|
Jacob van Urhoy (Urfa, in Turkey)
Getuigenissen van de geleerden van de Syrische Kerk van Antiochië met betrekking tot synoniem:
Wie gaf hen de naam en maakte hen bekend als,, Assyrische” Christenen?
SUA/WCA en het toelaten van terrorisme
SUA/WCA: Internationaal syndicaat van haatzaaiers
Aramese geschiedenis, cultuur en taal, een zesdelige interview.
26-6-2007: Aram Nahrin: de Arameeërs, de Bijbel, Christendom en het Westen
27-6-2007: Het Aramees: Het Duizend jaar lange Traject van de Wereld taal
28-6-2007: Gabriel Sengo opent de Poorten van het Aramese Gedachtegoed, Cultuur en Wijsheid
2-7-2007: Noem de Luisterrijke Natie van de Arameeërs niet bij de foute benaming ‘Assyriërs'
2-7-2007: De uitroeiing van de Aramese Natie: Het Resultaat van de Anglo- Franse Plan
(Foto: wikipedia.org) De historicus Poseidonios uit Apamea (ca. 135 v.Chr- 51 v.Chr), was een Griekse stoïcijnse filosoof, politicus, astronoom, geograaf en leraar. Hij zegt: “Het volk dat wij, de Grieken, Syriërs noemen, noemen zij zichzelf Arameeërs” (Uit: J.G. Kidd, Posidonius (Cambridge Classical Texts and Commentaries, 1988), vol. 2, pt. 2, pp. 955-956)
(Foto: wikipedia.org) Strabo (geboren op 63 v. Chr, gestorven ca. 24 n. Chr), was een Griekse historicus geograaf en filosoof. Hij is het meest bekend om zijn Geographika (Geografie). Hij zegt: “Poseidonius speculeert dat de namen van deze naties ook verwant zijn, omdat, zegt hij, het volk dat wij Syriërs noemen wordt door de Syriërs zelf Arameeërs genoemd.” (Uit: The Geography of Strabo, translated by Horace Leonard Jones and published in Vol. I of the Loeb Classical Library edition, 1917, Book I, Chapt. 2, 34)
(Foto: http://www.ccel.org) Flavius Josephus (37 n. Chr- 100 n. Chr) was een Joodse historicus en apologeet van priesterlijke en Koninklijke afkomst die de vernietiging van Jeruzalem in 70 overleefde en vastlegde en zich later in Rome vestigde. Hij zegt: “Aram had de Arameeërs die de Grieken Syriërs noemden.” (Uit: Antiquities of the Jews, translated by William Whiston in 1737, Book I, Chapt. 6)
Eusebius van Caesarea (264 n. Chr. – 30 mei 339 n. Chr) was een bisshop van Caesarea in Palestina en wordt vaak “vader van de kerkgeschiedenis” genoemd vanwege zijn werk in het vastleggen van de geschiedenis van de vroegere kerk. Hij zegt: “…. en van Aram de Arameeërs die Syriërs worden genoemd.” (Uit: Sebastian Brock, "Eusebius and Syriac Christianity," in Harold W. Attridge and Gohei Hata, eds., Eusebius, Christianity, and Judaism (Leiden 1992), p. 226)
Abu Al-husayn 'ali Ibn Al-husayn Al-mas'udi, geboren in 895 in Bagdad (Irak) en overleed in 957 in al-Fustat (Egypte) was een historicus en reiziger, bekend als “de Herodotus van de Arabieren.” Hij was de eerste Arabier die de geschiedenis en wetenschappelijke geografie combineerde op groot schaal. Over Tur Abdin zegt hij: “Tur Abdin is de berg waar nog steeds overblijfselen van de Arameeërs Syriërs overleven.” (From: Michael Jan de Goeje: Bibliotheca Geographorum Arabicorum III, Leiden 1906, 54, I)
Professor Dietrich Hermann Hegewisch, geboren op 15 december 1746 in Quakenbrück (Duitsland) en overleed op 4 april 1812 in Kiel, was een productieve historicus aan de universiteit van Kiel met een brede interesse. Hij zegt: “Verdienen de Syriërs, zoals ze gebruikelijk worden genoemd, of de Arameeërs zoals ze feitelijk worden aangeduid, niet meer aandacht in de wereld-geschiedenis dan dat ze gewoonlijk krijgen?” (Uit: D.H. Hegewisch: Die Aramäer oder Syrer; ein kleiner Beitrag zur allgemeinen Weltgeschichte, Berlinische Monatschrift, 2, 1794, p. 193)
Op pagina 197 zegt hij: “De namen Syrië, Assyrie, Mesopotamië, Babylon etc. stammen af van de Grieken die onbekend waren met de werkelijke geografie van deze landen toen de namen voor het eerst werden gebruikt. Later, deels vanwege blijvende onwetendheid en deels vanwege gemak ondanks dat ze beschikten over accurate kennis, hielden ze vol in het gebruik omdat het anders iets van inspanning zou vergen om de oude op te geven, bekende namen en divisies van landen, en over te schakelen naar nieuwe, zelfs als ze meer nauwkeurig waren. De oude, echte, enige naam van deze landen is Aram, het wordt diverse malen in het Oude Testament genoemd en de Griekse geleerden waren ook bekend mee en waarschijnlijk beschreven ze de bevolking van deze gebieden als Arameeërs, hoewel zelden, daar ze gewoonlijk doorgingen met de term Syriërs, dat bekend was bij de Grieken”
Op pagina 307 zegt hij: “De Syriërs of Arameeërs waren niet louter talrijk en groot volk, maar ze waren ook een veel ontwikkeld volk.”
(Photo: http://portrait.kaar.at) Professor Theodor Mommsen, geboren op 30 november 1817 in Garding, Schleswig (nu In Duitsland) en overleed op 1 november 1903 in Charlottenburg, dichtbij Berlijn, was een Duitse historicus en schrijver, bekend om zijn meesterwerk over de geschiedenis van Rome. Hij ontving de Nobel Prijs voor literatuur in 1902. Hij zegt: “…de geschiedenis van de Aramese of Syrische natie die de oostkust omvatte en zich uitstrekte tot aan de binnenlanden van Azië tot aan Eufraat en Tigris ” (Uit: The History of Rome, geschreven tussen 1854 in 1856, Leipzig, door Theodor Mommsen, Boek 1, Hoofdstuk 1)
“… de Arameeërs verdedigden hun nationaliteit met de wapens van zowel intellect alsmede met hun bloed tegen alle lokmiddelen van de Griekse civilisatie en alle dwangmaatregelen van oosterse en westerse despoten, en met een halsstarrigheid waar geen Indo- Germaanse volk ooit heeft aan getipt en die naar ons toe, die Westerlingen zijn, lijkt soms meer en soms minder dan menselijk.“ (ibid, Boek 3, Hoofdstuk 1)
(Photo: wikipedia.org) Professor Theodor Nöldeke, geboren op 2 maart 1836 in Harburg, dichtbij Hamburg, overleed op 25 december 1930 in Karlsruhe, was een vooraanstaande Duitse Semitische geleerde die studeerde in Göttingen, Wenen, Leiden en Berlijn. Hij zegt: “De hoofdstroom van de bevolking van al deze wijde landschappen van Middellandse zee tot voorbij Tigris behoorde tot een zekere nationaliteit, dat van Arameeërs” (Uit: Th. Nöldeke: Assyrios Syrios Syros, in Zeitschrift für klassische Philologie, Hermes 5, Berlin 1871, p. 460)
Op pagina 461 zegt hij: “Het is wel begrijpelijk dat het volk is begonnen met het overdragen van de naam van het land aan de meest belangrijke nationaliteit en dus de naam “Syrier” was etnologisch vastgehouden en gelijkgesteld met ‘Aramees.’”
Op pagina 468 zegt hij: “Sinds de tijd van Alexander [de Groot], als het niet enigszins eerder was, is het volk begonnen met het overdragen van de naam van de Syriërs exclusief over aan de overheersende nationaliteit in Syrië, en op deze manier werd deze originele politiek- geografische term een etnologische term dat werd geïdentificeerd met de lokale Arameeërs.” “Vanaf de tijd dat de Grieken meer betrokken raakten met Azië, identificeerden ze met de benaming Syriërs het volk dat zichzelf Arameeërs noemde.” (Uit: Th. Nöldeke, Kurzgefasste Syrische Grammatik (Leipzig, 1880), p. XXIX)
“Voor wat betreft de naam van deze natie en haar taal is het oorspronkelijk ‘Aramees’ in essentie en ook de enige dat het meest geschikt is voor het gebruik door de hedendaagse geleerden.” (Uit: Th. Nöldeke, "Die Namen der aramäischen Nation und Sprache,” in Zeitschrift der Deutschen Morgenländischen Gesellschaft 25 (1871), p. 131)
(Foto: www.doaks.org) Karl Eduard Sachau, geboren op 20 juli 1845 en overleden op 17 september 1930 was een Duitse oriëntalist. In 1872 was hij professor aan de Universiteit van Wenen en in 1876 aan de Universiteit van Berlijn waar hij werd benoemd tot de directeur van de nieuwe Seminaar van Oriëntaalse talen in 1887. Hij is met name opmerkenswaardig voor zijn werk over Syrisch en andere Aramese dialecten. Hij zegt: “De natie van de Arameeërs: Deze nationale naam, vooral in navolging van de invloeden van de Joods- Christelijke literatuur, baande weg voor de Griekse benaming Syriërs.” (Uit: Verzeichnis der Syrischen Handschriften der königlichen Bibliothek zu Berlin von Eduard Sachau 1. Abteilung, Berlin 1899, Vorrede I)
|
Het Aramese volk: Het Aramese volk (niet te verwarren met 'Armeniërs') spreekt Aramees, de taal van Abraham, Mozes en Jezus Christus. Zij zijn het inheemse volk van wat in vroegere tijden 'Aram-Nahrin' werd genoemd en in onze dagen bekend is geworden onder de naam 'Mesopotamië' Sommige Arameeërs noemen zich in onze dagen "Assyriërs", dit vanwege de haatzaaiende geestelijke koloniale activiteiten van de Westerse missionarissen en diplomaten in het Midden-Oosten in de 16e en 19e eeuw. Andere Arameeërs zijn bekend geworden als "Chaldeeërs". Ze zijn echter allemaal Arameeërs. Overal waar U het woord "Assyriërs" tegenkomt dient U het als Arameeërs te lezen. In Turkije zijn de Arameeërs bekend geworden als “Süryani” en in Arabische als “Al-Suryan” Syriërs, “Assyriërs” en “Chaldeeërs” zijn allemaal Arameeërs
6-11-2008
Door Prof. Dr. Muhammad Shamsaddin Megalommatis, Orientalist
Bron: http://www.buzzle.com/articles/syriacs-assyrians-and-chaldaeans-are-all-aramaeans.html http://www.americanchronicle.com/articles/80293
Syriërs, “Assyriërs” en “Chaldeeërs” of Arameeërs?
Wat is de juiste nationale naam voor de moderne Arameeërs? Waarom zijn er Arameeërs, die ondanks het feit dat ze Aramees spreken, volhouden zichzelf “Assyriërs” te noemen? Waarom hechten andere Arameeërs zich aan de derde naam “Chaldeeërs”? Is het juist om de naam ‘Syriac’ (waar Arabisch is van afgeleid) te gebruiken als nationale naam voor de Arameeërs dat gewoon een late vorm is van het Aramese taal en schrift? Wat is het verschil tussen ‘Syriacs’ en ‘Syrians’? Zijn de termen “Assyrië” en “Syrië” identiek?
Voordat het hoofd kwesties van de puzzel van het Midden-Oosten wordt aangepakt, wordt men gedwongen om eerst deze vragen te behandelen. Het zal een serie artikels vergen om de termen te definiëren en te verduidelijken, noodzakelijk voor iedereen in kwestie die erbij betrokken is of gewoon leeft in het Midden-Oosten. We zullen specificeren hoe sommige termen in leven werden gehouden door de eeuwen heen en hoe andere termen recentelijk nieuwe leven werd gegeven door de koloniale academici om een politieke impact te bewerkstelligen. Boven al deze zaken, het is noodzakelijk om iedereen eraan te herinneren dat het de gewoonte was door de hele geschiedenis heen voor een volk, voor een ‘natie’, om bekend te worden bij de meeste volkeren en landen om hen heen, of in (onze) moderne tijden bij de hele wereld, door een naam toegekend door anderen volken aan het volk/ natie in kwestie. Dit verminderd op geen enkele manier de verspreiding van de cultuur en civilisatie van dat volk. Het heeft geen invloed. Tenminste, het lijkt dat………
We kennen allemaal Finland, weinigen zijn ervan bewust dat de Finnen zelf Finland Suomi noemen! We zeggen allemaal ‘Griekenland’, enkelen zijn ervan bewust dat in Grieks Griekenland Hellas or Hellada wordt genoemd (waar d uitgesproken dient te worden als ‘th’- in there)!
We noemen allemaal het land van de Nijl Delta ‘ Egypte’, maar weinigen zijn bekend met het feit dat de Egyptenaren hun land ‘Masr’ noemen! En hoewel velen hebben geleerd dat het woord ‘Egypte’ afkomstig is van de Oude Griekse term ‘Aigyptos’, hebben alleen specialisten kennis van de historische oorsprong van deze oude Griekse naam voor Oud Egyptisch (van de term Ha Ka Ptah, dat betekent ‘de woonplaats van de ‘Ziel’ van de Ptah’, een oude Egyptische God gelokaliseerd in Memphis). Geen enkel moderne Egyptenaar heeft een enige besef van de Assyrische – Babylonische oorsprong van de Arabische benaming ‘ Masr’ van Egypte; echter gedurende duizenden jaren waren de termen Musur en Mat Masri de gebruikelijke ‘internationale’ aanduidingen voor Egypte (daar de Assyrisch- Babylonisch was de internationale taal van rond 2000 tot 400 v.Chr.)! In deze dagen noemden de Oude Egyptenaren hun land ‘ Kemet’, de ‘ zwarte’, vanwege de kleur van de modder van de Nijl, veroorzaakt door de specifieke geologische karakter van de Abyssinische slib dat wordt getransporteerd door de Blauwe Nijl en de zijvier van de Nijl Atbarah naar Middellandse zee!
Basis woordenboek van Aramese gerelateerde aanduidingen.
Arameeërs De echte naam voor het volk wiens geschiedenis 3200 jaren overspant. Ze werden eerst genoemd in de annalen van de Assyrische Koning Tiglath-pileser I. Als Semitische volk zijn de Arameeërs meer verwant met Hebreeërs en Feniciërs (Noord- Westerse Semitische talen) dan met de Assyriërs en Babyloniers (Oosterse Semitische talen).
Assyriërs. Samen met de Babyloniërs waren ze de afstammelingen van de Akkadiers, de eerste Semieten die zich vestigden rond Agade (Akkad) en de overhand kregen over de Sumeries, en vormden een groot rijk onder Sarrukin (Sargon I) en Naram Sin rond het midden van de 3e millennium v. Chr. In tegenstelling tot de Babyloniërs hadden de Assyriërs een politiek van nationale etnische zuiverheid, en vermengden zich niet met de Arameeërs, die ze wegjaagden naar het Westen (hedendaagse Syrië) en naar het zuiden van Mesopotamië (Babylonië). Op de hoogtepunt van z’n macht, onder Sargonieden (722-609 v. Chr), controleerde Assyrië bijna de hele bekende wereld van toen, maar de Assyriërs waren een piepklein en etnisch zuiver minderheid binnen hun Rijk. Met de ondergang van Assyrië (614-612-609 v. Chr), stopte het schrijven en spreken in het Assyrisch en nergens in het Midden-Oosten werden Assyriërs (meer) gevonden. Volgens de nieuwe interpretatie dat aan kracht wint, vormden zij een deel van de immigraties vanuit het Kaukasus gebied naar Europa (Cimmerians).
Assyrië: Het land dat behoorde, zoals ook het volk en z’n hoofdstad, toe aan de Suprème God Assur, die gebruikelijk werd beschouwd als de Enige God binnen het context van Één-God (monotheïsme). Geografisch correspondeert ‘Assyrië’ met moderne noorden van Irak en delen van Zuid-Oosten van Turkije, dit was het Assyrische hart, het gebied dat werd bevolkt van 2150 tot aan 620-610 v. Chr. Toen Assyrië de Neo-Hethieten, de Urartanen, de Feneciers, de Babyloniers, de Meden en andere volkeren in Iran, de Elamieten, de Israëlieten en de Egyptenaren overwon, was het centrum van Assyrië een klein centrale deel van het Assyrische Rijk.
Chaldeeërs: Het wordt ‘Kaldu’ genoemd in de Assyrisch- Babylonische teksten, ze zijn één van de Aramese volkeren. Ze vermengden op groot schaal met de Babyloniers, die uiteindelijk – in latere tijden- assimileerden met hen en werden zelfs foutief ‘Chaldeeërs’ genoemd.
Syriacs: De moderne academische term is ontstaan om onderscheid te maken met Syrians en als een corresponderende term met de Oude Griekse naam ‘Syros’. Binnen het Oude Griekse literaire context is ‘Syros’ een inwoner van ‘Syrië’, en dit was het gebruikelijke manier voor de Grieken om alle Arameeërs zo te noemen.
In tegenstelling hiermee zijn de Syrians de inwoners van de moderne staat Syrië, die Arabisch spreken in hun meerderheid, vanwege de taalkundige Arabisatie dat volgde na het geleidelijke proces van Islamisatie.
Syrië: De geografische term dat bestaat in het Oude Grieks als afkorting van de term ‘Assyrië’. Het bestaat in het Oude Grieks alleen nadat Assyrië ophield met het bestaan (609 v.Chr.). Het heeft op geen enkel manier iets te maken met de term ‘Assyrië’. ‘Syrië’ correspondeert met de voormalige Assyrische Rijksgebied ten Westen van Mesopotamië tot aan de Fenecische Middellandse kust. Nadat het puur een geografische term was dat geen relatie had met het Mesopotamische Centrum – land Assyrië, werd Syrië de Griekse benaming voor de Hellenistische koninkrijk dat z’n hoofdstad had in Antiochië (Antakya in Turkije). Uit Syrië als een geografische term ontstond de term ‘Syros’ voor de oorspronkelijke inwoners van ‘Syrië’ die Arameeërs waren.
Patriarch Emmanuel Delly van de Chaldeeese kerk van Babylon in Irak bevestigd de Aramese oorsprong van de Irakese Christenen
http://www.iraqichristians.org/Dutch/Patriarch_Emmanuel%20_Delly_Arameeers_29_10_2008.htm
Copyright © Aram-Naharaim Organisatie
|
Brieven aan de overheden en internationale organisaties
Arabische Vertalingen: الترجمات العربية
Aramese Geestelijke/ Lichamelijke Genocide
Nepnieuws over de Arameeërs:
Professor Dr. John Joseph. 5-7-2008: Assyrië en Syrië: Synoniemen?
In een brief aan de auteur (John Joseph),op 11 juni 1997, schreef Patricia Crone dat zij en Cook "Niet betwisten dat de Nestorianen van de Pre- Islamitische periode zichzelf zagen als “Assyriërs” of dat dit is hoe zij zichzelf noemden. Ze noemden zichzelf Suryane, hetgeen in hun gebruik geen (groter) verwantschap had met de Assyriërs in vergelijking met de visie van iemand anders…. We nemen het voor als vanzelfsprekend aan dat zij [Nestorianen] de moderne “Assyrische” benaming van het Westen hebben gekregen en ermee doorgaan om zelf opnieuw te hervinden…Maar natuurlijk waren de Nestorianen Arameeërs.." (Pagina 27, voetnoot 94)
Professor Dr. Muhammad Shamsaddin Megalommatis 28-6-2004: De bron van oorlogen en tiranniek: de Pan-Arabische valsheid
10-8-2005: De Aramese opleving zal het schaakbord van het Midden-Oosten transfigureren
18-12-2008: Syriërs, “Assyriërs” en “Chaldeeërs” zijn allemaal Arameeërs
18-12-2008: Pseudo – Assyriërs, Pseudo Chaldeeërs en de Culturele Nationale Noodzaak van de Aramese natie
Patriarch Emmanuel III Delly 29-10-2008: "...maar Ik wil graag verklaren dat wij, de Chaldeeërs, de Assyriërs en de Syriërs, één volk zijn, bekend als Aramese volk. ..."
13-5-2006: Is er een Assyrische kwestie in Irakese Koerdistan?
2-8-2005: Moderne Irakese geschiedenis. De Arabische Meerderheid en De Minderheden
“The Church of the East and the Church of England: A History of the Archbishop of Canterbury's Assyrian Mission “ is de titel van het boek geschreven door J. F. Coakley en gepubliceerd in 1992.
Op pagina 147 vertelt Coackley over een meningsverschil tussen Arthur Maclean, hoofd van de Assyrische Missie van de Aartsbisschop van Canterbury van 1886 tot 1891 en Hormuzed Rassam, de broer van Christian Antun (Isa) Rassam, een Chaldese familie uit Mosul. We lezen: "Zoals hij (Maclean) volhield, hebben de 'Syriërs' zich nooit als 'Assyriers' genoemd;..... om de benaming 'Assyriers' toe te passen op deze Oosterse Syrische Christenen lijkt mij eerder een fout of anders muggenzifterij. Er is werkelijk, voor zover ik weet, geen bewijs dat ze enige connectie hadden met de Oude Assyriers.... Waarom moeten wij een naam uitvinden terwijl we een heel goed geschikte naam hebben, gebruikt gedurende eeuwen, voor handen? Ik kan begrijpen dat iemand die leeft in de nabijheid van de ruines van Nineve een behoorlijk enthousiasme kan hebben voor de Oude Assyria; maar spreekt het van een gezond verstand om een naam weg te doen dat door het volk zelf wordt gebruikt en een andere naam voor hen uit te vinden met een twijfelachtige toepasbaarheid?" |
