|
Gregorios Johannes Bar Hebreaus
Wie gaf hen de naam en maakte hen bekend als,, Assyrische” Christenen?
SUA/WCA en het toelaten van terrorisme
SUA/WCA: Internationaal syndicaat van haatzaaiers
Aramese geschiedenis, cultuur en taal, een zesdelige interview.
26-6-2007: Aram Nahrin: de Arameeërs, de Bijbel, Christendom en het Westen
27-6-2007: Het Aramees: Het Duizend jaar lange Traject van de Wereld taal
28-6-2007: Gabriel Sengo opent de Poorten van het Aramese Gedachtegoed, Cultuur en Wijsheid
2-7-2007: Noem de Luisterrijke Natie van de Arameeërs niet bij de foute benaming ‘Assyriërs'
2-7-2007: De uitroeiing van de Aramese Natie: Het Resultaat van de Anglo- Franse Plan
(Foto: wikipedia.org) De historicus Poseidonios uit Apamea (ca. 135 v.Chr- 51 v.Chr), was een Griekse stoïcijnse filosoof, politicus, astronoom, geograaf en leraar. Hij zegt: “Het volk dat wij, de Grieken, Syriërs noemen, noemen zij zichzelf Arameeërs” (Uit: J.G. Kidd, Posidonius (Cambridge Classical Texts and Commentaries, 1988), vol. 2, pt. 2, pp. 955-956)
(Foto: wikipedia.org) Strabo (geboren op 63 v. Chr, gestorven ca. 24 n. Chr), was een Griekse historicus geograaf en filosoof. Hij is het meest bekend om zijn Geographika (Geografie). Hij zegt: “Poseidonius speculeert dat de namen van deze naties ook verwant zijn, omdat, zegt hij, het volk dat wij Syriërs noemen wordt door de Syriërs zelf Arameeërs genoemd.” (Uit: The Geography of Strabo, translated by Horace Leonard Jones and published in Vol. I of the Loeb Classical Library edition, 1917, Book I, Chapt. 2, 34)
(Foto: http://www.ccel.org) Flavius Josephus (37 n. Chr- 100 n. Chr) was een Joodse historicus en apologeet van priesterlijke en Koninklijke afkomst die de vernietiging van Jeruzalem in 70 overleefde en vastlegde en zich later in Rome vestigde. Hij zegt: “Aram had de Arameeërs die de Grieken Syriërs noemden.” (Uit: Antiquities of the Jews, translated by William Whiston in 1737, Book I, Chapt. 6)
Eusebius van Caesarea (264 n. Chr. – 30 mei 339 n. Chr) was een bisshop van Caesarea in Palestina en wordt vaak “vader van de kerkgeschiedenis” genoemd vanwege zijn werk in het vastleggen van de geschiedenis van de vroegere kerk. Hij zegt: “…. en van Aram de Arameeërs die Syriërs worden genoemd.” (Uit: Sebastian Brock, "Eusebius and Syriac Christianity," in Harold W. Attridge and Gohei Hata, eds., Eusebius, Christianity, and Judaism (Leiden 1992), p. 226)
Abu Al-husayn 'ali Ibn Al-husayn Al-mas'udi, geboren in 895 in Bagdad (Irak) en overleed in 957 in al-Fustat (Egypte) was een historicus en reiziger, bekend als “de Herodotus van de Arabieren.” Hij was de eerste Arabier die de geschiedenis en wetenschappelijke geografie combineerde op groot schaal. Over Tur Abdin zegt hij: “Tur Abdin is de berg waar nog steeds overblijfselen van de Arameeërs Syriërs overleven.” (From: Michael Jan de Goeje: Bibliotheca Geographorum Arabicorum III, Leiden 1906, 54, I)
Professor Dietrich Hermann Hegewisch, geboren op 15 december 1746 in Quakenbrück (Duitsland) en overleed op 4 april 1812 in Kiel, was een productieve historicus aan de universiteit van Kiel met een brede interesse. Hij zegt: “Verdienen de Syriërs, zoals ze gebruikelijk worden genoemd, of de Arameeërs zoals ze feitelijk worden aangeduid, niet meer aandacht in de wereld-geschiedenis dan dat ze gewoonlijk krijgen?” (Uit: D.H. Hegewisch: Die Aramäer oder Syrer; ein kleiner Beitrag zur allgemeinen Weltgeschichte, Berlinische Monatschrift, 2, 1794, p. 193)
Op pagina 197 zegt hij: “De namen Syrië, Assyrie, Mesopotamië, Babylon etc. stammen af van de Grieken die onbekend waren met de werkelijke geografie van deze landen toen de namen voor het eerst werden gebruikt. Later, deels vanwege blijvende onwetendheid en deels vanwege gemak ondanks dat ze beschikten over accurate kennis, hielden ze vol in het gebruik omdat het anders iets van inspanning zou vergen om de oude op te geven, bekende namen en divisies van landen, en over te schakelen naar nieuwe, zelfs als ze meer nauwkeurig waren. De oude, echte, enige naam van deze landen is Aram, het wordt diverse malen in het Oude Testament genoemd en de Griekse geleerden waren ook bekend mee en waarschijnlijk beschreven ze de bevolking van deze gebieden als Arameeërs, hoewel zelden, daar ze gewoonlijk doorgingen met de term Syriërs, dat bekend was bij de Grieken”
Op pagina 307 zegt hij: “De Syriërs of Arameeërs waren niet louter talrijk en groot volk, maar ze waren ook een veel ontwikkeld volk.”
(Photo: http://portrait.kaar.at) Professor Theodor Mommsen, geboren op 30 november 1817 in Garding, Schleswig (nu In Duitsland) en overleed op 1 november 1903 in Charlottenburg, dichtbij Berlijn, was een Duitse historicus en schrijver, bekend om zijn meesterwerk over de geschiedenis van Rome. Hij ontving de Nobel Prijs voor literatuur in 1902. Hij zegt: “…de geschiedenis van de Aramese of Syrische natie die de oostkust omvatte en zich uitstrekte tot aan de binnenlanden van Azië tot aan Eufraat en Tigris ” (Uit: The History of Rome, geschreven tussen 1854 in 1856, Leipzig, door Theodor Mommsen, Boek 1, Hoofdstuk 1)
“… de Arameeërs verdedigden hun nationaliteit met de wapens van zowel intellect alsmede met hun bloed tegen alle lokmiddelen van de Griekse civilisatie en alle dwangmaatregelen van oosterse en westerse despoten, en met een halsstarrigheid waar geen Indo- Germaanse volk ooit heeft aan getipt en die naar ons toe, die Westerlingen zijn, lijkt soms meer en soms minder dan menselijk.“ (ibid, Boek 3, Hoofdstuk 1)
(Photo: wikipedia.org) Professor Theodor Nöldeke, geboren op 2 maart 1836 in Harburg, dichtbij Hamburg, overleed op 25 december 1930 in Karlsruhe, was een vooraanstaande Duitse Semitische geleerde die studeerde in Göttingen, Wenen, Leiden en Berlijn. Hij zegt: “De hoofdstroom van de bevolking van al deze wijde landschappen van Middellandse zee tot voorbij Tigris behoorde tot een zekere nationaliteit, dat van Arameeërs” (Uit: Th. Nöldeke: Assyrios Syrios Syros, in Zeitschrift für klassische Philologie, Hermes 5, Berlin 1871, p. 460)
Op pagina 461 zegt hij: “Het is wel begrijpelijk dat het volk is begonnen met het overdragen van de naam van het land aan de meest belangrijke nationaliteit en dus de naam “Syrier” was etnologisch vastgehouden en gelijkgesteld met ‘Aramees.’”
Op pagina 468 zegt hij: “Sinds de tijd van Alexander [de Groot], als het niet enigszins eerder was, is het volk begonnen met het overdragen van de naam van de Syriërs exclusief over aan de overheersende nationaliteit in Syrië, en op deze manier werd deze originele politiek- geografische term een etnologische term dat werd geïdentificeerd met de lokale Arameeërs.” “Vanaf de tijd dat de Grieken meer betrokken raakten met Azië, identificeerden ze met de benaming Syriërs het volk dat zichzelf Arameeërs noemde.” (Uit: Th. Nöldeke, Kurzgefasste Syrische Grammatik (Leipzig, 1880), p. XXIX)
“Voor wat betreft de naam van deze natie en haar taal is het oorspronkelijk ‘Aramees’ in essentie en ook de enige dat het meest geschikt is voor het gebruik door de hedendaagse geleerden.” (Uit: Th. Nöldeke, "Die Namen der aramäischen Nation und Sprache,” in Zeitschrift der Deutschen Morgenländischen Gesellschaft 25 (1871), p. 131)
(Foto: www.doaks.org) Karl Eduard Sachau, geboren op 20 juli 1845 en overleden op 17 september 1930 was een Duitse oriëntalist. In 1872 was hij professor aan de Universiteit van Wenen en in 1876 aan de Universiteit van Berlijn waar hij werd benoemd tot de directeur van de nieuwe Seminaar van Oriëntaalse talen in 1887. Hij is met name opmerkenswaardig voor zijn werk over Syrisch en andere Aramese dialecten. Hij zegt: “De natie van de Arameeërs: Deze nationale naam, vooral in navolging van de invloeden van de Joods- Christelijke literatuur, baande weg voor de Griekse benaming Syriërs.” (Uit: Verzeichnis der Syrischen Handschriften der königlichen Bibliothek zu Berlin von Eduard Sachau 1. Abteilung, Berlin 1899, Vorrede I)
|
Het Aramese volk: Het Aramese volk (niet te verwarren met 'Armeniërs') spreekt Aramees, de taal van Abraham, Mozes en Jezus Christus. Zij zijn het inheemse volk van wat in vroegere tijden 'Aram-Nahrin' werd genoemd en in onze dagen bekend is geworden onder de naam 'Mesopotamië' Sommige Arameeërs noemen zich in onze dagen "Assyriërs", dit vanwege de haatzaaiende geestelijke koloniale activiteiten van de Westerse missionarissen en diplomaten in het Midden-Oosten in de 16e en 19e eeuw. Andere Arameeërs zijn bekend geworden als "Chaldeeërs". Ze zijn echter allemaal Arameeërs. Overal waar U het woord "Assyriërs" tegenkomt dient U het als Arameeërs te lezen. In Turkije zijn de Arameeërs bekend geworden als “Süryani” en in Arabische als “Al-Suryan”
De Aramese opleving zal het schaakbord van het Midden-Oosten transfigureren
10-8-2005
Velen over de hele wereld negeren het fundamentele feit dat in het epicentrum is van de problemen en doornachtige kwesties waarvan we getuige zijn in het Midden-Oosten, ten minste z’n Aziatische zogenoemde ‘Arabisch sprekende’ deel. Dit feit heeft te maken met de echte etnisch – historische identiteit van de volken die leven in Irak, Syrië, Libanon, Israël, Palestina, Jordanië, Koeweit, Emiraten en Katar. Bij dit beginpunt, specificeren wij dat we niet refereren naar de Joodse Israëlieten, de Koerden van Irak en Syrië, of the Armenen in Diaspora. Wij focusseren op het Arabisch sprekende volkeren, die in de voornoemde landen leven. We voegen nog aan toe het Arabisch sprekende volken die leven in sommige delen van Zuid- Oosteren Turkije (Hatay, Urfa, Cizre) en in de provincie Khuzestan van Iran.
Door Prof. Dr. Muhammad Shamsaddin Megalommatis, Oriëntalist
Bron: http://www.buzzle.com/editorials/8-9-2005-74536.asp?viewPage=5
Het basisfeit is dat al deze volkeren die allen Arabisch sprekend zijn, geen Arabieren zijn. Hun etnische historische identiteit is Aramees. Arameeërs zijn Semitisch, maar zover verwijderd van de Arabieren als de vroegere Hebreeërs verwijderd waren van de Babyloniërs. Om de redenen die wij gaan uitleggen, zijn deze Aramese volkeren geleidelijk gearabiseerd, maar de arabisatie fenomeen vond slechts plaats op het taalkundig niveau, niet op de etnische, nationale, culturele niveaus.
Dit feit in beschouwing nemend, begrijpen we gemakkelijk dat alleen ernstige problemen die ontstaan uit een abnormale en tegennatuurlijke situatie (zoals dit plaats heeft gevonden in de laatste twee eeuwen), een volk standaard drager wordt van de nationalisme van een andere volk! Tot welke hoogte kan als normaal worden beschouwd als Duitsers toonbeeld zouden worden van het Franse nationalisme?
Taal impliceert niet de cultuur, sterker nog, een taal brengt geen etnisch – nationale identiteit met zich mee. Tot welke hoogte kan een engelse spreker, die een Afrikaans Amerikaan is, laten we zeggen een zwarte VS bewoner, zou een … Anglo- Saxon origin kunnen pretenderen en om die reden volledig recht hebben om ideeën en ideologieën uit te drukken met betrekking tot Anglo- Saxon nationalisme?
Arabisch Sprekende volkeren zijn Arameeërs, geen Arabieren
Op dezelfde manier als Afrikaanse Amerikanen geen Anglo- Saxons zijn, hoewel Engels hun moedertal is, kunnen de Arabisch- Sprekende Arameeërs over het hele Aziatische Midden Oosten niet worden beschouwd als Arabieren, hoewel Arabisch hun moedertaal is.
Deze historische realiteit is bekend bij de grote meerderheid van de mensen in het gebied, echter, het is niet correct vastgesteld en in beschouwing genomen op het niveau van nationale politieke verhandeling, politieke debatten, academische conferenties, en intellectuele leven. De reden hiervoor is de diffusie van de koloniale cultuur en educatie, en met zich voortbrengend het Arabische nationalisme (en Pan- Arabisme) iets wat puur koloniaal product is aangewend om de historische verwarring te bewerkstelligen, om het verlies van etnische identiteit te veroorzaken, en om te belanden in een absolute nationale desoriëntatie nadat de koloniale regeerders (Frankrijk en Engeland) het gebied hadden verlaten.
De koloniale Anti-Aramese samenzwering
Men dient dit niet als een unieke geval op te vatten; daar de Egyptenaren, Berbers en anderen werden eveneens het slachtoffer van de koloniale vervalste versies van geschiedenis of antihistorische ideologieën en totalitaire dogma’s. Om het koloniale complot tegen de Arameeërs te analyseren, dienen we de diverse redenen en historische geo- strategische gegevens te onderzoeken.
In hun gevecht tegen de Ottomaanse Rijk en de Safevidische Rijk van Iran, hebben de Christelijke Europese machten Frankrijk, Engeland, Nederland, Portugal en Spanje, eerst geprobeerd om de Christelijke bevolkingen, dat leefde in het hele gebied van de twee Islamitische landen, te manipuleren en als instrument in hun handen te gebruiken. Ze gebruikten het Vaticaan en de Paus tot het niveau van gemeenschappelijk belang. Als we de historische situatie onderzoeken tot het midden van de 16e eeuw, dienen wij in het achterhoofd te houden dat om zoiets te realiseren niet makkelijk was, omdat de Oriëntaalse Christenen, Orthodox, ‘Monofysiet’ en ‘Nestorianen’ de wreedheden van de kruisvaarders niet hadden vergeten, die in die tijd relatief nieuw waren maar beslist afschuwelijk in het geheugen (gegraveerd). Als we niet letten op de anti-Christelijke wreedheid van de Katholieke kruisvaarders, wordt men tot volledige misvatting geleid over de Historie van het Midden-Oosten. Echter, de Westerse mogendheden hadden in het begin succes onder de Nestorianen, die Oost- Syrisch spraken, een latere Aramese taal. Het Westerse succes betekende natuurlijk de totale ondergang van dat Christelijke denominatie, zoals verdeeldheid, broederlijk conflicten en religieuze afvalligheid (voor deze dagen hadden de Nestorianen nooit Iconen gebruikt).
Het is om die reden duidelijk dat de koloniale anti-Aramese complot zelfs aanving voor de expedities van Napoleon naar Egypte, en onderstreepte de volkomen ondergang van de religieuze verdeeldheid binnen datzelfde volk.
Toen het koloniale complot van de totale ontwapening van de Ottomaanse Rijk was bedacht, werd het de Westerse diplomaten en academische samenzweerders duidelijk dat, als het Turks en Grieks sprekende volken apart werden gehouden in het gebied van het huidige Turkije, en de Koerden werden afgebakend in omliggende bergen die grensden aan Iran, de rest van de Aziatische gebieden van de Ottomaanse Rijk werd bewoond door hoofdzakelijk Arameeërs, de enige uitzondering in dat hele gebied waren de Jemenieten die in Jemen leefden, en de Arabieren die in Arabie leefden, dat is de Nafd woestijn en Hedjaz, de bergachtige gebied van de Arabische schiereiland in het noorden van Yemen en in het zuiden van de golf van Akaba, tussen de woestijn en het Rode Zee.
Door de diffusie van het nationalisme, was Frankrijk van plan om een compleet andere wereld te creëren dan dat van de Middeleeuwse Europa en Islamitisch – Ottomaanse Midden-Oosten, en de daaruit voortvloeiende multi- verdeeldheid zou de belangen dienen van de koloniale machthebbers, ongeacht hun militaire of politieke aanwezigheid daar. Echter, de multi- verdeeldheid zou slechts één middel vormen! Koloniale geëxporteerde nationalisme en academische disciplines konden enorm verschillen naar gelang de lokale specifieke belangen van de koloniserende machthebbers.
In Griekenland, leidde de koloniale valsheid tot de vermenging van diverse etnische groepen, Albanezen, Vlachiers en Slaven, plus de valse identificatie met de Oude Grieken, iets wat was geïntensiveerd naar aanleiding van een toegenomen belangstelling voor de Pre- Christelijke Oudheid. In dit geval werden de verschillen tussen de diverse elementen genegeerd.
In Egypte bewerkstelligde de koloniale valsheid een afname van interesse voor de Oudheid, een onder- evaluatie van het Koptisch karakter van het land, en focussering op de Arabische taal in de perspectief van de Arabische nationalisme, de valse identificatie dat onderweg was.
In Aram Nahrain, de correcte benaming voor het gebeid tussen Turkije, Iran, de Arabische woestijn en de Middellandse zee, werd de koloniale valsheid aangewend om een desinteresse te genereren voor de Pre- Christelijke en Christelijke Oudheid, om de religieuze verdeelheide te verergeren, en om naar een valse identificatie te leiden. In dit geval werden de verschillen tussen de diverse elementen extra versterkt.
Het was natuurlijk noodzakelijk voor Frankrijk en Engeland dat als hun korte perspectief van hun militaire en politieke aanwezigheid zou eindigen in de Aziatische deel van de Ottomaanse Rijk, de lokale volkeren geen enkel idee zouden (moeten) hebben van hun identiteit, enige perceptie van hun homogeniteit, en enige kans of politieke unificatie.
Dus, de verschillen werden versterkt tussen de ‘Nestoriaanse’ Christelijke Arameeërs, die in een impasse waren gelopen in hun verdeeldheid (vanwege hun visie over de Paus), de polarisatie tussen de verschillende ‘Monofysite’, Orthodoxen en Katholieke Arameeërs werd versterkt. Elke inspanning werd aangewend om de Christelijke Arameeërs van de Moslims (Sjiiet of Soenniet) Arameeërs los te wekken, zodat de laatsten gemakkelijker konden worden blootgesteld aan de Pan- Arabische valsheid en valse identiteit geprepareerd door de Franse ‘academie’ voor hen gedurende de 19e eeuw.
Het was duidelijk dat, als aan het eind van de voortkomende koloniale politiek, alle volkeren die leefden in het gebied van de hedendaagse Syrië, Libanon, Palestina, Israël, Irak, Jordanië, Koeweit, Katar, en Emiraten een juiste nationale perceptie over hun identiteit en gevoel hadden, dan zou een land worden gevormd in al deze gebieden (in plaats van 9), en dit land – met correcte nationale historische identiteit – zou moeilijker zijn om te manipuleren en te manoeuvreren.
Parallelle koloniale intriges tegen de Arameeërs
Dus, diverse ideeën werden parallel in stelling gebracht door de koloniale machthebbers:
Ten eerste, de Moslim Arameeërs werden alleen gelaten om langzamerhand te worden aangetrokken door de valse- Arabische identiteit en nationalisme, tot het punt om complete onbewust te worden van hun Aramese identiteit.
Ten tweede, de Christelijke Arameeërs werden verder misleid door het valse nationalistische gebruik van de historische termen ‘Assyriërs’ en ‘Chaldeeërs’. De naam Assyrië werd gebruikt in diverse talen na de ondergang van het Assyrische rijk, maar dat was altijd een erudiete academische gebruik. Er waren geen Assyriërs meer na de val van Nineveh en Assyrië (614- 612- 609 V. Chr), en er is niet één Assyrische tekst geschreven sinds die tijd. Het gebied van Assyrië werd het epicentrum van de Joodse koninkrijk van Adiabane ten tijd van de Partische Arsacidische rijken, en later werd het gebied bewoond door de diverse Christelijke bevolkingen, meestal Nestorianen die werden vervolgd door zowel het Romeinse Rijk (ze werden als ketters beschouwd) en Sassanidische Rijk van Iran (Ze werden onjuist gezien als een vijfde kolonie van de Romeinen). Het gebruik van het woord ‘Assyrië’door de Christelijke kerk impliceert niet dat de Nestoriaanse gelovigen en aanhangers van de kerk… Assyriërs waren! Het was een erudiete academische gebruik en veeleer een beleefdheid gebruikt.
Daaruit hebben de koloniale missionarissen, politieke agenten en diplomaten een grote leugen gemaakt (namelijk dat deze Arameeërs geen Arameeërs waren, maar ‘Assyriërs’) waarmee zij de Nestoriaanse Arameeërs ontwortelden van hun Aramese oorsprong.
Ten derde, en op dat punt speelde de religieuze verdeeldheid een rol, en het pro- Vaticaan ‘Assyrische’ Arameeërs kozen voor een andere valse naam, ‘Chaldeeërs’. Ironisch genoeg, hebben de moderne geleerden de historische realiteit geconstrueerd dat de vroegere Kaldu van de Assyrische- Babylonische bronnen (een term die werd omgevormd naar ‘Chaldeeërs’ in Grieks) waren gewoon één van de Aramese stammen! Dus, deze Arameeërs, die zichzelf als ‘Chaldeeërs’ noemen, zijn te vergelijken met een Franse persoon die zou suggereren om zich Frans ‘Burgondier’ te noemen.
Ten vierde, de hele Oriëntale establishment van alle landen betrokken bij deze sectoren van Humaniora hebben laten zien niet in staat zijn één – gewoon één (1)- deel paperboek van een beknopt geschiedenis van de Aramese Natie samen te stellen dat het een compleet ark zou omvatten van de hele Aramese identiteit.
De taalkundige Arabisatie van de Arameeërs, Arabisch is afgeleid van het Syrisch Aramees
We gaan terug naar het beginpunt, waar volgens de etnische historische identiteit van het Arabisch sprekende volkeren in Azië (omvattend de provincies van Turkije en Iran, en ook de volgende landen: Koeweit, Irak, Syrië, Libanon, Israël, Palestina, Jordanië, Katar en Emiraten) is Aramees.
De historische waarheid is zo simpel als: dat de Arameeërs die de islam accepteerden in verschillende tijden over de voorbij 14 eeuwen, geleidelijk Aramees hebben losgelaten en over gingen tot Arabisch. De overeenkomst tussen de twee talen en geschriften speelde een zekere rol in dit verband, die deze verandering bevorderde.
Arabische schrift is afgeleidde vorm van de late Aramese schrift dat Syrisch wordt genoemd. Syrisch wordt geschreven op diverse kaligrafische manieren, één ervan was gekozen om de pre- Koranische Arabisch, ongeveer 300 jaren voordat Profeet Muhammad was geboren, ermee te schrijven.
Deze historische waarheid wordt onderwezen op alle academische Westerse establishment, maar wordt niet op prijs gesteld door de fanatieke en extremiste Sheiks van Hatred, voor wie Arabisch de originele geschrift was waarvan al het andere is afgeleid. Dit is natuurlijk compleet onbelangrijk, maar de extremistische Sheiks moeten wel zulke ‘ideeën’ verdedigen daar ze een foutieve interpretatie van sommige Koran verzen aanhangen.
Wij noemen dit punt hier enkel om de koloniale verantwoordelijkheid te laten zien voor de extremistische valse- Islam. Als het Aramese geschiedenis het onderwerp was van correcte en blijvende onderzoek voor- en diffusie van kennis, als de Arameeërs toegestaan was om toegang te krijgen tot hun ware historische identiteit zodat de Christelijke en Moslim Arameeërs bij elkaar zou brengen, als de valsheid van de pan-Arabisme niet was gepropageerd onder de Arabisch sprekende Arameeërs, als educatieve inspanning van Aramisatie werden genomen op een adequate manier, dan zou de Pan- Arabische valsheid niet rijzen en vermengd worden met de foutieve Islamitische geloof om een andere foute ‘topos’ van de Islamitische Extremisme te produceren. Wij willen hier herinneren dat de voornoemde foute interpretatie van de Koran verzen dat leidt tot de vervormde conclusie dat Arabisch de oudste geschreven taal was in de wereld, niet wijdverspreid was in de tijden van de Grote Islamitische Cultuur en Wetenschap, en hoge Erudiete geleerden in Bagdad, Andalusie, Ispahan, Istanbul en Samarqand geloofden niet in zulke dwaasheden.
En om dit punt af te sluiten, onderstrepen wij dat het essentieel is om de Islamitische Terrorisme te begrijpen hoofdzakelijk als een systeem van geloof, dat betekent een zekere aantal punten (ideeën, geloven). De verantwoordelijkheid voor de Islamitische Terrorisme ligt bij diegene die geholpen hebben bij het vormen van deze punten in een systeem.
Alle Arabische volken (tezamen) in de tijd van de Profeet Muhammad was niet groter dan de inwoners van slechts één Aramese stad zoals bijvoorbeeld Damascus, Nisibin, Ctesiphon, Dura Europos, Palmyra, Homs of Edessa.
De taalkundige Arabisatie van de Arameeërs was hoofdzakelijk een linguistisch fenomeen. Daar was geen raciale – etnische dimensie ermee gemoeid. Hiermee willen wij niet impliceren dat er geen vermenging, vermengde huwelijken, en samengaan van rassen plaatsvond. Maar dit was zeker een zeer marginale fenomeen dat het volk niet vermengde, laten we zeggen : Aramaeao- Arabische, populatie. De reden dat het fenomeen marginaal was op raciale – etnisch niveau zijn zeer duidelijk, de Arabieren ten tijd van Profeet Muhammad waren zeer weinig in hun aantallen. Wij hebben extreme details over de deelnemers van bijeenkomsten en samenkomsten, over de krijgers in diverse veldslagen, over de bevolkingen van dorpen en steden. En we hebben een schatting over de Romeinse en Iranese Rijken waar de Arameeërs leefden. We kunnen veilig claimen dat de hele Arabische bevolking (dat voordat Profeet Muhammad predikte de Islam, leefde exclusief in de Nafd wostijn en Hedjaz) in aantal de bewoners van één van de Aramese steden zoals Damascus, Nisisbin, Ctesiphon, Dura Eorpos, Palmyra, Homs of Edessa niet overtrof.
Daar komt nog bij dat de algemene vergissing, gemaakt door de Westerse historici van de Islamitische Kalifaat, is om het aantal vechters in latere veldslagen en invasies te nemen als indicatie voor de Arabische bevolking. Dit is een afdwaling! Diegenen die Constantinopol aanvielen onder de vlag van Muawiyah in 674- 677 waren geen Arabieren, maar slechts een klein deel ervan was een Arabier. De grote meerderheid (meer dan 80% van dat leger) was gevormd uit Arameeërs, Yemenieten, Egyptenaren, Afrikanen (Libiërs, Berbers, Abyssiniers) Perziërs, en Grieks prekende volkeren van het oostelijke Romeinse rijk, die tot de Islam waren bekeerd gedurende de periode van 630 (prediking van Ali in Yemen) – 674.
De correcte reconstructie van de geschiedenis van het Midden-Oosten en de opgang van de Aramese Nationale Identiteit zal het instrument zijn om de valse- Islamitische terreur tot een dode einde de brengen, en grote bevolkingen te bevrijden van de valsheid van Pan- Arabisme dat ellende, barbarisme en dood heeft veroorzaakt onder de verdeelde delen van de Luisterrijke Natie van de Arameeërs.
****************************************************************
Arameans of Syria: http://www.aramnahrin.org/English/Arameans_Of_Syria.htm Arameans of Iraq: http://www.aramnahrin.org/English/iraqichristians.htm
Copyright © Aram-Naharaim Organisatie
|
Brieven aan de overheden en internationale organisaties
Arabische Vertalingen: الترجمات العربية
Aramese Geestelijke/ Lichamelijke Genocide
Nepnieuws over de Arameeërs:
Professor Dr. John Joseph. 5-7-2008: Assyrië en Syrië: Synoniemen?
In een brief aan de auteur (John Joseph),op 11 juni 1997, schreef Patricia Crone dat zij en Cook "Niet betwisten dat de Nestorianen van de Pre- Islamitische periode zichzelf zagen als “Assyriërs” of dat dit is hoe zij zichzelf noemden. Ze noemden zichzelf Suryane, hetgeen in hun gebruik geen (groter) verwantschap had met de Assyriërs in vergelijking met de visie van iemand anders…. We nemen het voor als vanzelfsprekend aan dat zij [Nestorianen] de moderne “Assyrische” benaming van het Westen hebben gekregen en ermee doorgaan om zelf opnieuw te hervinden…Maar natuurlijk waren de Nestorianen Arameeërs.." (Pagina 27, voetnoot 94)
Professor Dr. Muhammad Shamsaddin Megalommatis 28-6-2004: De bron van oorlogen en tiranniek: de Pan-Arabische valsheid
10-8-2005: De Aramese opleving zal het schaakbord van het Midden-Oosten transfigureren
18-12-2008: Syriërs, “Assyriërs” en “Chaldeeërs” zijn allemaal Arameeërs
18-12-2008: Pseudo – Assyriërs, Pseudo Chaldeeërs en de Culturele Nationale Noodzaak van de Aramese natie
Patriarch Emmanuel III Delly 29-10-2008: "...maar Ik wil graag verklaren dat wij, de Chaldeeërs, de Assyriërs en de Syriërs, één volk zijn, bekend als Aramese volk. ..."
13-5-2006: Is er een Assyrische kwestie in Irakese Koerdistan?
2-8-2005: Moderne Irakese geschiedenis. De Arabische Meerderheid en De Minderheden
“The Church of the East and the Church of England: A History of the Archbishop of Canterbury's Assyrian Mission “ is de titel van het boek geschreven door J. F. Coakley en gepubliceerd in 1992.
Op pagina 147 vertelt Coackley over een meningsverschil tussen Arthur Maclean, hoofd van de Assyrische Missie van de Aartsbisschop van Canterbury van 1886 tot 1891 en Hormuzed Rassam, de broer van Christian Antun (Isa) Rassam, een Chaldese familie uit Mosul. We lezen: "Zoals hij (Maclean) volhield, hebben de 'Syriërs' zich nooit als 'Assyriers' genoemd;..... om de benaming 'Assyriers' toe te passen op deze Oosterse Syrische Christenen lijkt mij eerder een fout of anders muggenzifterij. Er is werkelijk, voor zover ik weet, geen bewijs dat ze enige connectie hadden met de Oude Assyriers.... Waarom moeten wij een naam uitvinden terwijl we een heel goed geschikte naam hebben, gebruikt gedurende eeuwen, voor handen? Ik kan begrijpen dat iemand die leeft in de nabijheid van de ruines van Nineve een behoorlijk enthousiasme kan hebben voor de Oude Assyria; maar spreekt het van een gezond verstand om een naam weg te doen dat door het volk zelf wordt gebruikt en een andere naam voor hen uit te vinden met een twijfelachtige toepasbaarheid?" |
