|
Ishak Bar Armalto
Wie gaf hen de naam en maakte hen bekend als,, Assyrische” Christenen?
SUA/WCA en het toelaten van terrorisme
SUA/WCA: Internationaal syndicaat van haatzaaiers
Aramese geschiedenis, cultuur en taal, een zesdelige interview.
26-6-2007: Aram Nahrin: de Arameeërs, de Bijbel, Christendom en het Westen
27-6-2007: Het Aramees: Het Duizend jaar lange Traject van de Wereld taal
28-6-2007: Gabriel Sengo opent de Poorten van het Aramese Gedachtegoed, Cultuur en Wijsheid
2-7-2007: Noem de Luisterrijke Natie van de Arameeërs niet bij de foute benaming ‘Assyriërs'
2-7-2007: De uitroeiing van de Aramese Natie: Het Resultaat van de Anglo- Franse Plan
(Foto: wikipedia.org) De historicus Poseidonios uit Apamea (ca. 135 v.Chr- 51 v.Chr), was een Griekse stoïcijnse filosoof, politicus, astronoom, geograaf en leraar. Hij zegt: “Het volk dat wij, de Grieken, Syriërs noemen, noemen zij zichzelf Arameeërs” (Uit: J.G. Kidd, Posidonius (Cambridge Classical Texts and Commentaries, 1988), vol. 2, pt. 2, pp. 955-956)
(Foto: wikipedia.org) Strabo (geboren op 63 v. Chr, gestorven ca. 24 n. Chr), was een Griekse historicus geograaf en filosoof. Hij is het meest bekend om zijn Geographika (Geografie). Hij zegt: “Poseidonius speculeert dat de namen van deze naties ook verwant zijn, omdat, zegt hij, het volk dat wij Syriërs noemen wordt door de Syriërs zelf Arameeërs genoemd.” (Uit: The Geography of Strabo, translated by Horace Leonard Jones and published in Vol. I of the Loeb Classical Library edition, 1917, Book I, Chapt. 2, 34)
(Foto: http://www.ccel.org) Flavius Josephus (37 n. Chr- 100 n. Chr) was een Joodse historicus en apologeet van priesterlijke en Koninklijke afkomst die de vernietiging van Jeruzalem in 70 overleefde en vastlegde en zich later in Rome vestigde. Hij zegt: “Aram had de Arameeërs die de Grieken Syriërs noemden.” (Uit: Antiquities of the Jews, translated by William Whiston in 1737, Book I, Chapt. 6)
Eusebius van Caesarea (264 n. Chr. – 30 mei 339 n. Chr) was een bisshop van Caesarea in Palestina en wordt vaak “vader van de kerkgeschiedenis” genoemd vanwege zijn werk in het vastleggen van de geschiedenis van de vroegere kerk. Hij zegt: “…. en van Aram de Arameeërs die Syriërs worden genoemd.” (Uit: Sebastian Brock, "Eusebius and Syriac Christianity," in Harold W. Attridge and Gohei Hata, eds., Eusebius, Christianity, and Judaism (Leiden 1992), p. 226)
Abu Al-husayn 'ali Ibn Al-husayn Al-mas'udi, geboren in 895 in Bagdad (Irak) en overleed in 957 in al-Fustat (Egypte) was een historicus en reiziger, bekend als “de Herodotus van de Arabieren.” Hij was de eerste Arabier die de geschiedenis en wetenschappelijke geografie combineerde op groot schaal. Over Tur Abdin zegt hij: “Tur Abdin is de berg waar nog steeds overblijfselen van de Arameeërs Syriërs overleven.” (From: Michael Jan de Goeje: Bibliotheca Geographorum Arabicorum III, Leiden 1906, 54, I)
Professor Dietrich Hermann Hegewisch, geboren op 15 december 1746 in Quakenbrück (Duitsland) en overleed op 4 april 1812 in Kiel, was een productieve historicus aan de universiteit van Kiel met een brede interesse. Hij zegt: “Verdienen de Syriërs, zoals ze gebruikelijk worden genoemd, of de Arameeërs zoals ze feitelijk worden aangeduid, niet meer aandacht in de wereld-geschiedenis dan dat ze gewoonlijk krijgen?” (Uit: D.H. Hegewisch: Die Aramäer oder Syrer; ein kleiner Beitrag zur allgemeinen Weltgeschichte, Berlinische Monatschrift, 2, 1794, p. 193)
Op pagina 197 zegt hij: “De namen Syrië, Assyrie, Mesopotamië, Babylon etc. stammen af van de Grieken die onbekend waren met de werkelijke geografie van deze landen toen de namen voor het eerst werden gebruikt. Later, deels vanwege blijvende onwetendheid en deels vanwege gemak ondanks dat ze beschikten over accurate kennis, hielden ze vol in het gebruik omdat het anders iets van inspanning zou vergen om de oude op te geven, bekende namen en divisies van landen, en over te schakelen naar nieuwe, zelfs als ze meer nauwkeurig waren. De oude, echte, enige naam van deze landen is Aram, het wordt diverse malen in het Oude Testament genoemd en de Griekse geleerden waren ook bekend mee en waarschijnlijk beschreven ze de bevolking van deze gebieden als Arameeërs, hoewel zelden, daar ze gewoonlijk doorgingen met de term Syriërs, dat bekend was bij de Grieken”
Op pagina 307 zegt hij: “De Syriërs of Arameeërs waren niet louter talrijk en groot volk, maar ze waren ook een veel ontwikkeld volk.”
(Photo: http://portrait.kaar.at) Professor Theodor Mommsen, geboren op 30 november 1817 in Garding, Schleswig (nu In Duitsland) en overleed op 1 november 1903 in Charlottenburg, dichtbij Berlijn, was een Duitse historicus en schrijver, bekend om zijn meesterwerk over de geschiedenis van Rome. Hij ontving de Nobel Prijs voor literatuur in 1902. Hij zegt: “…de geschiedenis van de Aramese of Syrische natie die de oostkust omvatte en zich uitstrekte tot aan de binnenlanden van Azië tot aan Eufraat en Tigris ” (Uit: The History of Rome, geschreven tussen 1854 in 1856, Leipzig, door Theodor Mommsen, Boek 1, Hoofdstuk 1)
“… de Arameeërs verdedigden hun nationaliteit met de wapens van zowel intellect alsmede met hun bloed tegen alle lokmiddelen van de Griekse civilisatie en alle dwangmaatregelen van oosterse en westerse despoten, en met een halsstarrigheid waar geen Indo- Germaanse volk ooit heeft aan getipt en die naar ons toe, die Westerlingen zijn, lijkt soms meer en soms minder dan menselijk.“ (ibid, Boek 3, Hoofdstuk 1)
(Photo: wikipedia.org) Professor Theodor Nöldeke, geboren op 2 maart 1836 in Harburg, dichtbij Hamburg, overleed op 25 december 1930 in Karlsruhe, was een vooraanstaande Duitse Semitische geleerde die studeerde in Göttingen, Wenen, Leiden en Berlijn. Hij zegt: “De hoofdstroom van de bevolking van al deze wijde landschappen van Middellandse zee tot voorbij Tigris behoorde tot een zekere nationaliteit, dat van Arameeërs” (Uit: Th. Nöldeke: Assyrios Syrios Syros, in Zeitschrift für klassische Philologie, Hermes 5, Berlin 1871, p. 460)
Op pagina 461 zegt hij: “Het is wel begrijpelijk dat het volk is begonnen met het overdragen van de naam van het land aan de meest belangrijke nationaliteit en dus de naam “Syrier” was etnologisch vastgehouden en gelijkgesteld met ‘Aramees.’”
Op pagina 468 zegt hij: “Sinds de tijd van Alexander [de Groot], als het niet enigszins eerder was, is het volk begonnen met het overdragen van de naam van de Syriërs exclusief over aan de overheersende nationaliteit in Syrië, en op deze manier werd deze originele politiek- geografische term een etnologische term dat werd geïdentificeerd met de lokale Arameeërs.” “Vanaf de tijd dat de Grieken meer betrokken raakten met Azië, identificeerden ze met de benaming Syriërs het volk dat zichzelf Arameeërs noemde.” (Uit: Th. Nöldeke, Kurzgefasste Syrische Grammatik (Leipzig, 1880), p. XXIX)
“Voor wat betreft de naam van deze natie en haar taal is het oorspronkelijk ‘Aramees’ in essentie en ook de enige dat het meest geschikt is voor het gebruik door de hedendaagse geleerden.” (Uit: Th. Nöldeke, "Die Namen der aramäischen Nation und Sprache,” in Zeitschrift der Deutschen Morgenländischen Gesellschaft 25 (1871), p. 131)
(Foto: www.doaks.org) Karl Eduard Sachau, geboren op 20 juli 1845 en overleden op 17 september 1930 was een Duitse oriëntalist. In 1872 was hij professor aan de Universiteit van Wenen en in 1876 aan de Universiteit van Berlijn waar hij werd benoemd tot de directeur van de nieuwe Seminaar van Oriëntaalse talen in 1887. Hij is met name opmerkenswaardig voor zijn werk over Syrisch en andere Aramese dialecten. Hij zegt: “De natie van de Arameeërs: Deze nationale naam, vooral in navolging van de invloeden van de Joods- Christelijke literatuur, baande weg voor de Griekse benaming Syriërs.” (Uit: Verzeichnis der Syrischen Handschriften der königlichen Bibliothek zu Berlin von Eduard Sachau 1. Abteilung, Berlin 1899, Vorrede I)
|
Het Aramese volk: Het Aramese volk (niet te verwarren met 'Armeniërs') spreekt Aramees, de taal van Abraham, Mozes en Jezus Christus. Zij zijn het inheemse volk van wat in vroegere tijden 'Aram-Nahrin' werd genoemd en in onze dagen bekend is geworden onder de naam 'Mesopotamië' Sommige Arameeërs noemen zich in onze dagen "Assyriërs", dit vanwege de haatzaaiende geestelijke koloniale activiteiten van de Westerse missionarissen en diplomaten in het Midden-Oosten in de 16e en 19e eeuw. Andere Arameeërs zijn bekend geworden als "Chaldeeërs". Ze zijn echter allemaal Arameeërs. Overal waar U het woord "Assyriërs" tegenkomt dient U het als Arameeërs te lezen. In Turkije zijn de Arameeërs bekend geworden als “Süryani” en in Arabische als “Al-Suryan”
De bron van oorlogen en tirannie: de Pan-Arabische valsheid
De diepe en verborgen reden van de tirannieke onderdrukking toegepast in het hele Midden-Oosten is door Frankrijk en Engeland opgelegde Pan-Arabische Nationalistische clicks die de neiging hebben om op dictatoriale wijze de verschillende volkeren in het Midden-Oosten, die allemaal geen Arabieren zijn, te Arabiseren.
Door Prof. Dr. Muhammad Shamsaddin Megalommatis, Oriëntalist (http://www.politicsforum.org/forum/viewtopic.php?t=25086, 28-5-2004)
Om bij de basis te beginnen, moeten we het punt benadrukken dat onder de leden van de zogenaamde Arabische Liga geen enkele land is wiens inwoners Arabieren zijn. In dit verband is de simpele en de enige historische waarheid dat er helemaal geen Arabieren zijn. Er zijn alleen ‘Arabisch-sprekende’ volkeren die opvallend van elkaar verschillen en hebben ze allemaal verschillende verleden, verschillende culturele achtergronden, verschillende sociale en gedragssystemen, verschillende oriëntaties en archetypen.
Iedere poging om ‘eenheid’ te scheppen onder deze wanhopige elementen en volkeren is tot mislukking gedoemd.
We zijn allemaal getuige geweest van soortgelijke voorbeelden van verdeeldheid, onderlinge minachting en ongekende lasterpraat paradigmatisch uitgevoerd door de ongeletterde en cultuurloze ‘leiders’ van de ‘Arabische’ Liga. De vergissing was om het geheel te presenteren als een ‘grote’ eenheid, terwijl het niet is, omdat ze zeer desperaat en afwijkend zijn van elkaar. Het is alleen de paranoïde en onnatuurlijke hergroepering die wordt genoemd ‘Arabische’ Liga dat, door het creëren van schrik elementen bij elkaar brengt dat simpelweg niet bij elkaar kunnen worden gevoegd, een onaangename atmosfeer genereert waarin al deze grappige en clownachtige ‘leiders’ worden onderdompelt zonder dat ze weten waarom ‘dit’ met hen gebeurd. Zo zielig en onkundig zijn ze.
Als dit alleen maar zou gaan over deze groteske karakters van de politieke commedia dell’ Arte, zou het probleem beperkt blijven, en niemand zou het nodig vinden om ter discussie te stellen en op te rakelen. Maar op één of een andere is het Westen en de rest van de wereld betrokken bij deze situatie vanwege de interconnecties die bestaan sinds koloniale tijden. Het Midden-Oosten heeft effect op de hele wereld. En als dit absoluut en fundamenteel historische realiteit niet breed wordt onderkend en begrepen; zal niets goeds uit het Midden-Oosten en z’n extremistische razernij komen.
Als de volkeren van het Midden-Oosten geen Arabieren zijn; wie zijn ze dan?
De echte, ware maar verborgen gezicht van het Midden-Oosten
In werkelijkheid zijn de Libanezen Foeniciers die in de late oudheid zijn ge-helleniseert en ge-aramiseerd.
Arabisch sprekende Syriër en Irakezen zijn Arameeërs
Ook de Palestijnen, de Koeweiti’s alsmede de Emiraten en de Qatar, die zeker met de Perzen zijn gemixt; zijn Arameeërs.
De Egypteneren zijn Kopten, de oorspronkelijke Egyptenaren, afstammelingen van het volk van de oude Egypte in hun vermenging met de diverse buitenlanders die langs de vallei van de Nijl passeerden. Arameeërs, Foeniciers, Yemenieten, Grieken, Meroiten, Soedanezen, Romeinen en anderen.
Soedanezen zijn afstammelingen van de oude Meroiten en Nubiers.
Libiërs en de mensen van Maghreb (Marokko) zijn de afstammelingen van de Chamitische volkeren van de grote Atlas, Berbers, in hun authentieke fusie met Carthaginiers en Romeinen.
En als laatste Yemenieten zijn Yemenieten, afstammelingen van de oude Saba, Qataban, Himyar, Hadramout en anderen, zijn meer verwant met de Abyssiniers (worden verward met Ethiopiërs) dan met de Arabieren van Hedjaz.
Islamisering: de reden van de (linguïstische maar niet raciale) Arabisatie
Al deze volkeren werden, vroeg of laat, door het aanvaarden van de Islam gearabiseerd; echter dit gebeurde op het linguïstische, niet op raciale etnische niveau. En wij weten maar al te goed dat de Arabieren in de tijd van de profeet helemaal niet groot waren in hun aantallen. Een generatie later, toen laten we zeggen de Islamitische legers Carthage naderden, de hedendaagse Tunesië, Centrale Azië en de Indus Vallei, de Moslem strijders spraken Arabisch, maar onder hen waren de Arabieren al een minderheid. Arameeërs uit Damascus en Ctesiphon, Egyptenaren uit Alexandrie, Yemenieten uit Muza en Perziers uit Praasoa waren al een meerderheid onder hen! Ze leerden de taal van de Koran, maar ze konden en wilden hun raciale en etnische afkomst niet veranderen.
De Kopten (Christenen) van Egypte en de “Assyriërs” en “ Chaldeeërs” van Irak en Iran zijn goede voorbeelden dat laat heel duidelijk zien wat er is gebeurd met hen die: Christenen bleven in het begin hun taal hebben behouden (Koptisch en Aramees- Syrisch) en geleidelijk in later tijden het hebben verloren.
Onder de volkeren die de Islam hebben geaccepteerd in de vroegere periode hebben alleen de Perzen hun taal behouden. Dit is niet vreemd, daar de grote culturele fenomeen van Ferdowsi ons een inzichtvol begrip verschaft van het onderwerp.
Als de Kopten en de Arameeërs niet waren bekeerd tot het Christendom en als ze hun nationaal traditionele historische glorieuze verleden hadden bijgehouden; dan hadden ze geresulteerd in een andere soort Islam; hun originele taal hadden behouden en nationale epos ontwikkelend gelijk aan Shahnameh.
Koloniale praktijken en verspreiding van Pan- Arabisme
Omdat dit niet plaats heeft gehad; zitten wij vandaag de dag met de huidige situatie, maar dat wil niet zeggen dat deze mensen Arabieren zijn of dat een soort eenheid, gebaseerd op valselijk gemerkte geschiedenis en tonnen aan desinformatie en bedrieglijke informatie verspreid door de diplomatie van de koloniale machten. Hoofdzakelijk Frankrijk en Engeland werden de centra van waaruit de valselijk en onnauwkeurige bestudeerde Pan-Aabisme werd ontvangen; daar zij hun onderwijs- academische- culturele- ideologische politiek focusseerden op zaken gerelateerd aan hun strategische inspanningen op het neerhalen van de Ottomaanse Rijk, Safevid Iran en Mughal India. De term “onnauwkeurig bestudeerd” is gebruikt omdat deze valsheid veel ergere problemen heeft gecreëerd dan het was bedoeld om deze op te lossen, zelfs als we de discussie beperken tot de Westerse wereld; daar de Islamitische Terrorisme een latere resultaat is van een eerdere ideologische ontwikkelingen in het gebied van het Midden-Oosten.
Het is vanuit de Westerse Europese universiteiten, politieke partijen en diverse krankzinnige ateliers van waaruit dit soort nationalisme kwam. En als zodanig heeft het ernstige problemen veroorzaakt voor de volkeren van het Oosten en het Westen, Christenen, Moslems, Joden, Hindoes en anderen. De verwarring verspreid door de gebieden van het Ottomaanse rijk vindt zijn equivalenten in de catastrofe van de Ierse, de Schotse, de Coriscanen en Kelten van Brittanie. Het leidde eigenlijke nergens naartoe.
Hoe eerder men dit begrijpt, hoe sneller men ontsnapt aan de vallen dat miljoenen heeft geleid tot oorlogen en rampspoed.
De koloniale intrige was niet alleen bedoeld tegen het Ottomaanse rijk. Het beoogde om een gehele (nieuwe) situatie te creëren waarin het zeker zou zijn dat geen machtige staatsvorm ooit het rijk zou opvolgen. Op deze manier hebben de koloniale machten het probleem Midden-Oosten van de 20ste , de 30ste, de 50ste en 60ste jaren geschapen, zoals wij allemaal weten, een gebied van totale verwarring en machteloosheid. Een gebied van waaruit de Westerse mogendheden olie en andere hulpbronnen zouden weghalen op een meest lucratieve manier- en tegelijkertijd- hen zou helpen zichzelf op te leggen als onbetwiste machten op de rest van de wereld.
Na de resultaten van de Eerste wereldoorlog, sloot Amerika zich bij de twee koloniale machten dat een meerdoelen “mirakel” bereikte: 1. Ze vernietigden het Ottomaanse rijk 2. Ze zorgden ervoor dat er geen macht zou opstaan in zijn plaats in het Midden-Oosten en 3. Ze hielden de rivalen Duitsland en Rusland ver op een afstand.
De onmogelijkheid van de ‘ Arabische’ nationalisme
Zoals de Indianen nooit in staat zullen zijn om …. de Chinese nationalisme (!) uit te drukken, en de Spanjaarden nooit in staat zullen zullen zijn om….. de Portugese nationalisme uit te drukken; nooit zullen:
a. De Kopten van Egypte (het hele volk is Kopt, eigenlijk Egyptisch sprekend, niet alleen Christenen, diegenen die ‘Kopten’ worden genoemd)- men kan ze gewoon Egyptenaren noemen, desgewenst- b. De Arameeërs van Irak, Syrie, Jordanie (ik bedoel hier weer het hele bevolking van deze landen, niet alleen Christenen), van Iran ( de zogenoemde ‘Arabieren’ van Khuzestan zijn gewoon Arameeërs), van Turkije (Turks, Koerdisch of Arabisch sprekende volken van Antakya, Gaziantep, Kahraman Marash, Urfa/Edessa, Diyarbakir/Amida, Mardin/Margdis, Nusaybin, Hasankeyf, Siirt en Cizre) en van Libanon (ik beperk hier tot de inlanders). c. De Berbers van Libië, Tunesië, Algerije en Marokko (Ook hier weer, ik bedoel niet alleen Kabyliers van Algerije die openlijk hun Berberse/Chamitische identiteit proclameren; maar het het hele bevolking van deze landen). d. De Nubiers (behorend tot de zogenoemde Nijlse- Saharische groep van talen en rasen) van Egypte en Sudan (een andere vreselijk onderdrukte gebied), die leven tussen Luxor in Egypte en Karima in Sudan, e. De Meroiten van Sudan, die leven of Nubie-aniseerd in het noorden van Kariman of gearabiseerd tussen Karima en Malakal in het centraal Sudan, die de afstammelingen zijn van de oude Chamitische volkeren van het historische Sudanese Staten Kush (800-525), Meroe (450 BCE- 350 CE) en (Christelijke) Makkuria (450-1150), f. De Yemeniten van de Omanis, die zeker semieten zijn maar dichterbij tot de Abyssianieten dan Arabieren (hun behoorlijk gedocumenteerd over epigrafische monumenten oude taal deed Gueze rijssen, de officiële en religieuze taal van Axumite Abyssinie en is behouden tot heden in sommige delen van Hadramawt en op de eilanden van Sokotra) g. De Palestijnen, de Kuweities, de Qataris, de Emiraten en de Bahrainen, die allemaal gearabiseerde Arameeer zijn ………..stel je voor om zoiets uit te drukken als Arabische nationalisme
De mate van overleving in aantallen was meer zwaarwegend in het geval van Nubierisch en Berbers dan Syrisch, Yemenitisch of zelfs Koptisch. De laatste verdween stilletjes 150 jaar geleden. Ten tijden van Champollion was Koptisch nog steeds de moedertaal van een aantal duizenden Christenen van Egypte. Maar nog steeds is Koptisch de religieuze taal die gebruikt wordt door de Christenen in Egypte en vele honderdduizenden leren het op hun religieuze scholen.
Tegen deze, noodzakelijk samenvattende presentatie, kan alleen één tegenargument worden ingebracht.
Diverse geleerden hebben inderdaad beweerd dat de Arabieren, verder gingen dan de Arabische schiereiland in het begin van de Islamitische tijdperk en uiteindelijk zich vestigden en mengden met de lokale volkeren van Oman en Iran tot aan Marokko op een dusdanige wijze dat wij een zekere….. arabisatie zouden kunnen erkennen niet alleen op raciale maar ook op linguïstische niveau.
De Aramisatie van het Midden-Oosten gedurende Late Oudheid: Een echte raciale vermenging
Dit zou een complete afwijking worden. Natuurlijk kan iedere ‘-izatie’ eventueel plaatsvinden op het niveau van ras, niet alleen taal, cultuur of religie. Het geval van Aramisatie van Babylonie en Elam (een lange proces dat plaatsvond van 6e tot de 1e eeuw BCE) is kenmerkend! Maar daar waren talrijke Aramese volken naartoe gehaald door de Assyrische machthebbers van de 8e en 7e eeuw of ze hadden zich daar gevestigd uit vrije keuze. Elamieten waren uitgeroeid door Assurbanipal in 640 BCE en de onthoofde Babyloniers begonnen in aantal te worden overheerst door de continue stroom van de Arameeërs naar het zuiden van Mesopotamië!
Maar niets gelijksoortig heeft plaatsgevonden gedurende het begin van de Islamitische periode. Ten tijde van de profeet werden geengrote Aramese, Egyptische, Perzische, Griekse, Romeinse, Abyssianse, Berberse, Meroitische of Yemeni zoals Tadmor, Syene (Aswan), Istakhr, Corinthe, Mediolanum (Milano), Axum, Carthage, Dongola Agouza van Aden die werden overtroffen in hun aantal door alle Arabieren van Hedjaz tezamen. Dit betekent dat er geen discussie kan zijn over aantalen, de echte Arabieren gingen verloren onder de massa vroegere Moslims, reeds voor het jaar 30 van Heigira.
Wat de meeste van de moderne Westerse (in hun groot aantal Kolonialisten) historische in gebreke zijn gebleven om in te zien, te begrijpen en zich op te concentreren is dat reeds gedurende het leven van de Profeet de Yemenieten de leer van Ali hadden geaccepteerd in Yemen in 630 CE. In grote aantallen! Samen met hen de Perzische soldaten en kolonisten; daar Yemen behoorde tot Sassanidische Rijk.
Islamitisch, niet- ‘Arabische’ invasies
Dus om te herhalen wat we eerder hebben verklaard, toen de Islamitische legers vochten in Yarmouk (636) en Jeruzalem en Damascus naderden (636), daar was een behoorlijke niet-Arabische deel onder hem! En we weten alleen maar heel goed dat deze legers niet zo groot waren! Toen enkele jaren later, de Islamitische soldaten Nihavent (641) en Alexandrie (642) naderden, bestonden reeds meer dan de helft van hen uit niet-Arabieren! Toen de Islamitische legers Constantinopel aanvielen (677) en Gibraltar bereikten, waren de Arabieren reeds onbeduidend deel onder hen.
Vroegere Islam was niet ‘cultureel’ Arabisch: In tegendeel, Islam de-Arabiseerde de toenmalige Arabieren van Hedjaz
Deze realiteit vormde de wereld en was wijd geaccepteerd onder de eerste Moslims in de eerste eeuw van de Islam. Het was niet beperkt tot het raciale niveau of wat dan ook! Het werd toen geaccepteerd als het bevatten van alle niveaus: cultureel, literair, Filosofisch, religieus, wetenschappelijk, artistiek. De grote beweging van Shu’ubiyeh strekt zich precies tot het punt dat de bijdrage van de Arabieren was gewoon …. niets! En de Shu’ubiyeh waren correct! Ze wisten niet alleen meer dan de moderne 21e eeuwse geleerden, maar ze hadden geen achterbakse intriges en verborgen plannen. Niets van alle aspecten van de Islamitische civilisatie is Arabisch, behalve de taal! Kunst, filosofie, literatuur, kennis, wijsheid, technologie, regering, leger, religie, theologie: Niets is Arabisch van het vroegere Islam. Misschien is dit de meeste juiste samenvatting van het onderwerp: door de acceptatie van de profeet Mohammed, werden de 7e eeuwse Arabieren de-Arabiseerd voor eens en altijd. In de zin dat alles was zuiver Arabisch voor de komst van Mohammed eindigde (alles) compleet door zijn boodschap.
Verschillende soorten Islamisaties: de Perzen behielden Perzisch, maar andere volkeren werden linguïstisch gearabiseerd. Een poging tot analyse.
De verschillende benaderingen van het fenomeen van de aantrekking tot de Islam bestaat uit zeker grote – beter gezegd – enorme onderwerp. Vandaag de dag weten we veel details, maar tot nog toe hebben de wetenschappers geen aandacht gegeven aan een vergelijkende, eventueel, interdisciplinaire benadering.
De Turken hebben vrij laat de Islam geaccepteerd, in centraal Azië, door de Perzen.
De hoofdzaak concentreert zich op de verschillen tussen: a. De Perzen – aan de ene kant- en b. De Arameeërs (de vele Aramese sprekende volken die aanwezig waren in de onverdeelde meerderheid van de gebieden van tegenwoordige Zuid-Oosten van Turkije, Zuid-Westen van Iran, Irak, Syrië, Jordanië, Kuweit, Qatar, Emiraten, bahrain, Libanon, Palestina, Israël, en Noord- Noord-Oosten- Oosten van Arabie) en de de Egyptenaren aan de andere kant.
Het belangrijkste verschil tussen deze twee groepen aan het begin van het Islamisatie proces was het feit dat:
ðalle Egyptenaren en de grote meerderheid van de Arameeërs behorende tot de verschillende Christelijke denominaties, met een Aramese minderheid die Manichaeism praktiseerde en andere vormen van Gnostisme uit de late oudheid (waarvan zowel de Mandanezen en de Yizidie Kurdische minderheid van de hedendaagse Irak afstammen), maar ðde grote meerderheid van de Iraniërs volgden verschillende religieuze systemen dat bijna allemaal waren afgeleid van Zoroaterianisme (namelijk Mithraisme, Mazdakisme, Zervanisme, Gayomardisme) teruggaand naar het hof afgeleide van Zoroasterianism dat is Mazdaisme dat was diep betrokken bij het scheppen van nationale – nationalistische politieke ideologie dat ze tegenhanger niet kon vinden onder welke gekerstende volk/land dan ook.
Terwijl de benadering van Mazdanisme, om de rol van Iran te diachroniseren, werd gedeeld door de Iranese Mithraists, Mazdakists, Zervanists, Gayomardists en eventueel Iranezen die andere religieuze systemen volgden (Manicheism, Nestorian Christianity, Buddhism); gekerstende volken van het Romeinse Rijk, Arameeërs, Egyptenaren, Grieken, Armeniërs, Romeinen en anderen waren betrokken in vreselijke Christologische verdeeldheid, debatten, confrontaties en polarisaties. Ze hadden allemaal politieke ideologieën verworpen, gerelateerd aan hun pre- Christelijke religies, culten, ideologieën en filosofieën, invoering van de Christelijke Romeinse ideologie van ‘ urbi et Orbi’, een soort van vroegere ‘internationalisme’ om volkeren samen te brengen onder de drie-eenheid- de god van die religie.
Het geval van Egyptenaren was bijzonder hard, daar een vreselijke haat tegen de Faraonische verleden van het land was gediffundeerd onder de vele verblinde geesten van de fanatieke gekerstende massa’s; wat leidde tot een totaal disrespect voor hun eigen identiteit, cultuur en het verleden.
Kort gezegd, de ideologische zaak dat toen aan de orde was bij de Arameeërs was de verdeeldheid tussen Nestorianen (die de Godheid van Jezus weigerden) en de Monofysiten (die de mensheid van Jezus weigerden), en het gemeenschappelijke weigering van het Christendom van Constantinopel (dat weerlegde zowel Nestoriansme en Monofysitisme, door de acceptatie van de beide naturen van Jezus).
De kwesties onder de Egyptenaren waren de gevechten tussen de grootste Koptische Monofysitische meerderheid en de vrij grote Griekse meerderheid die Constantinopel volgde, alsmede de anti-Joodse stelling van de Christenen dat ernstige problemen creëerde voor Joden waar een flinke minderheid te vinden was.
Gelijk aan hun gedrag van het vergeten van hun moedertaal vanwege hun bekering tot de Islam, kan men dit (verschijnsel) later terugvinden onder de Grieken die- door acceptatie van de islam- een linguïstische Turkivisatie ondergingen. Daar was klaarblijkelijke geen redden voor hen om Grieks te behouden (zoals voor de Arameeërs, Aramees en voor de Egyptenaren Koptisch), op de manier zoals Perzische behouden was onder de Perzen.
Voorzover het de Yemenieten betreft, schijnt dat Monofysitische of Pro- Constantinopel Christendom (gesteund door en samenwerkend met Axumite Abyssinische Koning Kaleb, die Yemen bezette om de oostelijke Romeinse Rijk te helpen in z’n strijd tegen Sassanidische rijk van Iran) zo belangrijk was ( terwijl de meerderheid bedreven was in of een ouder vorm van Yemenitische religie of in Nestorianisme en Judaïsme); dat de overweldigende acceptatie van de Islam als een natuurlijke resultaat kwam van de eerdere ontwikkelingen.
Vrede hangt alleen af van het verdwijnen van de valsheid “Pan – Arabisme”
Deze analyse poging bestaat slechts uit enkele inleidende gedachtes met betrekking tot het ingewikkelde fenomeen van Islamisatie, maar nogmaals: het onderwerp is enorm en voor een groot deel niet bestudeert.
Echter de implicaties van deze gebeurtenissen in de hedendaagse politiek zijn zo diep dat een vrede in het Midden-Oosten nooit zal worden bereikt, tenzij men eerst de beschreven situatie onder ogen ziet om de zaak de baas te worden.
Arabische nationalisme moet worden opgeheven, de Arabische Liga dient te verdwijnen, Aramees, Berbers, Nubisch, Yemenitisch en Koptisch dient te worden onderwezen op basis -en voortgezet onderwijs, parallel aan Arabisch en Koerdisch! Niet alleen de minderheden, maar het hele bevolking van het Midden-Oosten moet worden onderwezen in de juiste taal op basis en voortgezet onderwijs. Dit is de enige manier om vrede in het Midden-Oosten te bereiken.
****************************************************************
Arameans of Syria: http://www.aramnahrin.org/English/Arameans_Of_Syria.htm Arameans of Iraq: http://www.aramnahrin.org/English/iraqichristians.htm
Copyright © Aram-Naharaim Organisatie
|
Brieven aan de overheden en internationale organisaties
Arabische Vertalingen: الترجمات العربية
Aramese Geestelijke/ Lichamelijke Genocide
Nepnieuws over de Arameeërs:
Professor Dr. John Joseph. 5-7-2008: Assyrië en Syrië: Synoniemen?
In een brief aan de auteur (John Joseph),op 11 juni 1997, schreef Patricia Crone dat zij en Cook "Niet betwisten dat de Nestorianen van de Pre- Islamitische periode zichzelf zagen als “Assyriërs” of dat dit is hoe zij zichzelf noemden. Ze noemden zichzelf Suryane, hetgeen in hun gebruik geen (groter) verwantschap had met de Assyriërs in vergelijking met de visie van iemand anders…. We nemen het voor als vanzelfsprekend aan dat zij [Nestorianen] de moderne “Assyrische” benaming van het Westen hebben gekregen en ermee doorgaan om zelf opnieuw te hervinden…Maar natuurlijk waren de Nestorianen Arameeërs.." (Pagina 27, voetnoot 94)
Professor Dr. Muhammad Shamsaddin Megalommatis 28-6-2004: De bron van oorlogen en tiranniek: de Pan-Arabische valsheid
10-8-2005: De Aramese opleving zal het schaakbord van het Midden-Oosten transfigureren
18-12-2008: Syriërs, “Assyriërs” en “Chaldeeërs” zijn allemaal Arameeërs
18-12-2008: Pseudo – Assyriërs, Pseudo Chaldeeërs en de Culturele Nationale Noodzaak van de Aramese natie
Patriarch Emmanuel III Delly 29-10-2008: "...maar Ik wil graag verklaren dat wij, de Chaldeeërs, de Assyriërs en de Syriërs, één volk zijn, bekend als Aramese volk. ..."
13-5-2006: Is er een Assyrische kwestie in Irakese Koerdistan?
2-8-2005: Moderne Irakese geschiedenis. De Arabische Meerderheid en De Minderheden
“The Church of the East and the Church of England: A History of the Archbishop of Canterbury's Assyrian Mission “ is de titel van het boek geschreven door J. F. Coakley en gepubliceerd in 1992.
Op pagina 147 vertelt Coackley over een meningsverschil tussen Arthur Maclean, hoofd van de Assyrische Missie van de Aartsbisschop van Canterbury van 1886 tot 1891 en Hormuzed Rassam, de broer van Christian Antun (Isa) Rassam, een Chaldese familie uit Mosul. We lezen: "Zoals hij (Maclean) volhield, hebben de 'Syriërs' zich nooit als 'Assyriers' genoemd;..... om de benaming 'Assyriers' toe te passen op deze Oosterse Syrische Christenen lijkt mij eerder een fout of anders muggenzifterij. Er is werkelijk, voor zover ik weet, geen bewijs dat ze enige connectie hadden met de Oude Assyriers.... Waarom moeten wij een naam uitvinden terwijl we een heel goed geschikte naam hebben, gebruikt gedurende eeuwen, voor handen? Ik kan begrijpen dat iemand die leeft in de nabijheid van de ruines van Nineve een behoorlijk enthousiasme kan hebben voor de Oude Assyria; maar spreekt het van een gezond verstand om een naam weg te doen dat door het volk zelf wordt gebruikt en een andere naam voor hen uit te vinden met een twijfelachtige toepasbaarheid?" |
