe, zelfs als ze meer nauwkeurig waren. De oude, echte, enige naam van deze landen is Aram, het wordt diverse malen in het Oude Testament genoemd en de Griekse geleerden waren ook bekend mee en waarschijnlijk beschreven ze de bevolking van deze gebieden als Arameeërs, hoewel zelden, daar ze gewoonlijk doorgingen met de term Syriërs, dat bekend was bij de Grieken”

Op pagina 307 zegt hij: “De Syriërs of Arameeërs waren niet louter talrijk en groot volk, maar ze waren ook een veel ontwikkeld volk.”

(Photo: http://portrait.kaar.at)

Professor Theodor Mommsen, geboren op 30 november 1817 in Garding, Schleswig (nu In Duitsland) en overleed op 1 november 1903 in Charlottenburg, dichtbij Berlijn, was een Duitse historicus en schrijver, bekend om zijn meesterwerk over de geschiedenis van Rome. Hij ontving de Nobel Prijs voor literatuur in 1902. Hij zegt: “…de geschiedenis van de Aramese of Syrische natie die de oostkust omvatte en zich uitstrekte tot aan de binnenlanden van Azië tot aan Eufraat en Tigris ”

(Uit: The History of Rome, geschreven tussen 1854 in 1856, Leipzig, door Theodor Mommsen, Boek 1, Hoofdstuk 1)

“… de Arameeërs verdedigden hun nationaliteit met de wapens van zowel intellect alsmede met hun bloed tegen alle lokmiddelen van de Griekse civilisatie en alle dwangmaatregelen van oosterse en westerse despoten, en met een halsstarrigheid waar geen Indo- Germaanse volk ooit heeft aan getipt en die naar ons toe, die Westerlingen zijn, lijkt soms meer en soms minder dan menselijk.“

(ibid, Boek 3, Hoofdstuk 1)

(Photo: wikipedia.org)

Professor Theodor Nöldeke, geboren op 2 maart 1836 in Harburg, dichtbij Hamburg, overleed op 25 december 1930 in Karlsruhe, was een vooraanstaande Duitse Semitische geleerde die studeerde in Göttingen, Wenen, Leiden en Berlijn. Hij zegt: “De hoofdstroom van de bevolking van al deze wijde landschappen van Middellandse zee tot voorbij Tigris behoorde tot een zekere nationaliteit, dat van Arameeërs”

(Uit: Th. Nöldeke: Assyrios Syrios Syros, in Zeitschrift für klassische Philologie, Hermes 5, Berlin 1871, p. 460)

Op pagina 461 zegt hij: “Het is wel begrijpelijk dat het volk is begonnen met het overdragen van de naam van het land aan de meest belangrijke nationaliteit en dus de naam “Syrier” was etnologisch vastgehouden en gelijkgesteld met ‘Aramees.’”

Op pagina 468 zegt hij: “Sinds de tijd van Alexander [de Groot], als het niet enigszins eerder was, is het volk begonnen met het overdragen van de naam van de Syriërs exclusief over aan de overheersende nationaliteit in Syrië, en op deze manier werd deze originele politiek- geografische term een etnologische term dat werd geïdentificeerd met de lokale Arameeërs.”

“Vanaf de tijd dat de Grieken meer betrokken raakten met Azië, identificeerden ze met de benaming Syriërs het volk dat zichzelf Arameeërs noemde.” (Uit: Th. Nöldeke, Kurzgefasste Syrische Grammatik (Leipzig, 1880), p. XXIX)

“Voor wat betreft de naam van deze natie en haar taal is het oorspronkelijk ‘Aramees’ in essentie en ook de enige dat het meest geschikt is voor het gebruik door de hedendaagse geleerden.”

(Uit: Th. Nöldeke, "Die Namen der aramäischen Nation und Sprache,” in Zeitschrift der Deutschen Morgenländischen Gesellschaft 25 (1871), p. 131)

(Foto: www.doaks.org)

Karl Eduard Sachau, geboren op 20 juli 1845 en overleden op 17 september 1930 was een Duitse oriëntalist. In 1872 was hij professor aan de Universiteit van Wenen en in 1876 aan de Universiteit van Berlijn waar hij werd benoemd tot de directeur van de nieuwe Seminaar van Oriëntaalse talen in 1887. Hij is met name opmerkenswaardig voor zijn werk over Syrisch en andere Aramese dialecten. Hij zegt: “De natie van de Arameeërs: Deze nationale naam, vooral in navolging van de invloeden van de Joods- Christelijke literatuur, baande weg voor de Griekse benaming Syriërs.”

(Uit: Verzeichnis der Syrischen Handschriften der königlichen Bibliothek zu Berlin von Eduard Sachau 1. Abteilung, Berlin 1899, Vorrede I)

Het Aramese volk: Het Aramese volk (niet te verwarren met 'Armeniërs') spreekt Aramees, de taal van Abraham, Mozes en Jezus Christus. Zij zijn het inheemse volk van wat in vroegere tijden 'Aram-Nahrin' werd genoemd en in onze dagen bekend is geworden onder de naam 'Mesopotamië'

Sommige Arameeërs noemen zich in onze dagen "Assyriërs", dit vanwege de haatzaaiende geestelijke koloniale activiteiten van de Westerse missionarissen en diplomaten in het Midden-Oosten in de 16e en 19e eeuw. Andere Arameeërs zijn bekend geworden als "Chaldeeërs". Ze zijn echter allemaal Arameeërs. Overal waar U het woord "Assyriërs" tegenkomt dient U het als Arameeërs te lezen. In Turkije zijn de Arameeërs bekend geworden als “Süryani” en in Arabische als “Al-Suryan”

	Vaak Gevraagde Vragen
	1. Wat is het verschil tussen de “Assyrische” Apostolische Katholieke kerk van het oosten en de (Syrische) Kerk van het Oosten?
	2. Wat is de Oude Kerk van het Oosten?
	3. Hoeveel “Assyriërs” zijn in Iraq?
	4. Wie gaf hen de naam en maakte hen bekend als,, Assyrische” Christenen?
	5. Wat is de link tussen de moderne,, Assyriërs” en de antieke Assyriërs- historische bewijzen?
	6. “Assyrische” Christenen; inheemse volk van Irak?

English Version

1. Wat is het verschil tussen de “Assyrische” Apostolische Katholieke kerk van het oosten en de (Syrische) Kerk van het Oosten?

Het gaat hier om twee verschillende benamingen voor één en dezelfde kerk, namelijk de Syrische Kerk van het Oosten. De term “Assyrisch” werd 1976 toegevoegd aan de Kerk van het Oosten nadat haar Patriarch Mar Eshai Shamun XXIII in 1976 werd vermoord. Over deze moordaanslag zegt professor John Jospeh in zijn boek op blz (133),, De officier van justitie voerde aan dat één van de motieven voor het vermoorden (van de Patriarch) was Assyrische nationalisme; hij probeerde te bewijzen dat de Assyrische Universele Alliantie (AUA) was betrokken bij de moordaanslag”

Na de moord aanslag op Esai Shamun XXIII werd een nieuw patriarch gekozen in 1976. Zijn naam: Mar Dinkha IV. Dezelfde jaar, dus in 1976, werd de naam van de Syrische Kerk van het oosten veranderd in “Heilige Apostolische Assyrische Katholieke kerk van het oosten” (http://www.cired.org/). Patriarch Mar Dinkha IV reisdeert in Chicago, Verenigde Staten. In Irak bedraag hun aantal rond 40.000 a 45.000

2. Wat is de Oude Kerk van het Oosten?

De Oude Kerk van het Oosten is ontstaan in 1968 uit de (Syrische) Kerk van het Oosten als gevolg van een strijd tussen Mar Thoma Darmo van India en de Patriarch van de Kerk van het Oosten, Mar Shamun omtrent de erfelijke opvolging van de Patriarch (bij de Oost-Arameeers was het gebruikelijk dat de Patriarchaat steeds binnen een familie bleef zoals bij een koning). In 1968 gaf de Irakese overheid Mar Darmo toestemming om Irak te bezoeken waarna hij meteen bisschoppen inwijdde en het ontstaan van de Oude Kerk van het oosten was een feit.

De huidige Patriarch: Mar Addai, resideert in Bagdad, aantaal leden: 5 diocesen in Iraq en VS.

3. Hoeveel “Assyriërs” zijn in Iraq?

Vanwege de overweldigende desinformatie verspreid door de fanatici met het doel de geschiedenis van het inheemse Aramese volk in Irak te vervalsen; die o.a. bekend zijn geworden onder de benaming,, Assyrian Christians”; in vele publicaties spreken ze van 750.000, 1.2 miljoen en zelfs 2.5 miljoen ,,Assyriërs ”. In werkelijkheid zijn er echter niet meer dan 40.000 – 45.000 “Assyriërs” in Irak. Wanneer ze spreken van,, Assyriërs”; dan bestempelen ze, tegen hun wil, alle Aramese denominaties als,, Assyriërs”. Dit getuigd niet alleen van respectloosheid tegenover andere denominaties; maar tegelijkertijd getuigd het van een diepe minachting voor de oude geleerden van de Syrisch (Orthodoxe) kerk van Antiochië die allemaal van hun Aramese oorsprong getuigen.

Voor de invasie van Irak in 2003 waren er in totaal rond 800.000 Arameeërs van verschillende denominaties. Na de invasie begon hun aantal af te nemen tot beneneden 300.000.

4. Wie gaf hen de naam en maakte hen bekend als,, Assyrische” Christenen?

De Oost-Aramese Nestorianen: slachtoffers van Westerse Coloniale machten

Ze werden eerst geïdentificeerd als,, Chaldeeërs” in 1552; later als de “Tien verloren stammen van Israël” (in 1841) en uiteindelijk als,, Assyriërs” (1842-1915

Er is geen enkele historische bewijs- alleen aannames van verwantschap gebaseerd op ‘gelaatsuitdrukkingen' tussen de oost- Aramese Nestorianen en de oude “Assyriërs”

Enkele voorbeelden

Dr. Asahel Grant

(17-8-1807 - 25-4-1844)

De Oost-Aramese Nestorianen werden door Asahel Grant geïdentificeerd als de Tien verloren stammen van Israel in een boek getiteld,, The Nestorian or The Lost Tribes (1841)

Grant, Asahel, missionaris, geboren in Marshall, district Allegheny, New York op 17 Augustus 1807, overleden in Mosul op 25 april 1844 (Irak). Hij studeerde medicijnen en had ene grote ervaring met Utica, New York, toen in 1834 zijn aandacht werd getrokken door de missie werk. Het vlakte van Urmia (Iran), een district in Iran, langs de Turkse grens werd door gekozen en in mei 1835 zeilde hij vanuit Boston waar hij in oktober zijn nieuwe huis bereikte. Hij publiceerde “The Nestorians, or the Lost Tribes”, met schetsen van een reis in Assyrië, Armenië, Medië en Mesopotamië” (London en boston, 1841). Zie “Memoir of Asahel Grant, M. D." (New York, 1847) en "Grant and the Nestorians" (Boston, 1853).

(Bron http://www.famousamericans.net/asahelgrant/)

Paul-Émile Botta

Born 6 Dec 1802; died 29 Mar 1870

Franse consul en archeoloog wiens monumentale ontdekking van het paleis van de Assyrische Koning Sargon II in Dur Sharrukin (moderne Khorsabad) Irak; het begin luidde van een grootschalige veld archeologie van het vroegere Mesopotamië

"Het was in 1843 toen de Franse Consulaire vertegenwoordiger in Mosul, Paul Emile Botta , zijn opgravingen startte in Khorsabad, ongeveer 12 mijlen ten noorden van Mosul, en het prachtige paleis van Sargon II, de koning van Assyrie (722- 705 V. Chr.) blootlegde. Datzelfde jaar ontdekten de Britse opgravingen onder leiding van Austin Henry Layard het prachtige paleis van Shalmaneser I (ca. 884-860) met gevleugelde stieren, en later gevolgd door Ashurbanipal (668- ca 626 V. Chr), met z’n bibliotheek van collectie aan spijkerschrift tabletten." (pagina 15)

Austin Henry Layard

( 5-3-1817, died 5-7-1894)

Austin Henry Layard was een Britse schrijver en diplomaat, die bekend stond als de opgraver van Nineve (1843).

In zijn gedegen boek, vertelt John Joseph ons over de opgravingen in Nineve door Layard en zegt,, Toen de Assyrische opgravingen de overblijfselen van Nineve openbaarden aan de zich verbazende ogen van de wereld; trokken de Nestorianen en hun “ Chaldese” broeders, in de omgeving van de vroegere Assyrische hoofdstad en daarbuiten, bijzonder de aandacht (vand e wereld). De held van de opgravingen, Austin Henry Layard, schreeuwde uit de daken dat deze historische, linguïstische en religieuze minderheden net zo zeer de overblijfselen zijn van Nineve en Assyrie als de grote en vervallen paleizen. In het midden van deze opwinding schreef J.P. Fletcher dat,, de chaldeeers en de Nestorianen de enige overlevende menselijke monument zijn van Assyrie en Babylonie”

"Terwijl de naam “Chaldeeërs”, zoals we hebben gezien, was toegekend/gegeven aan de Nestorianen die het Katholieke geloof hadden aanvaard, de tweelingsnaam “Assyriers” werd door de Nestorianen aanvaard als een voor henzelf" (Pagina 15 Boek)

Rev. J.P Fletcher

Op pagina 21 van het boek lezen over de (fantasierijke) mening van J.P. Fletcher met betrekking de vroegere Assyriers en de Oost-Aramese Nestorianen,, ,,Degene die met aandacht de gebeeldhouwde afbeeldingen van de vroegere Assyriërs heeft bestudeerd en die vergelijkt met de huidige bewoners op de vlakte van Nineve, kan er nauwelijks er aan ontkomen dat er grote overeenkomsten bestaan tussen de in mantels geklede vorsten en priesters van de oude tijden en de huidige christelijke boerenbevolking bij vlakte van Mosoel" (Pagina 21)

Aartsbisschop van Canterbury's "Assyrian mission"

Edward White Benson (1829-1896); Aartsbisschop van Canterbury (1883- 1896)

De Anglicaanse missionarissen startten hun activiteiten onder de Oost-Aramese “Nestorianen” vanaf 1887-1890 en 1890-1915. Deze missie werd genoemd,, De Aartsbisschop van Cantebury’s Assyrische missie”. Daarmee werd bedoeld de missie onder de Christenen van de geografische Assyrie. In de loop van de tijd raakten deze Christenen van de geografische Assyrie, door het toedoen van de missionarissen, bekend als,, Assyrische Christenen” of “ Christelijke Assyriers”.

Omtrent de visie van de Aartsbisschop Benson met betrekking tot de “Assyriers” lezen in de voetnoot 69 op pagina 19 het volgende,, Maclean en Browne, p.6. Zie ook Coakley, p. 147, waar hij Maclean citeert en zegt,, Daar is werkelijk bij mij weten geen bewijs dat zij [de Syrische Christenen] enige connectie hebben met de oude Assyriers. Één van de enkele Anglicanen die term “Assyriers” gebruikte was de aartsbisschop van Cantebury Benson; echter dat is een eigenzinnige opvatting van zijne excellentie als geen ander; schreef één van de missionarissen; geciteerd door Coakely”

Ds. William Ainger Wigram (1872-1953).

De missie van de Aartsbisschop van Cantebury naar Assyrie.

"De aanname" dat de Nestorianen de afstammelingen zijn van de vroegere Assyriers werd vooral geproclameerd door de Anglicaanse missionaris W.A. Wigram die in zijn boeken, na de eerst wereldoorlog, “ The Assyrians and their Neighbours” en “ Ours smallest Ally” populariseerde de naam Assyrier en maakte de wereld bekend met de tragedie dat was overkomen met deze “afstammelingen van Shalmaneser” (Pagina 19)

5. Wat is de link tussen de moderne,, Assyriërs” en de antieke Assyriërs- historische bewijzen?

Pagina 19, voetnoot 68 in boek van John Joseph lezen wij het volgende,, Maclean en Browne, p.6. Zie ook Coakley, p. 147, waar hij Maclean citeert en zegt,, Daar is werkelijk bij mij weten geen bewijs dat zij [de Syrische Christenen] enige connectie hebben met de oude Assyriers."

Pagina 29, voetnoot 94 van hetzelfde boek zegt,, In een brief aan de auteur, d.d. 11 Juni 1997, schreef Patricia Crone dat zij en Cook,, Niet betwisten dat de Nestorianen van de Pre- Islamitische periode zichzelf zagen als “Assyriërs” of dat dit is hoe zij zichzelf noemden. Ze noemden zichzelf Suryane, hetgeen in hun gebruik geen (groter) verwantschap had met de Assyriërs in vergelijking met de visie van iemand anders…. We nemen het voor zekerheid aan dat zij [Nestorianen] de moderne “Assyrische” benaming van het Westen hebben gekregen en doorgaan henzelf opnieuw daarmee te hervinden…Maar natuurlijk waren de Nestorianen Arameeërs”

We dienen natuurlijk ook in ons achterhoofd te houden dat beroemde geleerden van de Syrische Kerk van Antiochië allemaal een voor een getuigen van hun Aramese oorsprong.

In feite is dit alleen het probleem met de Westerse "wetenschappers." Het heeft te maken met hun politiek "spelletjes" waarmee ze met ons culturele erfgoed spelen. Deze materialistische, arrogante en gepolitiseerde "wetenschappers" beschouwen zichzelf zo wijs dat ze valse namen op ons volk hebben opgedrongen waardoor een en hetzelfde volk wordt gepresenteerde door verschillende namen. Wanneer deze "geleerden" beetje moeite hadden gedaan om de getuigenissen van de vroegere Aramese geleerden te bestuderen, dan was er geen enkel aanleiding geweest om dergelijke exotische namen uit te vinden en ons op te dringen.

Ze komen met de door hen verzonnen onzin als "niemand is puur en het noorden van Irak is een smeltkroes van vele volkeren." Dat kan wel zo zijn, maar de oude geleerden van zowel de West- als de Oost-Syrische kerk waren veel dichter bij de geschiedenis en hadden toegang tot antieke bronnen. In plaats van deze geleerden te negeren, dient men zich beetje bescheiden te gedragen. Achter hun luxe bureaus worden mythen en legenden uitgevonden en verkocht aan het publiek als "geschiedenis."

6. “Assyrische” Christenen; inheemse volk van Irak?

Regelmatig lezen wij in publicaties dat de “Assyrische” Christenen de inheemse volk van Irak zijn. Dit is echter onjuist. De “Assyrische” Christenen zijn een product van de Westerse missionarissen die naar het Midden-Oosten kwamen in de 19^e eeuw en hebben de Aramese stammen van Urmia (Iran) en Hakkaria (grens Turkey- Irak) gehersenspoeld om zichzelf te zien als,, Assyriërs” in plaats van Arameeërs. Deze Aramese stammen prefereren sindsdien om zichzelf “Assyriërs” te noemen en proberen met alle mogelijke middelen om deze (valse) identiteit op andere Aramese denominaties op te dringen door het verspreiden van behoorlijke hoeveelheid desinformatie omtrent de oorsprong van ons volk en taal.

Om deze Christenen meest correct te presenteren, dient het altijd te gebeuren als volgt: Aramese Christenen in plaats van “Assyrische” Christenen

Hier kunt U zich aanmelden voor ons nieuwsbrief

Hoe de "Assyrische" fanatisme resulteerde in terrorisme

Wie gaf hen de naam en maakte hen bekend als,, Assyrische” Christenen?

Wie waren de vroegere Assyriers? Waren ze één volk of bestonden ze uit meerdere volkeren?

8-8-2014: Waarom zijn de "Assyriers" heel belangrijk voor de illuminatie satanisten?

3-2-2014: De oorsprong van de “Assyrische” fanatisme, hun blindheid en verering van occulte machten

Professor Dr. John Joseph.

5-7-2008: Assyrië en Syrië: Synoniemen?

In een brief aan de auteur (John Joseph),op 11 juni 1997, schreef Patricia Crone dat zij en Cook "Niet betwisten dat de Nestorianen van de Pre- Islamitische periode zichzelf zagen als “Assyriërs” of dat dit is hoe zij zichzelf noemden. Ze noemden zichzelf Suryane, hetgeen in hun gebruik geen (groter) verwantschap had met de Assyriërs in vergelijking met de visie van iemand anders…. We nemen het voor als vanzelfsprekend aan dat zij [Nestorianen] de moderne “Assyrische” benaming van het Westen hebben gekregen en ermee doorgaan om zelf opnieuw te hervinden…Maar natuurlijk waren de Nestorianen Arameeërs.."

(Pagina 27, voetnoot 94)

Professor Dr. Muhammad Shamsaddin Megalommatis

28-6-2004: De bron van oorlogen en tiranniek: de Pan-Arabische valsheid

De diepe en verborgen reden van de tirannieke onderdrukking toegepast in het hele Midden-Oosten is door Frankrijk en Engeland opgelegde Pan-Arabische Nationalistische clicks die de neiging hebben om op dictatoriale wijze de verschillende volkeren in het Midden-Oosten, die allemaal geen Arabieren zijn, te Arabiseren.

10-8-2005: De Aramese opleving zal het schaakbord van het Midden-Oosten transfigureren

Het basisfeit is dat al deze volkeren die allen Arabisch sprekend zijn, geen Arabieren zijn. Hun etnische historische identiteit is Aramees. Arameeërs zijn Semitisch, maar zover verwijderd van de Arabieren als de vroegere Hebreeërs verwijderd waren van de Babyloniërs. Om de redenen die wij gaan uitleggen, zijn deze Aramese volkeren geleidelijk gearabiseerd, maar de arabisatie fenomeen vond slechts plaats op het taalkundig niveau, niet op de etnische, nationale, culturele niveaus

Daaruit hebben de koloniale missionarissen, politieke agenten en diplomaten een grote leugen gemaakt (namelijk dat deze Arameeërs geen Arameeërs waren, maar ‘Assyriërs’) waarmee zij de Nestoriaanse Arameeërs ontwortelden van hun Aramese oorsprong.

18-12-2008: Syriërs, “Assyriërs” en “Chaldeeërs” zijn allemaal Arameeërs

Wat is de juiste nationale naam voor de moderne Arameeërs? Waarom zijn er Arameeërs, die ondanks het feit dat ze Aramees spreken, volhouden zichzelf “Assyriërs” te noemen? Waarom hechten andere Arameeërs zich aan de derde naam “Chaldeeërs”? Is het juist om de naam ‘Syriac’ (waar Arabisch is van afgeleid) te gebruiken..........

18-12-2008: Pseudo – Assyriërs, Pseudo Chaldeeërs en de Culturele Nationale Noodzaak van de Aramese natie

In tegen-stelling tot de vergezochte – en goed gefinancierde – onnauwkeurig-heden van Simo Parpola, is er geen enkel element in het vóór 2600 jaar geleden overleden Assyrische culturele en nationale erfgoed dat enige overeenstemming vertoont met de hedendaagse zuivere Aramese cultuur, ongeacht van de benaming dat ze gebruiken om zich ermee aan te duiden, Arameeërs, Chaldeeers, Assyriërs of Zulu……....

Patriarch Emmanuel III Delly

29-10-2008: "...maar Ik wil graag verklaren dat wij, de Chaldeeërs, de Assyriërs en de Syriërs, één volk zijn, bekend als Aramese volk. ..."

13-5-2006: Is er een Assyrische kwestie in Irakese Koerdistan?

Maar deze claim is onderzocht door historici en hebben geconcludeerd dat de mensen in het Midden-Oosten vaak refereren naar de mensen in hun regio, zoals bijvoorbeeld iemand uit Kirkuk werd Kirkuki genoemd ongeacht of hij Koerd, Turkmeen of Arameeër was. Dat geldt ook in het geval van Assyriers of “Athuris” zoals ze in de regio worden genoemd. Die benaming werd gebruikt om de Nestoriaanse Arameeërs van Athur (Asur), een regio in de omgeving van Mosul, mee te identificeren. De term heeft geen enkele relatie met de oude Assyriers en de moderne Assyriers.

2-8-2005: Moderne Irakese geschiedenis. De Arabische Meerderheid en De Minderheden

Wat betreft de aanduidingen “Assyriers” en “Chaldeeërs” die worden gebruikt om de niet-Arabische Christenen (anders dan Armeniërs) ermee aan te duiden. Er is absoluut geen historische verwijzing van hun associatie met de Assyriers en Chaldeeërs van de oude Mesopotamië. De eerste verwijzing naar dergelijke associatie begon in de 19^de eeuw toen de Britse Protestantse missionarissen probeerden om religieuze invloed te verkrijgen als gevolg van een algemene rivaliteit tussen de Protestante en Katholieke missionarissen in het gebied

“The Church of the East and the Church of England: A History of the Archbishop of Canterbury's Assyrian Mission “ is de titel van het boek geschreven door J. F. Coakley en gepubliceerd in 1992.

Op pagina 147 vertelt Coackley over een meningsverschil tussen Arthur Maclean, hoofd van de Assyrische Missie van de Aartsbisschop van Canterbury van 1886 tot 1891 en Hormuzed Rassam, de broer van Christian Antun (Isa) Rassam, een Chaldese familie uit Mosul. We lezen: "Zoals hij (Maclean) volhield, hebben de 'Syriërs' zich nooit als 'Assyriers' genoemd;..... om de benaming 'Assyriers' toe te passen op deze Oosterse Syrische Christenen lijkt mij eerder een fout of anders muggenzifterij. Er is werkelijk, voor zover ik weet, geen bewijs dat ze enige connectie hadden met de Oude Assyriers.... Waarom moeten wij een naam uitvinden terwijl we een heel goed geschikte naam hebben, gebruikt gedurende eeuwen, voor handen? Ik kan begrijpen dat iemand die leeft in de nabijheid van de ruines van Nineve een behoorlijk enthousiasme kan hebben voor de Oude Assyria; maar spreekt het van een gezond verstand om een naam weg te doen dat door het volk zelf wordt gebruikt en een andere naam voor hen uit te vinden met een twijfelachtige toepasbaarheid?"