|
Ishak Bar Armalto
Worldcouncil of Arameans (WCA) / Syriac Universal Alliance (SUA)
Aramese geschiedenis, cultuur en taal, een zesdelige interview.
"Assyrische" terrorisme en verdeeldheid binnen Aramese volk
7-11-2019: De ongekende verheerlijking van Nimrod/ Asshur antichrist en Samiramis, de hoer van Babylon, door de Arameo- “Assyriërs”, de nep-Assyriërs
7-11-2019: “Assyrische” vlag, occulte representatie van zonnegod Nimrod/ Asshur antichrist
7-11-2019: “Assyrianisme” een project van vrijmetselaars illuminatie satanisten? Assyrische vrijmetselaars!
15-6-2019: “Bevrijding” van Irak en de ondergang, vervolging en marginalisatie van het Aramese volk
14-2-2018: "Assyrische" terrorisme: Het Westerse anti-Aramese koloniale product “Assyriërs” en de onvoorwaardelijke loyaliteit aan de PKK/YPG en Abdullah Ocalan
3-2-2014: De oorsprong van de “Assyrische” fanatisme, hun blindheid en verering van occulte machten
19-12-2008: Pseudo – Assyriërs, Pseudo Chaldeeërs en de Culturele Nationale Noodzaak van de Aramese natie.
18-12-2008: Syriërs, “Assyriërs” en “Chaldeeërs” zijn allemaal Arameeërs
25-9-2008: Politieke Hypocrisie en Historische Vervalsing door de Pseudo- Assyriërs en Koerdische Terroristen
23-9-2008: Pseudo- ‘Assyriërs’ en ‘Koerdische’ Terroristen: Kweken van Leugens, Chaos en Genocide
22-9-2008: Antichristelijke Onheilige Alliantie: de vervalste “Assyrische” Pseudo- Natie en de PKK Terroristen
19-9-2008: De aanhoudende Aramese Genocide, de Gefabriceerde Pseudo- Assyrische Natie, en "Koerdische"
17-9-2008: Vervolgde Arameeërs, een Pseudo – natie van “Assyriërs”, Koerdische Terroristen, en de Antichrist
26-8-2008: De gevaarlijke ADO- ideologie en het ondergang van het Aramese volk.
14-7-2008: "Assyrische" terrorisme: Bittere vruchten van de koloniale geestelijke interventie: Een monsterverbond tussen de PKK en de Organisatie van de afvallige Arameeërs die zich "Assyriërs" noemen, namelijk: de Assyrische Democratische Organisatie
23-10-2007: Een Duitse mensenrechten organisatie zegt over leugens en haat van de Westerse kolonisatie en slavernij product "Assyriërs" het volgend: 'Vandaag houden wij het voor absurd dat de Assyrische Organisaties met hun Nationalisme een grote deel van hun strijd gebruiken om met de meerderheid van hun “Aramese” volk in Duitsland en de rest van Europa te strijden en deze strijd een zeer grote deel van hun werkzaamheden in beslag neemt...... ..............
15-9-2007: Wikipedia Online Encyclopedie en "Assyrische" terreur tegen de Aramese natie
16-8-2007: De terreur campagne van AINA: De internationale - leugen en haat machine
12-10-2005: Een fatale beslissing van SUA- Waar zijn normen en waarden?
|
Het Aramese volk: Het Aramese volk (niet te verwarren met 'Armeniërs') spreekt Aramees, de taal van Abraham, Mozes en Jezus Christus. Zij zijn het inheemse volk van wat in vroegere tijden 'Aram-Nahrin' werd genoemd en in onze dagen bekend is geworden onder de naam 'Mesopotamië' Sommige Arameeërs noemen zich in onze dagen "Assyriërs", dit vanwege de haatzaaiende geestelijke koloniale activiteiten van de Westerse missionarissen en diplomaten in het Midden-Oosten in de 16e en 19e eeuw. Andere Arameeërs zijn bekend geworden als "Chaldeeërs". Ze zijn echter allemaal Arameeërs. Overal waar U het woord "Assyriërs" tegenkomt dient U het als Arameeërs te lezen. In Turkije zijn de Arameeërs bekend geworden als “Süryani” en in Arabische als “Al-Suryan” Kolonialisme, "Assyrianisme", terrorisme, occultisme, de ondergang van het Aramese volk in het Midden-Oosten en hun Diaspora 4-6-2018
Groot- Brittannië en Frankrijk zijn de twee meest boosaardige koloniale landen op de wereld als wij nauwkeurig hun wrede en verscheurende koloniale activiteiten onderzoeken. Overal waar ze voet aan de grond zetten, richtten ze onherstelbare ravage aan en lieten een spoor van vernieling achter. Ze nemen de eerste plaats in als het gaat om vernietiging en uitbuiting van inheemse volkeren, plundering van natuurlijke bronnen, vernietiging van hun cultuur, etniciteit, sociale en stammenverband, inheemse gebruiken, hersenspoelen van hun kinderen in koloniale kampen, stichten van onvrede tussen volkeren en promotie van haat, verdeeldheid, bloed en vernietiging. Deze verfoeilijke koloniale landen hebben wereldwijd vele inheemse volkeren ongekende ellende bezorgd. Sommigen zijn fysiek/ cultureel/ sociaal compleet vernietigd, anderen hebben het op nippertje overleefd. De Arameeërs van Aram-Nahrin zijn helaas hierin geen uitzondering.
De koloniale machten hebben zich schuldig gemaakt aan vreselijke vorm van chantage, omkoping, haat zaaiing, verdeeldheid en culturele vernietiging van vele volkeren. Ze hebben dochter tegen moeder opgehitst, zon tegen de vader, familie tegen familie, dorp tegen dorp, waardoor een afschuwelijke en overbrugbare haat werd ingeplant met alle gevolgen van dien voor de vele volkeren die hun slachtoffer werden. Meer over deze verwoesting onder het Aramese volk (hier en hier).
Frankrijk, Groot-Brittannië en in het verlengde daarvan de Verenigde Staten vormen het centrum van de internationale satanische intrige waar ruim van tevoren oorlogen, opstanden, etnische zuiveringen en genocides worden gepland en uitgevoerd. Het was in deze kwaadaardige laboratoria waar de Aramese geestelijke genocide werd voorbereid en uitgevoerd. Een direct gevolg van deze kwaadaardigheid was de Aramese lichamelijke genocide dat leidde tot hun Diaspora.
Professor Muhammad Shamsaddin Megalommatis heeft de ravage onder het Aramese volk aardig samenvattend weergegeven: “De Arameeërs zijn slachtoffers geworden van haatgenerende daden, ongekende discriminatie van de kant van de Fransen en Britten die een valse, misleidende Jezus presenteren…… ” De verwezenlijking van daden en praktijken van de Katholieke en Anglicaanse missionarissen onder de Arameeërs is de geleidelijk en dodelijke Westerse academische, educatieve en culturele infiltratie onder de Arameeërs, en de diffusie van valse identiteiten, namelijk ‘ Chaldeeërs’ en ‘Assyriërs’ voor een deel van de Aramese natie.” “Het vernietigen van de identiteit van een volk door omkoping en chantage is een groot criminele daad,….”
Het zijn deze verfoeilijke koloniale machten die de ondergang van het Aramese volk hebben bewerkstelligde door de promotie en implementatie van de volstrekt valse benamingen “Chaldeeërs” in (1553) door Katholieke kerk en Frankrijk en “Assyriers” in de 19e eeuw door Anglicaanse kerk en Groot- Brittannië op academische, sociale, nationale, culturele en religieuze niveau.
De Aramese Chaldeeërs beperken zich alleen tot hun eigen Chaldese denominatie en zijn veel minder fanatiek in vergelijking met “Assyriërs” die alles en iedereen tegen hun wil in proberen te “Assyrianiseren.”
De afvallige Arameeërs die zich “Assyriërs” noemen zijn zo fanatiek dat er geen grenzen lijken te bestaan voor hun kwaadheid. Deze blinde fanatisme van “Assyriërs” heeft gevaarlijke vormen aangenomen hetgeen zeer schadelijk is voor ons volk en de oorzaak is van grote problemen waarmee ons volk te maken heeft in het Midden-Oosten en in diaspora.
Ze houden zich onder meer bezig met terrorisme, geschiedenisvervalsing, werken samen met Moslimbroederschap en andere Islamitische fanatieke groeperingen, houden zich bezig met hersenspoelen en misleiding van de jongeren, opzetten van kinderen tegen hun ouders, zijn ervaren in stichten van onvrede, chaos en verwarring, promoten van verdeeldheid en onderlinge haat. Ze hebben ons volk ongekende problemen veroorzaakt. Ze verwelkomden in 2003 hun meesters en koloniale scheppers George Bush en Tony Blair om Irak binnen te vallen om hen zogenaamd te “verlossen van Saddam Hussein.”
In 2003 vielen de Amerikanen en hun bondgenoten Irak binnen op grond van leugen, bedrog en misleiding van de internationale gemeenschap. Na de illegale en criminele invasie, begonnen de Islamitische terroristen, onder verschillende namen zoals Al Qaeda, wortel te schieten. Onder Saddam Hoessein bestonden zulke terroristische groepering niet, hij liet het simpelweg niet toe. Deze terroristen, die allemaal in het krankzinnige Westerse koloniale geestelijke laboratoria werden gecreëerd, getraind en bewapend om Irak in chaos, bloedbaden en ontreddering te storten. De invallende koloniale machten hebben Irak vervolgens vergiftigd met verarmde Uranium.
Resultaat van deze "bevrijding" en geestelijke hoererij van de "Assyriers": Onder het toeziende oog van Amerikanen en Britten werden Arameeërs van Irak vermoord, hun kerken in brand gestoken en opgeblazen en hun geestelijken vermoord en ontvoerd waardoor de meerderheid onder hen het land van de voorvaderen heeft verlaten.
Ze hebben geestelijke hoererij gepleegd met Abdullah Ocalan en PKK (hier en hier) met verschrikkelijke gevolgen voor ons volk. Ze wilden samen met Turkije en Moslimbroederschap de regering van Bashar Assad omverwerpen voor zogenoemde “democratie in Syrië.” Overal waar ze komen brengen ze haat, verdeeldheid en vloek met zich mee. En niet te vergeten natuurlijk hun ongekende haat voor de Bijbel, de God van Abraham, Isaak en Jacob en Zijn geliefde Zoon Yesuh M’siho/ Jezus Christus.
Ze vereren de oude goden/ godinnen van Mesopotamië zoals Nimrod/ Asshur antichrist en Samiramis de hoer van Babylon tot een ongekende hoogte. En dat verklaart voor een belangrijke deel occultisme en de daaruit voortvloeiende onheilige praktijken die hen zwaar in greep houdt. Helaas zijn de onheilige Westerse Koloniale anti-Aramese geestelijke uitvinding “Assyrische” terroristen niet de enigen die zich bezighouden met praktijken die het daglicht niet kunnen verdragen.
Het resultaat van de onheilige koloniale praktijken onder het Aramese volk heeft o.a.: - het Aramese volk tegen elkaar opgezet, onderlinge vijandschap gepromoot en behoorlijk verzwakt door het verzinnen en promoten van de identiteiten "Chaldeeërs" (1553) en "Assyriers" (19e eeuw), - kwetsbaar gemaakt aan het vijandige milieu van het Midden-Oosten waardoor ze zich niet meer konden handhaven, - hun ondergang bewerkstelligd en diaspora ingestuurd - “Assyrische” terrorisme (hier, hier) en occultisme (hier, hier) in de hand gewerkt - chaos, verwarring en onoverbrugbare wantrouwen tussen de Aramese denominaties bewerkstelligd waardoor ze liever samenwerken met diegenen die hen willen vernietigen dan met elkaar. - genocide van 1915 veel erger gemaakt. - Door de implementatie van onderlinge haat en verdeeldheid op nationale, religieuze, sociale en culturele niveau hebben ze niets gemeenschappelijk om voor te vechten. Sterker nog, door de effectieve activiteiten van de koloniale machten kunnen de diverse Aramese denominaties elkaar niet uitstaan.
2. Kolonialisme: Aboriginals van Australië
Ze kwamen in de naam van "beschaving", "religie", "broederschap" en "onderwijs" om zogenaamd, de arme, weerloze en voor een groot deel analfabete Arameeërs te "onderrichten." Het resultaat is haat, onoverbrugbare verdeeldheid, chaos, occultisme en “Assyrische” terrorisme.
Er was een grote rivaliteit/ vijandschaap gaande tussen Katholieken (Frankrijk) en Protestanten (Groot-Brittannië / Verenigde Staten) om zoveel mogelijk aanhangers te verwerven onder de Arameeërs van het Midden-Oosten.
Daarbij werd niet zo nauw genomen met zaken als “respect”, “naastenliefde”, “ethiek” en al helemaal niet met het principe van apostel Paulus: “Ik heb er altijd mijn eer in gesteld het evangelie niet te verkondigen op plaatsen waar al over Christus gesproken was. Het is niet mijn bedoeling te bouwen op een fundering die door een ander is gelegd.” (Romeinen 15:20).
De missionarissen, zowel Protestant als Katholiek, gebruikten Islamitische machthebbers om Arameeërs passief of actief onder druk te zetten zodat zij bekeerd konden worden.
Hieronder zullen wij enkele voorbeelden onder de aandacht van de lezer brengen om uit te leggen wat wij bedoelen:
De heer Grant getuigd van zware onderdrukking van de Nestorianen door Koerden en Turken en schrijft: “Nooit was een heersende vurige gebed nodig voor de Nestorianen in de bergen dan op dit moment (Jan. 1942). Ze bevinden zich in een ernstige situatie. … Ze zijn belegerd door vastbesloten vijanden aan alle kanten die allemaal worden aangedreven door een en dezelfde geest van fanatisme die de gedenkwaardige kreten dicteert, “De Koran, de Belasting of het Zwaard.” Tegen de tijd dat ik de bergen verliet in augustus vorig jaar (1841), waren ze binnengevallen door een leger van Koerden en Turken aan de noordelijke kant die het huis van de Patriarch verbrandden, onderwierpen of gedeeltelijke onderwerping van sommige kleine stammen van de Nestorianen. ”(Memoir of Asahel Grant, M.D., Missionary to the Nestorians, blz. 131)
Je zou verwachtten dat de heer Grant zou proberen om de afslachting onder de Aramese Nestorianen te voorkomen of te minimaliseren. Maar helaas, hij heeft iets anders in z’n hoofd in verband met deze zware onderdrukking, namelijk: “In het derde deel van mijn werk onder de Nestorianen, zult U zien dat ik precies een tijd van beproeving heb geanticipeerd voor dit volk en dat om niet erdoor te worden ontmoedigd, mijn hoop wordt alleen opgevrolijkt door de naderbij komende vooruitzicht dat de dag van hun verlossing is dichtbij gekomen en de consequente zegen voor de wereld ” “Ik ben ook bemoedigd in Hosea 5:15 ”In hun onderdrukking zullen zij mij zoeken.” “Ik denk aan de onderdrukking dat zo zwaar deze overblijfsel van Israël overkomt…. ” (blz. 132)
Terwijl de heer Grant getuige is van de ongekende terreur die de Oost- Aramese Nestorianen, die hij overblijfsel van Israël noemt, ondervinden van de Koerden en Turken, doet hij er niets tegen om te stoppen. Hij hoopt dat deze zware vervolging de Oost- Aramese Nestorianen zullen ertoe aanzetten om massaal te bekeren. Helaas voor Grant, ondanks de ellende die de Aramese Nestorianen overkwam, weigerden ze te bekeren naar de religie van de heer Grant.
In plaats van zich aan te trekken van het leed en ontreddering van de oost- Aramese Nestorianen, heeft de heer Grant andere zorgen aan z’n hoofd gehad en dat waren de activiteiten van de Katholieke missionarissen onder de Aramese Nestorianen.
Over de zorgen van de heer Grant met betrekking tot de activiteiten van Katholieke missionarissen die hij “de vijanden van de waarheid” noemt en schrijft: “Als deze hoop gerealiseerd wordt, dienen wij het wenselijke doel veilig te stellen in het zaaien van de goede zaad onder de Nestorianen en anticiperend op de vijanden van de waarheid die klaar staan om het Nestoriaanse grondgebied binnen te dringen op het moment dat obstakels zijn verwijderd, gesteund door de Franse consul op deze plaats en met de eerste stap waarin ze de hele kerk zullen overbrengen naar de Pauselijke zee.” (Asahel Grant, The Missionary Herald, Volume XXXVIII, 1842)
Frankrijk heeft inderdaad actief meegewerkt aan het kwaadaardige en onheilige “evangelie” van misleiding, chantage en onderdrukking om de Arameeërs uit elkaar te verscheuren en tegen elkaar op te zetten waardoor ze zich niet meer staande konden houden in het complexe en vijandige milieu van het Midden-Oosten. De omringende volkeren, met name Koerden, waren zich zeer bewust van het creëren en aanmoedigen van haat en verdeeldheid tussen de Arameeërs waardoor ze verzwakt werden.
Verder schrijft de heer Grant over zijn “bezorgdheid met betrekking tot de Oost- Aramese Nestorianen en hun kwetsbaarheid voor “de machten van duisternis”: “… we kunnen niet genoeg het belang van het grijpen naar elke gelegenheid benadrukken om de gedachten van dat volk [Nestorianen] te versterken met de waarheid en alles doen wat we kunnen om hen voor te bereiden voor de naderende conflict met de machten van duisternis.”
De “vijanden van de waarheid” en de “machten van duisternis” slaat natuurlijk op de activiteiten van de katholieke missionarissen onder de Oost- Aramese Nestorianen.
Als we het voorgaande op ons laten inwerken, dan ontstaat het gevoel alsof de heer Grant te passief is geweest ten aanzien van de ongekende terreur van de Koerden tegen de Oost- Aramese Nestorianen. De heer Grant was zeker bekend met de Koerden en noemt hen in zijn boek “bloeddorstig”, “wetteloos”, “trots” en “moordenaars”. Hij is twee keer eraan ontsnapt om door hen te worden vermoord. Hij zegt bijvoorbeeld “Weet U, sinds lange tijd heb ik verlangd om de Nestoriaanse Christenen te bezoeken die wonen in de bijna ontoegankelijke bergen van de wetteloze en bloeddorstige Koerden” (Memoir of Asahel Grant, M.D., Missionary to the Nestorians, blz.99)” Hij zegt over de “zware beproevingen” die de Oost-Aramese Nestorianen ondergaan zoals bijvoorbeeld op blz. 170: “De tuchtigende hand van God rust nog steeds op de arme Nestorianen. Meer beproevingen en aantal meer doden door de Koerden in de bergen…. ”
We lezen echter nergens dat hij geprobeerd heeft om deze beproevingen te voorkomen of te minimaliseren. Hij hoopt echter dat die “zware beproevingen” uiteindelijk tot bekering zouden leiden. Je vraagt je daarom af of hij inderdaad niet bij machte was om de ongekende terreur van de Koerden tegen te houden of te minimaliseren of misschien dat die vreselijke vervolgingen door de Koerden hem goed uitkwam in de hoop dat de Oost- Aramese Nestorianen, die hij Israel noemt, door hem de “ware Jezus Christus zouden gaan aanvaarden.”
Over de gebruikte “evangelisatie” technologie door de Katholieke missionarissen, in dit geval de Jezuïeten, schrijft Perkins: “….de onophoudelijke werken van de listige samenzwering van de Jezuïet afgezanten – hun eindeloze intriges- hun beloften van grote bedragen geld, verkregen door gunsten, door hun bemiddeling, van overheid als beloning voor bekering- hun dreigementen om de onaangename arm van de Moslims te gebruiken tegen weigeraars en hun daadwerkelijke onderdrukking, telkens als ze macht kunnen aanwenden als steun, zou, in verloop van tijd langzaam de Nestorianen hebben vernietigd en tot de laatste man omgevormd naar de Roomse standaard. We zijn net op tijd om zo’n calamiteit tegen te gaan.” (Blz. 22)
De gebruikte “evangelisatie” technologie door de Katholieken missionarissen is: misleiding, omkoping, onderdrukking, intimidatie, chantage en de dreiging van Islam. De toverij “evangelisatie” van misleiding en omkoping heeft goed gewerkt, vooral als we bedenken dat de mensen, inclusief geestelijken, eenvoudig, ongeletterd en arm waren. En daar komt een Katholieke missionaris (Jezuïet) aan met zijn ongeëvenaarde toverij/ misleiding, belooft grote bedragen geld en bescherming tegen Moslims in een omgeving van armoede en onzekerheid. Niet veel mensen zijn bestand geweest tegen dergelijke toverij.
En mocht de “evangelisatie” van omkoping en misleiding niet voldoende werken dan geef je twee keuzes aan deze weerloze mensen, namelijk: of je wordt Katholiek of anders sturen we Moslims op je af. Hoeveel mensen zullen in zo’n situatie weerstand bieden? En begrijpt U geliefde lezer nu de “grote succes” van de Katholieke Kerk onder de Arameeërs van de het Midden-Oosten om hen te verscheuren, tegen elkaar op te zetten en een onoverbrugbare vijandschap tussen hen te creëren? Hieronder hebben wij nog meer verassingen voor U.
3. Effectieve samenwerking tussen Katholieke Jezuïeten en Frankrijk: Verscheuring van de Aramese kerken, verdeeldheid en haat
De steun van Frankrijk voor de onheilige “evangelisatie” van de Katholieke kerk was doorslaggevend in het grote succes die ze boekten om de Arameeërs te verdelen en tegen elkaar op te zetten. Wij gaan het hieronder uitleggen.
De heer Perkins citeert een brief die zijn vrouw ontving van een vrouw uit Bagdad over de succesvolle activiteiten van Frankrijk met de Rooms Katholieke kerk: “De religieuze situatie in deze stad in zeer onbevredigend. De Rooms Katholieken hebben overhand in alles. Er zijn veel priesters die zijn opgeleid in de Propaganda in Rome, die alle subtiliteiten van de Jezuïeten bezitten. De Franse consul steunt hen en vecht voor hen in al hun aardse zaken. Een groot aantal bisschoppen en priesters gaan naar Mosul, binnen een dag of twee, om een conventie te organiseren om zich in te spannen om alle Chaldeeërs over te brengen naar de Pauselijke religie.”(Blz. 442)
Opmerking: de Oost-Aramese Nestorianen worden in de bovengenoemde brief "Chaldeeërs" genoemd, mogelijk per vergissing.
De officiële naam voor “Propaganda in Rome” is “Sacra Congregatio de Propaganda Fide” (=Congregatie voor de Evangelisatie van Volkeren).
De onheilige samenwerking tussen Frankrijk en Katholieke kerk heeft verwoesting aangericht binnen het Aramese volk. Frankrijk steunde hen in al “hun aardse zaken.” Het doel heiligt de middelen, inclusief omkoping, onderdrukking, chantage en inzet van de Islam als een machtige wapen. En dit alles in de naam van “jezus”. Overbodig om te zeggen, maar het gaat hier natuurlijk niet om Jezus Christus van de Bijbel, maar om die “andere jezus" (2 Korintiërs 11:4, ), namelijk de verschrikkelijke, haat generende, verdeeldheid zaaiende Katholieke “jezus” of "jezus" van het Westen.
Die “groot aantal bisschoppen en priesters naar Mosul” hebben inderdaad grote successen geboekt in Mosul voor Frankrijk en Rooms Katholieke Kerk. Asahel Grant schrijft over de situatie in Mosul: “De Nestorianen die ooit deze district bewoonden zijn overgegaan tot de Roomse religie en zijn Chaldeeërs geworden, zoals de pauselijke Nestorianen gebruikelijk genoemd worden. Ze bewonen hoofdzakelijk de steden aan de oostelijke Tigris en Elkosh, met het klooster van Rabban Hormuz, is de hoofdzetel van hun invloed. De Patriarch woont in Bagdad waar weinigen van zijn volk zijn. Hij was opgeleid in de Propaganda in Rome, is een vurige aanhanger van zijn heiligheid de Paus.” (Asahel Grant, The Nestorians or the lost tribes, blz. 27)
Over het aantal inwoners in Mosul schrijft William Francis Ainsworth: “…. op grond van de meest beschikbare informatie die ik kon krijgen, bevat de stad (Mosul) slechts 18.000 tot 19.000 mensen waarvan 2.000 Rooms Katholieke Chaldeeërs zijn, 1.000 Syriërs of Jacobieten, 1.000 Rooms Katholieke Syriërs, 1.000 Joden en 13.000 tot 14.000 Yazidis gemengd met Moslim bevolking bestaande uit Arabieren, Koerden en Osmanlis.” (W.F. Ainsworth, Travels and Researches in Asia minor, Mesopotamia, Chaldea and Armenia, Volume 2, blz. 128)
De Anglicaanse dominee George Percy Badger heeft iets afwijkende getallen en zegt: “De bevolking van Mosul is volgens een bevolkingstelling uit 1849 als volgt: Moslims: 2050 families Chaldeeërs: 350 families Jacobiten (Syrisch Orthodoxen): 450 families Pauselijke Syriërs: 300 families Joden: 200 families (BG Badger, The Nestorians and their Rituals, Volume I, Blz. 82)
De geavanceerde “evangelisatie” technologie van Jezuïeten met de steun van Frankrijk is zeer “vruchtbaar” gebleken waardoor ze Mosul hebben gewonnen voor de Paus van Rome.
Zoals te lezen, zijn er geen Oost- Aramese Nestorianen meer in Mosul, maar zijn allemaal geplaatst onder het gezag van de Paus. Van de West- Aramese Syrisch orthodoxen is slechts iets meer dan de helft overgebleven en de rest is dankzij de geavanceerde “evangelisatie” technologie van Rome overgelopen naar de Rooms Katholieke kerk.
De Katholieke missionarissen waren zo verzekerd van hun zaak dat ze dat ook met trots Asahel Grant op de hoogte brachten van hun voornemens. Hij schrijft: “De Papisten in Mesopotamië hebben mij verzekerd dat geen middel zal onbeproefd gelaten worden om de hele Nestoriaanse Kerk te bekeren tot hun religie en dit rapport wordt bevestigd door brieven recentelijk ontvangen uit Bagdad dat drie bisschoppen en priesters, opgeleid in Propaganda, op het punt staan om naar Mosul te gaan en een conventie te houden om maatregelen te beramen om alle Nestorianen over te brengen tot de Roomse religie!” ( Asahel Grant, The Nestorians or the lost tribes, Volume 2, blz. 44)
Dat de katholieke missionarissen geen middel onbeproefd hebben gelaten, inclusief omkoping, chantage, onderdrukking, intimidatie en dreiging met Islam, is nu wel duidelijk. Er is echter veel meer te vertellen hierover.
3.1. Ontvoering Oost-Aramese vrouwen door Koerdische leider
Onderstaande lugubere gebeurtenis zal de twijfelende lezer over de streep heentrekken. Justin Perkins vertelt over een gebeurtenis die we zouden kunnen omschrijven als crimineel, wreed, onmenselijk en demonisch. Hieronder wordt de gebeurtenis besproken. (Justin Perkins, Residence of Eight years in Persia among the Nestorian Christians, blz. 442)
“Ongeveer vijf jaar terug, kwam een Koerdische leider van zijn bastion in de bergen, en zoals de Koerden vaker doen, plunderde hij een Nestoriaanse district aan de helling, nam een aanzienlijke aantal vrouwen gevangen die hij verkocht aan de Turken, in de regio Mosul, als slaven.”
Wat lezen we hier? Plunderen en gevangennemen van de Oost- Aramese Nestoriaanse vrouwen en verkopen aan de Turken als slaven? Maar dit was toch het werk van de door het Westen gecreëerde, getrainde en bewapende ISIS/ISIL terroristen in 2014 in Irak en elders? Nee, niet alleen ISIS/ISIL terroristen, maar ook de Koerden hebben ruime ervaring met dergelijke perverse handelingen. Ze hebben bewezen dat plunderen en confisqueren van andermans goederen en vrouwen in hun perceptie normaalste zaak van de wereld is.
We lezen niet dat de Turken het aanbod van Koerden hebben geweigerd. Er was kennelijk een lucratief handel in Christelijke vrouwen om als slaaf te gebruiken of misschien zelfs om hun seksuele perverse genot ermee te bevredigen.
“De Franse consul in Bagdad hoorde van de situatie en met een opvallende genegenheid van liefdadigheid diende het verzoek, door de Franse ambassadeur in Instanbul, bij de Sultan en kreeg een Koninklijke besluit voor de onmiddellijke en onvoorwaardelijke vrijlating van de gevangenen.”
Dat lijkt op eerste gezicht een nobele actie van goedheid en menselijkheid. Later zal echter blijken dat de werkelijke bedoeling achter deze zogenaamde “goede handelswijze” een kwaadheid van het laagste soort schuilging. Zo meteen zult U ontdekken dat het hier gaat om niets anders dan “Geen wonder! Zelfs Satan vermomt zich als een engel van het licht. Het is dus niets bijzonders, als ook zijn dienaren zich voordoen als dienaren van de gerechtigheid.” (2 Korintiërs 11:14-15)
“Dit besluit werd overhandigd aan de consul die betrokken was om ervoor te zorgen dat het oprecht werd uitgevoerd. Maar in plaats daarvan, bod hij vrijheid alleen aan diegenen onder de gevangen die Papisten wilden worden.”
Zie hier de Katholieke Jezuïeten technologie van “chantage” en “terreur” waar Frankrijk op criminele wijze actief ondersteund. Het is buitengewoon lage en gruwelijke misdaad. Dit lijkt werkelijk op de tijd van antichrist waar niemand zal kunnen kopen en verkopen zonder aanvaarding van het teken van het beest (Openbaring 13:14-17). Je krijgt vrijheid op voorwaarde dat je de Katholieke “jezus” accepteert, die weinig te maken heeft met Jezus Christus van de Bijbel, het is die andere "jezus."
Perkins beschrijft een hartverscheurende tafereel waarbij een arme Nestoriaanse priester probeert om zijn ontvoerde dochter vrij te krijgen. We lezen: “In één geval reisde een arme Nestoriaanse priester, wiens dochter was onder de gevangenen, lopend een lange afstand om de consul te smeken zijn gevangengenomen kind vrij te laten. Aan hem stelde de consul ook als enige voorwaarde dat elke gevangen vrij zou worden gelaten als ze Katholieken zouden worden.”
Men verwachtte dat de Franse consul barmhartigheid en menselijkheid zou tonen en de dochter van de Oost-Aramese Nestoriaanse priester zou loslaten. Helaas, aan de priester wordt de voorwaarde gesteld dat hij Katholiek dient te worden om zijn dochter vrij te laten. De wreedheid en onmenselijkheid is niet te bevatten.
De voorwaarde voor vrijheid was de acceptatie van de machtige Katholieke “jezus”. De Jezus Christus van de Oost-Aramese Nestoriaanse priester was niet de “goede jezus” in de beleving van de Katholieke missionarissen en Frankrijk. Die arme man moest buigen voor die andere “jezus”, de Katholieke “jezus.” Wat zou hij doen?
De priester hield echter voet bij stuk zoals we lezen: “Maar de nobele priester gaf de voorkeur aan dat zijn dochter “slaaf zou blijven van een Moslim meester” in plaats van de Paus en zo antwoordde hij de consul.”
De activiteiten van Jezuïeten samen met Frankrijk waren een soort voorlopers voor de tijd van antichrist. Hoeveel mensen zullen het voorbeeld volgen van de Oost-Aramese Nestoriaanse priester wanneer tijdens het schrikbewind van antichrist, kinderen voor de ogen van de ouders worden afgeslacht? Zullen ze dan nog steeds voor de heer Yesuh M’siho / Jezus Christus gaan kiezen? Wat ga je doen als je kind omkomt van honger of ongeneeslijk ziek is en dat slechts aanvaarding van het teken van antichrist je kind zal redden?
Het antwoord van de Oost- Aramese priester werd niet op prijs gesteld door de consul zoals we lezen: “De laatstgenoemde beraamde het plan om de priester in de val te laten lopen door valse beschuldigingen en zorgde dat hij gevangen werd genomen en geslagen door de Turkse autoriteiten, hopende om de onderdaan te beïnvloeden, als laatste poging door gewelddadige sturing. Maar de priester bleef standvastig.”
Welkom geliefde lezer in de “evangelisatie” technologie van Frankrijk en Katholieke Jezuïeten, de ideologie van de Rooms Katholieke “jezus”. Alles is toegestaan om tot hun doel te komen, omdat in hun beleving kennelijk de Jezus Christus van “deze ketters” niet de goede “jezus” is. Maar gelukkig had de Oost- Aramese priester zijn hart aan de Heer Yesuh M’siho/ Jezus Christus van de Bijbel gegeven en weigerde om te buigen voor de Katholieke “jezus”.
Wat heeft de rest van de gevangengenomen vrouwen gedaan? Perkins schrijft: “Enkelingen echter van de gevangengenomen groep of hun vrienden, bezaten zijn standvastigheid, maar de meesten kwamen vrij nadat ze Papisten werden als prijs voor hun vrijheid.”
De meesten zijn helaas overgegaan tot de ideologie van de machtige Katholieke “jezus” en waren niet standvastig als de nobele Oost- Aramese priester.
De Katholieke missionarissen gingen tot het uiterste om ook de Oost-Aramese Nestoriaanse geestelijken voor de Paus te winnen. Perkins schrijft over de standvastigheid van de Oost- Aramese Nestoriaanse Patriarch: “Papisten weten het belang van dit veld en Jezuïet afgezanten komen binnen als een vloed. ……Geen middel zal onbeproefd worden gelaten door hen om de Nestorianen af te doen dwalen van de religie van hun vaderen om hen aan de Paus te onderwerpen. Een paar jaar terug bod een Jesuit $10.000 aan de Nestoriaanse Patriarch op voorwaarde dat hij de autoriteit van de Paus zou erkennen. De Patriarch antwoordde hem in een overduidelijke taal van (apostel) Petrus aan Simon de tovenaar, ‘Dat jij verdoemd mag worden, jij en je geld” (Handelingen 8:20)” (blz. 22/23)
Omkoperij was de standaard methode voor de aanvaarding van de Katholieke “jezus.” Velen hebben daar ingetrapt, maar anderen weigerden om verschillende redenen.
Op blz. 278 noemt Perkins meerdere voorbeelden en schrijft: " De Nestorianen praten vaak over de bijzonderheden van hun conflicten die ze in het verleden hadden met de Papisten – met name de praktijken van de laatste van hen die hen had bezocht aan deze kant van de Koerdische bergen. Zijn eerste poging- een gewaagde poging- was om de Nestoriaanse Patriarch om te kopen.
Hij ging direct naar zijn residentie, in de Koerdische bergen, en als volledig (met autoriteit) bekleedde Pauselijke gezant, beloofde hem, zoals ik elders heb vermeld, vierduizend Tomans ($10.000) op voorwaarde dat hij en zijn volk zich zouden onderwerpen aan de Paus. Toen hij achterkwam dat zijn poging ineffectief waren om het doel te bereiken, deed de Jezuïet als volgende stap beroep op de ambities van de Patriarch, en vertelde hem dat wanneer hij zich aansloot bij Rome, hij verhoogd zou worden tot de plaatsvervanger van de Paus voor heel Oosten. “Zeg tegen je meester”, zei de Patriarch, “dat ik nooit Katholiek zal worden, en al zou U mijn volk tot de laatste man overhalen, ik zou eerder een Dervish of een Koerdisch Moellah worden dan mijzelf degraderen tot alliantie met de Paus.
Nadat hij achter kwam dat de Patriarch niet flexibel was, probeerde de Roomse afgezant, als volgende stap, zijn trucages uit op de mensen van de provincie. Een prins, een broer van Abbas Meerza, was in die tijd de gouverneur van Urmia en hij had een oude Franse dame in dienst in de capaciteit van onderwijzeres die hem onderwees in Europese talen. Deze oude dame had een behoorlijke invloed verkregen op haar Koninklijke leerling en de Jezuïet kwam het goed uit om haar tot zijn helper te maken. Wanneer de Nestorianen de rites van Rome afwezen zoals vereist werd door de afgezant van de Paus, werd de oude dame door hem ertoe aangezet zich te wenden tot de prins om hen te dwingen zich te onderwerpen aan de bevelen van de Jezuïet. Dit systeem werd doorgezet tot het punt dat de Nestorianen in opstand werden gedreven en dus werd dan de prins afgehouden van zijn onderdrukking.
In sommige gevallen ging de pauselijke afgezant de Nestoriaanse kerken binnen en verklaarde ze tot het eigendom van de Paus en hing de muren met beelden en foto’s die de Nestorianen vaak in verbolgenheid afscheurden en vernietigden. In één geval betaalde de Jezuïet echter een hogere prijs voor zijn onbezonnenheid dan het verlies van zijn “goden”. Een kerk binnengaand in Geog- tapa, begon hij deze te versieren met de Roomse tapijtwerk. Toen Mar Elias, de in dat dorp wonende eerbiedwaardige Nestoriaanse bisschop, in zijn kerk kwam, beval hij de indringer om op te houden. De Jezuïet vertelde de bisschop dat de Kerk niet van hem was maar van de Paus en in de naam van “zijn heiligheid” beval hij Mar Elias om naar buiten te gaan. De waardige Nestoriaanse prelaat, hoewel zich bewust van dat een bisschop “niet mag slaan”, echter vanwege de noodsituatie die een uitzondering rechtvaardigde, nam hij de Jezuïet bij de hand en gaf hem zo’n fysieke tuchtiging dat hij blij was om te vertrekken met gebroken beelden en gescheurde foto’s en dit was de laatste poging om de Pauselijke heerschappij in Urmia te vestigen voordat wij aankwamen. Sinds die tijd, werden vergelijkbare hernieuwde pogingen ondernomen, maar tot dusver met weinig succes zoals wij zullen opmerkingen in de volgende hoofdstukken."
Opnieuw geliefde lezer het onheilige “evangelie” proberen te verkondigen via misleiding, chantage, omkoping, onderdrukking en de macht van de Islam.
Deze “evangelie” werd overal toegepast door de Katholieke missionarissen om de ketters te bekeren tot de “heilige Katholieke kerk”.
3.2. Verscheuring van de Syrisch Orthodoxe Kerk
Over de vorming van de Syrisch Katholieke kerk in Syrië zegt Sebastien de Courtois: “De eerste [Syrisch] Katholieke Patriarch was ingewijd in Aleppo in 1662 met Franse hulp door de bemiddeling van Ambassador Francois Picquet (pagina 33)….. hetgeen werd aangemoedigd door de Franse diplomaten aanwezig in Aleppo in die tijd… De diplomaten moedigden de splitsing aan in de hoop dat er op een dag de oostelijke kerken zich zouden verenigen met de kerk van Rome (XiX)…. De katholieke missie activiteiten werden zeer sterk ondersteund door het Franse ministerie van Buitenlandse Zaken, die was versterkt in de regio door de vorming in 1856 van een vice-consulaat in Diyarbekir op verzoek van het Vaticaan (Pagina 36). (Sebastien de Courtois, The Forgotten Genocide: Eastern Christians, The Last Arameans)
Opnieuw, de doorslagende rol van Frankrijk in de onheilige “evangelisatie” van de Katholieke missionarissen om overal de volkeren te onderwerpen aan de Katholieke “jezus” die uitdrukkelijk anders is dan Jezus Christus van de Bijbel.
Anglicaanse dominee GP Badger vertelt over de missieactiviteiten van de Katholieke kerk in samenwerking met Frankrijk in Syrië, beginnend in Aleppo: “Dit werk van bekering startte in Aleppo aan het einde van de 17e eeuw, en bereidde zich langzamerhand naar andere delen van Syrië en Mesopotamië, aangemoedigd zoals het was, door de consulaire vertegenwoordigers van Frankrijk en gesteund en beschermd door hun ambassades in Constantinopel. Het resultaat van deze machtige samenwerking met een buitenlandse macht, die de claim legde op protectoraat over alle aanhangers van de Paus in het Turkse rijk, was onteigening of verdeling van vele van hun kerken en kerkeigendommen en met als consequentie depressie en verarming van het oorspronkelijke lichaam.” (GP Badger, Nestorians and their Rituals, Deel 1, blz.2)
Het doel van het onheilige evangelie van chantage, omkoping, onderdrukking en gebruik van Islam door Rome, onder bescherming en steun van Frankrijk, was complete vernietiging van alle kerkgemeenschappen in het Midden-Oosten om alles te onderwerpen aan de Paus. Het doel heiligde alle middelen.
Op blz. 63 geeft Badger een samenvatting van de activiteiten van de Katholieke missionarissen in de Syrische Orthodoxe kerk die hij hier en elders “Jacobitische kerk noemt.” Het laat zien dat de samenwerking tussen Frankrijk en Katholieke missionarissen zeer vruchtbaar is gebleken.
Over Aleppo zegt hij: “In Alepo waar ze ooit paar honderd families vormden, bestaan nu niet meer dan tien Jacobitische families, de rest is toegetreden tot de kerk van Rome.”
Over Damascus schrijft hij: “Dezelfde afscheiding heeft hen slechts een naam achtergelaten in Damascus en hun weinige aanhangers in die regio zijn beperkt tot de steden Sadad, Kariatain, Hafar en Nebk tussen Hamah en Aleppo.”
Over Bagdad zegt hij: “De Jacobitische gemeenschap van Bagdad heeft het voorbeeld gevolgd, gegeven door hun broeders in Aleppo en Damascus,…”
Over Mosul schrijft hij: “Mosul bestaat uit evenveel pauselijk en Jacobitische Syriërs,..”
Over Mardin en Diyarbekir schrijft Badger: “…in Mardin en Diyarbekir, zoals we hebben gezien, zijn er rivaliserende gemeenschappen van Romaanse Syriërs,…”
Over Urfa, centrum van het Aramese Christendom, schrijft hij: “….in Urfa hebben de Latijnse missionarissen inmiddels een aantal afgedwaalden verzameld in hun haven…”
Over Tur Abdin, die hij Jebel Toor noemt, schrijft de heer Badger: “…en als Jebel Toor (= Tur Abdin) tot dusver nog niet voorzien heeft in aandeel bekeerlingen, is het omdat tot nog toe geen maatregelen zijn genomen om de primitieve bewoners ertoe te bewegen de suprematie van de Italiaanse Paus te erkennen….”
Op grond van zijn waarneming trekt dominee Badger een dramatische conclusie: “Onder zulke degradatie van de Jacobiten, en zulke handelswijze van hun geestelijke leiders, zal een gecombineerde inspanning van Rome snel en onvermijdelijk resulteren in hun complete onderwerping aan de pauselijk Zee.”
3.2.1. Terugkeer naar hun oude Kerk
Zowel de West als Oost- Arameeërs zijn inderdaad behoorlijk verzwakt door de onheilige evangelisatie campagne van Rooms Katholieke kerk in samenwerking met verfoeilijke Frankrijk. Maar gelukkig is de conclusie van Badger niet uitgekomen, ondanks de belabberde toestand van de kerk, de totaal incapabele geestelijkheid en de extreme analfabetisme onder de bevolking met betrekking tot basis christelijke beginselen. Er zijn verschillende redenen voor aan te voeren waarom de conclusie van dominee Badger niet is uitgekomen. We noemen hieronder enkele van deze redenen.
1) Sociaal, economisch en veiligheidsredenen De Syrisch Orthodoxe Arameeërs die Katholiek werden, deden dat niet vanwege religieuze belangstelling voor Katholieke leer, maar vanwege sociaal economische en veiligheidsredenen. De Katholieke missionarissen maakten grote beloften zoals bescherming door Frankrijk tegen de Moslims, inkomsten, voedsel, goede opleiding enz..
Na hun bekering kwamen ze erachter dat het allemaal toch niet rozengeur en maneschijn was waardoor velen terugkeerden naar hun oorspronkelijke kerk. De Arameeërs van Jeruzalem bijvoorbeeld kwamen na 10 jaar katholiek te zijn geweest terug naar hun oude Syrisch Orthodoxe kerk.
De terugkeer naar hun oude kerk baarde Katholieke missionarissen grote zorgen daar zij zeer veel energie hadden aangewend om hen te bekeren door de onophoudelijke en intensieve “evangelisatie” van misleiding, omkoping, chantage en onderdrukking.
Sebastien de Courtois citeert op blz.35 uit een brief van een Jezuïet uit Beirut aan de Franse ambassadeur in Constantinopel op 5 april 1900 over de terugkeer van de Katholiek geworden Syrisch Orthodoxe bisschop Butros van Homs naar zijn oude kerk. De Jezuïet uitte zijn bezorgdheid en schrijft: “Nu is het zeer aannemelijk dat de Jacobiten die gelijktijdig met hem (bisschop Butros) Katholiek waren geworden, zullen hem volgen in zijn ontrouw.”
Niet alleen de Katholieke missionarissen, maar ook de Franse consul was bezorgd over de ware redenen achter de bekering. De Courtois citeert uit een ambtsbericht van Franse consul in Erzurum op 12 juli 1844 over de Aramese bekeerlingen tot de Katholieke kerk: “De meeste Syriërs hebben geen idee wat er is veranderd in hun geloof toen ze overgingen tot Katholicisme. De bisschop van Mosul deelde in vertrouwen mee aan een reiziger naar die stad dat de meest effectieve instrument van bekering die ze hadden, onder de bevolking, was firman [erkenning van de Syrisch Katholieke kerk] die de Franse ambassade had verkregen in Constantinopel; de roem van de Rooms Katholieke kerk had het idee versterkt dat door henzelf te plaatsen onder haar bescherming, zouden ze voor altijd leven in een complete veiligheid onder de regering van Pasha. De mensen veronderstelden zich vooral voor dat ze onmiddellijk zouden genieten van alle privileges van “vrij zijn”, en dat hun situatie zou moeten verbeteren omdat ze beschermd zouden worden door een ambassadeur en buitenlandse consuls als onderdanen van de machtige kerk.” (blz. 35/36)
Dit moet een grote teleurstelling zijn geweest voor de Franse consul dat ondanks de intensieve evangelisatie, de Arameeërs om compleet andere redenen overgingen tot de Katholieke kerk.
Hun bekering had niets te maken met belangstelling voor het Katholieke geloof, nee de Katholieke missionarissen hebben hen behoorlijk misleid door hen “welvaart”, “veiligheid” en “vrijheid” te beloven. De machtige Katholieke kerk zou hen in een wereldse “paradijs” plaatsen waar ze ongestoord in “veiligheid” en “vrede” konden leven was de boodschap van het valse evangelie.
Dat de “meeste Syriërs hebben geen idee wat er is veranderd in hun geloof toen ze overgingen tot Katholicisme” is een bewijs dat ze om sociaal economische en veiligheidsmotieven zijn overgegaan tot de Katholieke kerk en zeker niet om Jezus Christus, Die staat hier compleet buiten.
De Anglicaanse dominee GP Badger vertelt, tijdens zijn bezoek aan Diyarbekir, over bisschop Abdul-Mesih die Katholiek was geworden, maar later terugkeerde naar zijn oorspronkelijke Syrisch Orthodoxe kerk (GP badger, The Nestorians and their Rituals, blz. 44)
Waarschijnlijk werden latere vele Arameeërs wakker van de onheilige “evangelie” van misleiding, onderdrukking en chantage en besloten om terug te gaan naar hun oorspronkelijke Syrisch Orthodoxe kerk.
2) Arameeers van Tur Abdin In tegenstelling tot andere gebieden, zoals Irak, Syrië, Mardin, en Diyarbekir, waren de missieactiviteiten van de Katholieken en Protestanten onder de Arameeërs van Tur Abdin nagenoeg vruchteloos en uiteindelijk is het allemaal uitgedoofd. Sebastien de Courtios schrijft over de weerstand van de Arameeërs van Tur Abdin: “Zowel Katholieken als Protestanten hebben nooit echt wortel geschoten onder de plattelandsbevolking van Tur Abdin. In die bastion van de Orthodoxe kerk, telde pater Tfinkdji in 1910 slechts 500 Uniaten Syrisch (Katholieke) individuen en 600 Syriërs die bekeerd waren tot Protestantisme. De Syrische families bleven zeer gehecht aan hun “oude geloof”. Deze weerstand van Oude Syrisch Orthodoxe wortels kwam als een verassing bij de missionarissen als geheel, daar het openbaarde dat ondanks de verregaande verval, de traditionele sociale structuur solide bleef.” (Blz. 42)
In tegenstelling tot andere gebieden in Turkije, Syrië, Libanon en Irak, waren de Arameeërs van Tur Abdin gehard om te overleven. De uitdagingen van de Koerden en Turken heeft hen gevormd waardoor ze goed weerstand konden bieden aan de missieactiviteiten van Katholieken en Protestanten.
3) Protestanten Het derde punt waarom de conclusie van “snel en onvermijdelijk resulteren in hun complete onderwerping aan de pauselijk Zee” niet werkelijkheid werd, had natuurlijk te maken met inmenging van diverse Protestante groeperingen die werkzaam waren onder de Arameeërs en stonden onder de bescherming van Groot-Brittannië of Verenigde Staten. De Protestante groeperingen hebben natuurlijk de Arameeërs geadviseerd dat ze vooral geen katholiek mochten worden. Professor John Joseph schrijft op blz. 98 van zijn boek "The Modern Assyrians of the Middle East. Encouters with Western Christian Missions, Archaeologist, & Colonial Powers": " Een van de eerste werken van de Amerikaanse missie drukkerij in Urmiya was een traktaat in het Syrisch getiteld , “ Tweeëntwintig goede redenen om geen Rooms Katholiek te zijn”…. De verdorven doctrines en praktijken van de Katholieken worden door het schrift aan de dag gelegd door een serie van teksten”"
De reden dat Katholieke missionarissen er toch erin slaagden om kerken te vestigen binnen de diverse Aramese denominaties was het waarschijnlijk omdat de rituelen van de Katholieke kerk veel overeenkomsten hebben met die van de Midden-Oosterse Orthodoxe Christendom. De reden dat de Protestanten minder succesvol waren was vanwege het grote verschil in geloofssysteem met het Oosterse Christendom. Daarnaast waren de Katholieke missionarissen fanatiek en hadden veel middelen tot hun beschikking, inclusief erg veel financiële middelen.
We keren terug tot de ontvoering van de Oost-Aramese vrouwen door de Koerdische leider besproken in het voorgaande paragraaf. De Koerden zouden over het algemeen zich door niemand laten beïnvloeden, ongeacht de brief van Sultan die de onmiddellijke vrijlating van de vrouwen eiste. Hoe kan het geliefde lezer dat de Franse consul zo gemakkelijk opdracht kon geven aan de Koerden of aan diegenen die de Oost-Aramese vrouwen vasthielden om hen vrij te laten op voorwaarde dat ze Katholiek zouden worden? Bijvoorbeeld: hoeveel vrouwen zijn teruggekomen die door ISIS/ISIL terroristen in Irak gevangen waren genomen en als slaven verkocht? Waarom was de consul zo zeker van zijn zaak om de Oost-Aramese vrouwen vrij te kunnen laten?
De kwaadaardige en verfoeilijke Frankrijk en Groot- Brittannië, en in het verlengde daarvan de Verenigde Staten, hebben alles in het werk gesteld om Syrië te ontwrichten. Diverse keren hebben ze vooropgezette chemische wapens aanvallen in Syrië laten uitvoeren door de Islamitische terroristen die door hen zijn gecreëerd, getraind en bewapend om vervolgens de Syrische overheid ervan te beschuldigen. In het Engels wordt dit “false flag attack” genoemd.
Gezien de ongekende boosaardigheid van Frankrijk en Katholieke missionarissen om alle Arameeërs, goedschiks of kwaadschiks en ten koste van alles onderdanen te maken van de Paus van Rome, achten wij zeer goed voorstelbaar dat de ontvoering van de Oost-Aramese vrouwen door de Koerden in scene was gezet door Frankrijk en Katholieke missionarissen om daarmee duidelijk te maken dat zij de beschikking hadden over hun leven en daarom hen beter konden gehoorzamen.
Als wij het voorgaande op ons laten inwerken, dan kunnen we ook de grote weerstand begrijpen die Justin Perkins had tegen de Katholieke missionarissen. Hij schrijft: “Als er een menselijk wezen bestaat, op wie meer dan alle anderen, de sterke woorden van de apostel (Paulus) tegen Elymas de tovenaar (Handelingen 13:8-10), “Uw de vijand van gerechtigheid, Uw het kind van de duivel” kan worden toegepast, dan is die individu de Europese Jezuïet, in zijn moedwillige pogingen om de Protestante missionarissen tegen te werken en te belemmeren.” (Blz. 396)
Door de intensieve “evangelisatie” van onderdrukking, chantage, omkoping en mogelijk ook moord en ontvoeringen slaagden de Katholieke missionarissen om uiteindelijk de volgende kerken tot stand te brengen.
West- Aramese Syrisch Katholieke Kerk (1662) West- Aramese Melkitisch Grieks Katholieke Kerk (1724) West- Aramese Syrisch Maronitische Katholieke kerk (1182) Oost- Aramese "Nestoriaanse" Chaldese Kerk van Babylon (1553)
3.4. Bloedbad in de naam van?..... welke “jezus”?....
De Aramese bisschop Hanna Aydin heeft in zijn boek "Die Syrisch-Orthodoxe Kirche Von Antiochien, Ein geschichtlicher Uberblick von Hanna Aydin (1990, Bar Hebraus Verlag, Holland) een studie verricht naar het gedrag van de diverse volkeren waaronder de Arameeërs in de loop der eeuwen – en nog steeds hebben moeten dienen. Hij gaat uitvoerig in op het gedrag van de Perzen, de Byzantijnen, Romeinen en de Turken. Er wordt echter ook aandacht besteed aan het gedrag van de "Christenbroeders" uit het Westen en de manier waarop ze leed en verdeeldheid hebben veroorzaakt in het oosten.
Hij schrijft o.a.: “Na de Krimoorlog hebben de Europese machten de Turken gedwongen de christelijke minderheden dezelfde rechten toe te kennen als de moslims(2). Sinds die tijd hebben de Syrische christenen een meer negatief beeld gekregen van de zending en missie van het Westen, daar ze meer de bekering van de Oosterse christenen voor ogen hadden dan hun bescherming tegenover de moslims. Nog in leven zijnde personen kunnen hiervan getuigen. De zendelingen en missionarissen hebben de moslims tegen de christenen opgehitst. Daar er in het Oosten nog geen T.V. is, worden er in huis godsdienstige en profane verhalen verteld (Blz. 100). Zo wordt het volgende verhaal verteld: ,Er was in de stad een missiecentrum. De missionarissen hadden goede relaties met het sultanaat. De sultan was de missionarissen zeer ter wille. Toen de missionarissen bemerkten dat de pogingen om hen (Syrisch Orthodoxen) te bekeren door geld of kleding geen gevolg hadden, trachtten ze hen met dwang, vooral door middel van moslims, over te halen. Zo zeiden ze aan de sultan: "Deze Jacobieten (= de Syrisch-Orthodoxen) zijn geen echte christenen, zoals wij, en ook geen echte moslims, zoals U. De regering zal in de toekomst moeilijkheden met hen krijgen. U moet hen dwingen een van beide religies aan te gaan hangen." De missionarissen verwachtten dat ze onder dwang geen moslims zouden worden, maar zich voor hulp tot de missie zouden wenden en dan stond de deur tot bekering open." "De Turkse troepen vielen de dorpen en steden van de Syrische christenen aan. De strijd duurde ruim een maand. Veel lijken lagen in de straten, omdat men geen tijd vond om ze te begraven."
Het voorgaande verhaal in beschouwing nemend zou het ons totaal niet verbazen dat de Katholieke missionarissen deze afschuwelijke bloed op hun geweten hebben gehad. Het aanrichtten van deze bloedbaden zou slechts een van de vele middelen zijn geweest om de Arameeërs te bekeren.
Ze haatten met een ongekende giftige haat de Syrisch orthodoxe kerk die ze met alle mogelijke middelen wilden kapotmaken. De Syrisch Orthodoxe kerk werd samen met de Koptische en Armeense kerken in het Westen bekendgemaakt als “Monofysiet”, dat is de Een Natuurleer hetgeen pertinent onjuist is. Een andere term gebruikt door de tegenstanders van de Syrisch Orthodoxe kerk is de term Jacobitische Kerk. De termen “Monofysiet” en “Jacobit” zijn twee meeste gebruikte termen in de Katholieke historische boeken ter aanduiding van de Syrisch Orthodoxe kerk.
Een Franse Kapucijnse pater in Mardin schetste in 1882 een kleinerende en minachtende beeld over de Syrisch Orthodoxe Patriarch Botros: “Patriarch Botros is zeker niet de gemeenste levende man, maar er zijn illusies die je in opperste verwarring kunnen brengen, eeuwenoude tradities die je kunnen verblinden en je waanvoorstellingen kunnen geven. De grote illusie van de Jacobietische Patriarch is om zichzelf uit te geven voor een paus, op z’n minst gelijk aan de man die aanbeden wordt door driehonderd miljoen Katholieken.” (Sebastien de Courtois, The Forgotten Genocide: Eastern Christians, The Last Arameans, blz. 19/20)
Voor deze en vele andere "geestelijken" van de Katholieke Kerk was natuurlijk totaal niet relevant hoe ze aan die 300.000.000 miljoenen “gelovigen” kwamen. Dat daarbij de onheilige “evangelie” van onderdrukking, misleiding, chantage, omkoping, geweld en mogelijke bloedbaden werden gebruikt lijkt in hun beleving slechts een verwaarloosbare detail te zijn waar ze liefst niet aan willen worden herinnerd.
De grootste waanvoorstelling die je volgens ons kunt hebben is zich presenteren als de “vertegenwoordiger van Jezus Christus” op aarde, dat is de titel van de Paus. En gezien de ravage en verwoesting die de Katholieke missionarissen hebben aangericht, kunnen we ons niet voorstellen dat het hier om Jezus Christus van de Bijbel gaat, maar veeleer om die “andere jezus.”
4. Chaldeeërs van de Paus en Assyriërs van de aartsbisschop van Canterbury.
Nadat de Oost- Aramese Nestorianen waren verscheurd door de onophoudelijke en intensieve “evangelisatie” van chantage, misleiding, onderdrukking en omkoping, moest een naam gegeven worden aan de afscheiden groep.
Justin Perkins schrijft over de afgescheiden groep: “De Chaldeeërs zijn het deel van de Nestoriaanse Christenen die zijn bekeerde naar de Roomse geloof, hoofdzakelijk binnen de laatste eeuw, door de onvermoeibare Jezuïeten missionarissen. Meeste van deze Katholieken bevinden zich in en rond de vallei van Mesopotamië.” (Justin Perkins, Residence of Eight years in Persia among the Nestorian Christians, blz.4)
Over de overgebleven Oost-Aramese Nestorianen zegt Perkins: “Inderdaad verblijven heel weinig Nestorianen over in het Westelijke kant van de Koerdische bergen, die zich niet hebben overgegeven aan de intriges en overweldiging van Pauselijke dominantie.”
Over de naam Chaldeeërs schrijft Perkins: “De titel Chaldeeërs was gegeven aan deze Papisten door de Paus, nadat ze de Katholieke systeem hadden omarmd- een naam die de Nestorianen hen onthouden en dus exclusief zichzelf toe-eigenen, bewerend dat ze zelf op z’n minst een gelijkwaardige relatie hebben met de inwoners van de oude “Ur van Chaldeeërs.”
Hiermee geliefde lezer werd de eerste aanval gezet op de Aramese culturele erfgoed door de Katholieke kerk. Deze religieuze kerkelijke benaming werd later als nationale naam gebruikt door de Katholieke Nestoriaanse Arameeërs met het gevolg dat de Aramese taal bekend raakte als Chaldese taal en Aramese volk als Chaldese volk in een deel van de Westerse literatuur, dat wil zeggen Franse/ Rooms Katholieke literatuur. Dankzij de grote inzet van de Katholieke missionarissen werden de Oost- Arameeërs behoorlijk verzwakt en een ongekende giftige demonische haat werd in hun harten gespoten jegens de andere denominaties dan de Katholieke. Een onoverbrugbare verdeeldheid van het ergste soort werd daarmee bewerkstelligd in de nam van een “jezus” die totaal niets te maken heeft met de Yesuh M’siho/ Jezus Christus van de Bijbel.
Zoals de Katholieken samen met Frankrijk de benaming “Chaldeeërs” van de afgescheiden Oost- Aramese Nestorianen hebben gegeven en gepromoot, zo hebben later in de 19e eeuw de Anglicaanse missie samen met Groot-Brittannië de naam “Assyriërs” aan de overgebleven Oost- Aramese Nestorianen gegeven en gepromoot (hier en hier).
4.1. Was de term "Assyrier" onbedoeld gekozen door de Anglicaanse missie?- Messiaanse dimensie
Professor John Joseph schrijft over de betrokkenheid van de Anglicaanse missie en de opgang van "Assyrianisme": "Voor de Eerste wereld oorlog, gaf de Anglicaanse missie bij de Nestorianen de Assyrische naamgeving een nieuwe stuwkracht. Officieel bekend als "The Archbishop of Canterbury’s Assyrian Mission,", versterkte het, ongeacht hoe onbedoeld, de relatie met de Nestorianen en de oude Assyriers. Met "Assyrische Christenen" werd oorspronkelijk slechts bedoeld "De Christenen van geografische Assyrie", spoedig werd het "Christelijke Assyriers" (The Modern Assyrians of the Middle East. Encouters with Western Christian Missions, Archaeologist, & Colonial Powers, b.z 18)
In tegenstelling tot Professor John Joseph denken wij dat de zinsnede "The Archbishop of Canterbury’s Assyrian Mission" niet zonder bedoeling is geweest, omdat een messianisme dimensie schuilgaat achter de keuze van "Assyrian", er zat een plan daarachter, het was geen toeval om het woord "Assyrier" te gebruiken en later het Aramese volk ermee te verdelen en kapot te maken. Wij gaan het hieronder uitleggen.
1) De internationale Kabbalistische/ Talmudische/ Vrijmetselaars / illuminatie intrige bereidt gebeurtenissen jaren van tevoren voor. Meer over: illuminatie: hier, hier, hier, here, here, here, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, Kabbala: hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, Vrijmetselarij: hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, hier, Talmud: hier, hier, hier, hier, hier, hier,
De illuminatie satanisten zijn bijna overal in geïnfiltreerd en gebruiken religies zoals Christendom, Jodendom en Islam om tot hun doel te komen.
2) Volgens Jesaja 10:5-6 en Micha 5:5-6 zal de antichrist "Assyrier" worden genoemd, het is de opgestane Nimrod/ Asshur antichrist. Daarom is het van belang om de wereld van tevoren bekend te maken met de benaming "Assyrier" zodat de mensen niet verbaasd van zullen staan als ze het woord "Assyrier" horen uit de mond van de wereld dictator, de christus van de Vrijmetselarij. De Anglicaanse kerk en de Oost-Aramese Nestorianen kregen deze taak toebedeeld om bekendheid te geven aan de antichrist naam "Assyriers."
3) 100-200 jaar geleden was er geen scheiding tussen kerk en staat. Zoals hierboven uitgelegd waren de belangen met elkaar vermengd. Een missionaris kon ook gedeeltelijk optreden als een diplomaat voor zijn land. En de diplomaten beschermden de missionarissen. De belangen waren met elkaar verstrengeld.
4) De meeste Protestante en andere Christelijke groepen worden gecontroleerd (here, here, hier, hier) door Vrijmetselaars/ illuminati satanisten, inclusief Anglicaanse kerk (hier, hier). Dit geldt ook voor de Katholieke kerk (hier, hier).
Daarom denken we dat de term "Assyrian" doelbewust was gekozen door de Anglicaanse missie, er was over nagedacht. In zulke situaties gebeurt niets per ongeluk, alles wordt van tevoren voorbereid door deze diabolische machten.
5) Wanneer de term "Assyrian" niet doelbewust was gekozen, waarom probeerde de Anglicaanse kerk later niet om het "onbedoelde misverstand" te corrigeren of op z'n minst zich ervan te distantiëren als nationale benaming voor de Oost- Aramese Nestorianen? In tegendeel, ze promotten intensief de "Assyrianisme" omdat daarachter zat een lange termijn plan. En de Oost-Aramese Nestorianen konden gemakkelijk worden gemanipuleerd voor dit onheilige doel. "Assyrianisme" is zeer belangrijk voor de internationale satanische intrige, omdat ze de ideologie van Nimrod/ Asshur antichrist en Samiramis, de hoer van Babylon met zich meedragen.
Op blz. 99 schrijft Professor John Joseph over de activiteiten van de Anglicaanse missie: "Ze vestigden scholen door de hele provincie; in de stad Urmiyah hadden ze een seminarie voor de priesters en kandidaten voor heilige orden en twee scholen voor jongens en meisjes. Studenten werd geleerd om trots te zijn op hun nationale tradities en neer te kijken op diegenen die Europese gebruiken en kleiding hadden ingevoerd. "
Ja inderdaad, het was in deze scholen dat ze werden geleerd/ gehersenspoeld in hun nieuwe etniciteit en dat ze daar trots op moesten zijn. Daarom begonnen ze ook hun kinderen de namen te geven van de vroegere afgoden van Mesopotamie, zoals Asshur, Nimrod, Sargon, Sanharib, Samiramis, Babylonia enz.. De demonische geesten van deze en andere afgoden van Mesopotamie maakten zich meester van de "Assyriers" waardoor er een ongekende fanatisme, waanzin en blindheid in hun geest zich ontwaakte. En dit uit zich automatisch o.a. in een ongekende haat en minachting voor de Bijbel en de God van Abraham, Isaak en Jacob. Dat verklaart ook waarom het onmogelijk is om op normale manier met ze te praten, omdat het hier om een collectieve zware demonische beïnvloeding gaat. Ze zijn simpelweg niet vatbaar voor rede en logica.
Op blz. 18 zegt Professor Joseph: "Aan het einde van de 19e eeuw beginnen enkele van de opgeleidde en politiek bewust onder de Nestorianen, met name diegenen die hadden geïmmigreerd naar Amerika, om Aturaye [Assyriers] te gebruiken in hun geschriften".
Wie waren de leraren van deze zogenoemde "opgeleidden" onder de Oost- Aramese Nestorianen? Van wie kregen zij de wijsheid om zich te identificeren als "Assyriers"? Wanneer ze werkelijk onafhankelijk waren onderwezen, waarom studeerden ze niet de geschriften van hun voorvaderen om hun werkelijke origine te ontdekken?
Zowel Katholieken als Protestanten vestigden scholen om hun nieuwe eigendommen te hersenspoelen van de West of Oost- Arameeërs. De Katholieken onderwezen hen "Chaldeanisme" en Protestanten "Assyrianisme".
Over herontdekken van de Syrisch [Aramese] teksten door de Anglicanen, schrijft Joseph op blz. 99: "Zoals Rooms Katholieken, spanden de Anglicanen zich in om de klassieke Syrische teksten uit te geven en werden toegepast in hun scholen. Ze ontdekten waardvolle kerkelijke schatten die ze publiceerden en beschikbaar maakten voor zowel de Westerse geleerden als de inheemse geestelijkheid."
Hadden de "opgeleidden" onder de leken ook toegang tot deze belangrijke Syrisch [Aramese] teksten of was hun opleiding voornamelijk gebaseerd op de opgravingen van Henry Layard om te "bewijzen" dat de Chaldeeërs en Nestorianen "Assyriers" waren?
Anders geformuleerd: Het was niet toevallig dat de "opgeleidden" onder de Oost- Aramese Nestorianen begonnen om zichzelf als "Assyriers" te identificeren. Iemand moet hen zo hebben opgeleid.
Na aanvaarding van “Assyrianisme”, maakte zich een ongekende geest van fanatisme en blindheid zich meester van de Oost- Aramese Nestorianen waardoor ze alles begonnen te vervalsen en zich daarmee schuldig maakten aan geestelijke/ culturele genocide.
De blinde fanatisme van “Assyrianisten” heeft uiteindelijk geleid tot terrorisme (hier en hier) met verschrikkelijke gevolgen voor ons volk. “Assyrianisten” hebben het Aramese volk behoorlijk geschaad.
Hun vurige ijver heeft hen totaal verblind voor de realiteit. Daarom hebben ze geen probleem om samen te werken met Moslimbroederschap en andere Islamitische fanatieke groeperingen, houden zich bezig met geschiedenisvervalsing, hersenspoelen en misleiding van de jongeren, opzetten van kinderen tegen hun ouders, zijn vindingrijk in het kwade, zijn ervaren in stichten van onvrede, chaos en verwarring, promoten van verdeeldheid en onderlinge haat.
Wat Frankrijk en Groot- Brittannië hebben gedaan is in feite vernietiging van het Aramese volk, een culturele/ geestelijke genocide die de oorzaak is van hun ondergang in het Midden-Oosten en hun diaspora. Wanneer de Arameeërs in Irak, Turkije en Syrië waren verenigd, dan hadden ze zich veel beter in stand kunnen houden, was de genocide van 1915 veel minder ernstige geweest, hun verblijf in de inheemse landen van hun voorvaderen was sterker geweest en hun diaspora veel minder ernstig geweest.
5. Observaties en kritiek op de Arameeërs
De Westerse missionarissen en reizigers die in contact zijn geweest met de Arameeërs van het Midden-Oosten zijn over het algemeen zeer positief over hun gastvrijheid en vriendelijkheid. Als het gaat om hun basiskennis van het Christelijke geloof, zijn de missionarissen niet te spreken over de Arameeërs en vegen genadelos de vloer met hun kennis. Dit geldt voor alle Aramese denominaties. De observaties zijn zeker gekleurd. Maar desondanks zit er toch een kern van waarheid in. We doen daarom goed aan om de observaties van deze reizigers goed tot ons te laten doordringen om toen heersende situatie en de huidige situatie te kunnen begrijpen. We zullen dit toelichten aan de hand van enkele voorbeelden.
Dominee George Percy Badger
De Anglicaanse dominee G.P. Badger maakte tussen 1842-1844 een rondreis door het Midden-Oosten om de situatie van de diverse Aramese denominaties in kaart te brengen. Hij heeft zijn bevindingen gerapporteerd in deel I en deel 2 van zijn boek: Nestorians and their Rituals: with the narative of a mission to Mesopotamia and Coordistan in 1842-1844 and of a late visit to those countries in 1850.
Over zijn bevindingen in Diayerbekir schrijft hij over de Syrisch Orthodoxe Arameeërs: “Ik vond de Jacobiten hier en elders met betrekking tot algemene ontwikkeling minder in vergelijking met andere inheemse gemeenschappen: hun kerkelijke zaken worden zeer slecht bestuurd en hun bisschoppen en priesters lopen ver achter ten op zichtte van de geestelijken van alle andere denominaties” (Deel I, blz.44)
We zijn bang geliefde lezer dat dit nog steeds het geval is bij de grote meerderheid van de geestelijkheid, uitzondering hier en daar gelaten.
Dominee Badger meldt verder dat in Diyarbekir 250 Syrisch- Orthodoxe families en 40 Syrisch Katholieke families woonden (blz. 44). Daarnaast waren 1700 Armeense Orthodoxe families (blz. 41), 75 Armeense Katholieke families (blz. 41) en 120 Chaldese families.
Bijna een half eeuw later lijkt de situatie totaal niet te zijn veranderd. Sebastien de Courtois citeert uit een brief van een Dominicanes pater Duval op 20-2-1882: “,, De Jacobieten zijn zonder twijfel de meest verzwakte christelijke gemeenschap in het land. Ze hebben geen hoop om in staat te zijn zichzelf op te beuren, daar hun volk nog de middelen nog de vitaliteit heeft voor de taak. Hun leiders zorgen op geen enkel manier voor hen, nog op het geestelijke vlak, nog op het seculiere vlak. Onder hen heeft de onwetendheid zijn ultieme punt bereikt, zo erg zelfs dat hun religie niets anders is dan een beschamende rotzooi één meer absurd dan de laatst. De Protestanten hebben begrepen dat zij een makkelijke prooi zijn, en dus hebben zij hen ingesloten op hun gebruikelijke manier. (Sebastien de Courtois, The forgotten Genocide: Eastern Christians, The Last Arameans, blz.23)
Als wij eerlijk willen zijn, dan is dat nog steeds weinig veranderd. De observatie “Hun leiders zorgen op geen enkel manier voor hen” is nog steeds duidelijke realiteit en niemand onder de seculieren alsmede geestelijkheid denkt aan een verandering ten goed. De waarneming dat “Onder hen heeft de onwetendheid zijn ultieme punt bereikt,” is ook nog steeds alle dagelijkse realiteit. Hoeveel kerken zijn er die fundamentele Bijbelkennis onderwijzen? In welke kerken bestaan christelijke groepen van mannen en vrouwen om hulp te bidden aan gebroken huwelijken, probleemjongeren en andere belangrijke zaken voor de continuïteit van zo’n gemeenschap?
Als wij eerlijk zijn, dan moeten we bekennen dat er geen enkele Christelijke activiteit bestaat bij de overgrote meerderheid van onze kerken. Erger nog, de overgrote meerderheid is lauw in het extreme, lijdt aan totale desinteresse en houdt de Bijbel op een groot afstand. Gebroken gezinnen kunnen nergens terecht voor geestelijke Bijbelse begeleiding, mannen en vrouwen die met problemen zitten kunnen nergens terecht en jongeren kunnen met hun vragen nergens terecht waardoor ze noodgedwongen hun heil ergens anders gaan zoeken. Er is totaal geen geestelijke verzorging, ze weten simpelweg niet wat het is.
Dat is de geestelijke verloedering die al sinds honderden realiteit is en er worden ook geen pogingen ondernomen om te verbeteren, men weet simpelweg niet beter. Dit probleem is ook geconstateerd door de heer G.P. Badger. Hij schrijft: “Onder de vele Jacobitische priesters die ik gekend heb, ken ik niemand van hen die preekt of die in staat is om te preken tegen het volk, en pastorale bezoeken, of onderwijzing van catechismus aan de kinderen, zijn eveneens onbekend onder hen. In aanmerking nemend zo’n achterlijkheid en inefficiëntie bij de geestelijkheid, is het niet vreemd dat de religieuze kennis en vitale goddelijkheid onder de Syrische leken in hele lage verval zijn.” (Blz. 62)
Dit zijn onplezierige observaties! Is er sindsdien veel veranderd? Nee, helaas weinig tot niets.
De heer Badger verklaart zeer nauwkeurige op dezelfde pagina de reden van “achterlijkheid” en “inefficiënt” als volgt: “Hun priesteropleiding is beperkt tot nalezen van de Syrische rituelen waar ze worden onderwezen om te lezen in een klooster of een duistere school of waar ze een oppervlakkige kennis oppakken terwijl ze als (mis) dienaars fungeren in de kerk of het dorp waar ze wonen. Vanwege armoede of voorliefde voor winstbejag doen ze zaken of raken ze betrokken bij handelsspeculaties en hun priesterlijke functies zijn voor het grootste deel beperkt tot lezen van gebeden, verzorgen van sacramenten en afnemen van de biecht van de gelovigen.”
Ook hier weer, zijn dit pijnlijke observaties geliefde lezer, maar is er sindsdien iets veranderd? Als wij eerlijk en openhartig willen is er totaal niets veranderd sindsdien, uitzondering hier en daar gelaten! Het is allemaal uiterlijke vorm en ceremoniën.
Een oplettende Bijbellezer is daarom geneigd om te verwijzen naar Jesaja 1:23, 3:12-15, 9:15-16 en Ezechiel 34:8 om de huidige wantoestand binnen de kerk te begrijpen, namelijk: “ Je leiders verzetten zich tegen God, ze heulen met dieven, azen op steekpenningen, jagen op geschenken. Ze doen wezen geen recht, geven weduwen geen gehoor” (Jesaja 1:23:)….. ” Afpersers plukken mijn volk kaal, woekeraars houden het onder de duim. Mijn volk, je leiders misleiden je, ze brengen je op een dwaalspoor.” (Jesaja 3:12-15)….. “Dit volk had behoefte aan leiding, maar zijn leiders misleidden het en zo raakte het op dwaalwegen. Ze zijn allemaal slecht, van God vervreemd, godslasterlijk is hun taal.” (Jesaja 9:15-16) “Zo waar als ik, de Heer, de levende God ben, zal ik mijn schapen redden. Ik verdraag het niet langer dat ze worden weggeroofd, dat ze een prooi worden van wilde dieren doordat ze geen herder hebben. Want mijn herders kijken niet naar ze om, die zorgen alleen voor zichzelf en niet voor mijn schapen.” (Ezechiël 34:8)
De overgrote meerderheid van de geestelijken zorgt inderdaad alleen voor zichzelf en heeft totaal geen aandacht voor de noden van de gelovigen. Ze zijn niet anders gewend en zijn ook niet daarvoor opgeleid.
Overal is de situatie hopeloos. Ze noemen zich Christenen, maar het ontbreekt ze aan basiskennis met betrekking tot het Christelijke geloof. Hieronder volgen meer voorbeelden.
Op 27 oktober 1850 bereikte GB Badger Mardin. Badger meldt dat er in totaal 2780 families in Mardin woonden waarvan 1500 Moslim families, 600 Jacobiten (Syrisch Orthodox) families, 120 Syrisch Katholieke families, 500 Armeens Katholieke families en 60 Chaldese families (Blz. 49)
Over de kerk in het klooster Zahfaran schrijft Badger: “De kerk binnen het klooster was klein en vuil en zeer slecht uitgerust” (blz.50) en over de bibliotheek van het klooster Zahfaran meldt hij: “We bezochten daarna de bibliotheek, als een vieze kast met ongeveer 100 geschriften zo genoemd mag worden”… (Blz. 51)”
Op 29 november 1850 bereikte Badger het Aramese dorp Killeth, bestaande uit 120 families. Over de toestand van hun kerk schrijft hij: “De binnenkant was troostlos en vies, en mijn verwijten aan hen over deze kwestie werden beantwoord als: “Wat kunnen we doen? Als onze patriarch of iemand als U ons niet helpt, moeten wij blijven als we zijn.” Ik drong dan bij hen en bij hun drie priesters erop aan van wat zij zelf konden doen; ze konden op z’n minst hun kerk schoonmaken, beter zorg dragen voor hun rituelen en laat een van de priesters kinderen onderwijs geven. Dit bracht vreemde dingen tot hun oren daar zij klaarblijkelijk de waarde van zo’n advies niet waardeerden en ze hadden zeker ook geen zin voor om uit te voeren. De priesters waren analfabete mannen en de dorpelingen natuurlijk nog erger; de eersten konden inderdaad Syrisch lezen, maar niet begrijpen, en van de laatsten konden niet meer dan vier amper lezen. “
Opnieuw de incapabele geestelijke leiders en totaal geen activiteit van het Christelijke geloof in welke vorm dan ook.
Op 30 november 1850 verliet Badger Killeth richting Midyat. Hij zegt dat Midyat exclusief werd bewoond door 450 Syrisch- orthodoxe families. Ze hadden 5 priesters en 6 kerken. Over zijn indrukken van Midyat meldt Badger: ““Zoals die van Killeth, zijn de Syriërs van Midyat trots op zichzelf dat ze Jacobieten (= Ketterse benaming) zijn, terwijl slechts enkelingen van hen kunnen lezen en er geen enkel school bestaat bij hun. Een bisschop, waarvan beweerd wordt 90 jaar oud te zijn, en die eens zich had voorgenomen om Patriarch te worden, had een aanliggende dorp verlaten, enkele weken geleden, en ging naar Diyarbekir om op z’n oude leeftijd toe te treden tot de Pauselijke Syrische gemeenschap onder bisschop Antun. Deze afscheiding leek hen niet in het minst te deren. “We kunnen een andere krijgen”, zeiden ze met grootste onverschilligheid, “ of, het zou beter zijn als Uzelf kunt komen en onder ons wonen.” Dit werd gezegd eerder uit respect dan uit enige honger voor de verbetering van de situatie. Over religie leken ze te geloven dat ze “vol waren en niets nodig hadden”, terwijl hun gros onwetendheid van de algemene Christelijke doctrine eerder getuigde inderdaad dat ze “armzalig” waren.””
Dit was de hopeloze situatie in een zeer belangrijke Aramese stad. Ze hadden mogelijkheden om hun geloof te versterken doormiddel van Bijbelonderwijs, exegese, geschiedenis en andere belangrijke zaken die noodzakelijk zijn voor het in standhouden van een Christelijke gemeenschap. Helaas is de activiteit van het evangelie doodt. Erger nog, er is zelfs geen school om onderwijs te geven. Echter de mensen zijn wel trots op zichzelf voor wat betreft hun geloof. Als je nooit de Bijbel hebt gelezen en bestudeerd, dan kun je ook niet anders dan je uiten in algemene “christelijke” waarheden die ver van de Bijbel zijn verwijderd. Is er vandaag veel veranderd? Als we eerlijk zijn niets! Waar komt die grote weerstand tegen de Bijbel vandaan? Is dat niet de geest van antichrist? Waarom wil de grote meerderheid de Bijbel op een groot afstand houden?
Dominee G.P. Badger heeft tijdens zijn rondreis ook het Aramese klooster St. Gabriel bezocht in het Zuid-Oosten van Turkije. Hij schrijft over St. Gabriel: “De monniken zijn zeer analfabete mannen en leken onwetend van alles buiten de muren van hun huidige verblijf. Ze besteden hun tijd hoofdzakelijk aan de opbrengst van de landerijen van het klooster, hetgeen wordt opgeëist door de patriarch, in reciteren van de gebeden en wachten op bezoekers uit de omliggende dorpen, die geregeld het klooster bezoeken.” (Blz. 56)
Overal, hetzelfde beeld van analfabetisme en onkunde.
Sebastien de Courtois citeert uit de Dominicanes Katholieke missionarissen bronnen de situatie in Tur Abdin en Siirt.
Over de situatie in Tur Abdin was de observatie: “Het dorp waar we in de nabijheid onze tenten hadden gezet werd bewoond door de Jacobieten. Dit soort mensen kwam ons bezoeken, tezamen met enkele notabelen. Het is erg moeilijk om de onkunde van deze arme ketterse priesters voor te stellen en hun bijgeloof in al de superstities en absurditeiten in hun land" (Brief van de Rooms Katholieke Priesters Rhetore aan Priester Duval, datum: 7-7-1881, blz. 22)….
En over de situatie in Siirt lezen we: "De ketters van dit land lijken niet te worden wakker geschud door hun dwalingen; ze zijn verlaten door hun leiders en denken dat hun sekte hopeloos is en geen toekomst heeft . Dat is de reden waarom the protestanten, de enigen die op hen inwerken, zoveel vooruitgang hebben geboekt onder hen.” (Brief van de Rooms Katholieke Priesters Rhetore aan Priester Duval, date: 14-7-1881)
De Arameeërs woorden hier “ketters” genoemd, omdat in de beleving van Katholieke missionarissen iedereen buiten de Katholieke kerk naar de hel gaat. Alle andere kerken zijn afvallig en dienen daarom met alle middelen te worden bekeerd tot de “enige heilige Katholieke kerk” is hun redenering. Dat verklaart ook de ongekende giftige evangelie, zoals in het voorgaande uitgelegd, van misleiding, chantage, omkoping en onderdrukking door de Katholieke missionarissen. Het doel heiligt middelen.
Voor de rest is de observatie heel scherp, namelijk “om de onkunde van deze arme ketterse priesters” en “ze zijn verlaten door hun leiders.” En opnieuw geliefde lezer, als wij eerlijk willen zijn is dat nog steeds de realiteit (Zie verder ook hier, hier, hier en hier).
Over de situatie in Mosul schrijft de heer Badger: “De bisschoppen zijn in het algemeen analfabeet, maar beetje bedreven in de Schrift, en compleet onbekend met de kerkelijke geschiedenis. Ze preken zelden en hun bisschoppelijke bezoeken zijn beperkt tot incidentele ordinanties en het collecteren van tienden van hun diverse diocesen. Ze kunnen natuurlijk allemaal Syrisch van hun rituelen lezen, maar slechts enkelingen begrijpen het grondig.” (Blz. 61)
Komt dit ons bekend voor? Uitzondering hier en daar gelaten, ja het komt zeer bekend voor. En zo’n uitzondering was bisschop Behnam van Mosul waar Badger over zegt: “Bisschop Behnam is echter een uitzondering op deze regel; hij is een goede wetenschapper in Syrisch en Arabisch, heeft een competente kennis van de heilige Schriften en heeft sinds laatste twee jaren geregeld gepreekt in de kerken van Mosul.”
Bisschop Behnam kwam helaas als enige geestelijke leider naar voren die zijn bisschoppelijke ambt waardig was. Dat was de hopeloze situatie niet alleen in Irak maar overal.
Over de redenen achter de armzalige toestand van de Syrisch Orthodoxe kerk schrijft Badger: “Het is zonder twijfel dat de inspanningen van Rome gedurende de laatste en voorgaande eeuwen om de Jacobiten (Syrisch Orthodox) onder haar invloed te brengen, en de machtige steun die de Franse overheid verleend heeft in deze bekering, heeft in grote mate bijgedragen om hen te reduceren tot hun huidige beklagenswaardige situatie. We moeten ook niet vergeten, terwijl we proberen de redenen te achterhalen van de achteruitgang van hun aantallen en voor de afname van de waarheid en algemene ontwikkeling onder hen, de onderdrukking en tirannie die ze hebben ondergaan sinds eeuwen door despotische en afvallige overheid.” (Blz. 59)
De hopeloze toestand binnen de Syrisch Orthodoxe kerk wijt Badger aan de onheilige "evangelie" van misleiding, omkoping, chantage en onderdrukking door de Katholieke missionarissen met de steun van de kwaadaardige Frankrijk en de zware onderdrukking door Ottomaanse overheid, zeer mogelijk aangezet door Rome. Als derde punt van de achteruitgang noemt Badger heel vreemd, zoals vele protestanten die Rome hierin volgen, de bewering dat de Syrisch Orthodoxe kerk de Twee Naturen van Jezus Christus niet erkent, ook bekend als “Monofysiet”. Dit is echter pertinent onwaar en het is een van de onwaarheden die de protestanten van Rome hebben overgenomen.
Hij zegt het als volgt: “De continue afscheiding van de Jacobiten van de Kerk van Christus, waar hun voorvaderen van waren afgesneden tijdens de concilie van Chalcedon in 451, vanwege hun ontkenning van de Twee Naturen van de vleesgeworden Redder waarbij ze feitelijk de doctrine van de gezegende Verzoening betwisten en mensheid beroven van verlossing, heeft geleid tot een duidelijk signaal van ongenoegen van de Almachtige.” (Blz. 59/60)
De Anglicaan Badger beschouwt de Syrisch Orthodoxe kerk als “ketters” door te zeggen afgescheiden “van de Kerk van Christus.”
De Kopten zijn ook officieel in de beleving van Badger aanhangers van zogenoemde Één-Natuur leer, ook wel Monofysiet genoemd. Waarom heeft de Koptische Orthodoxe kerk, in tegenstelling tot de Syrisch Orthodoxe Kerk, zich dan goed staande gehouden in een extreem zware omgeving van vervolging door Islam en terreur van de Katholieke kerk?
We denken geliefde lezer dat er hier iets heel anders aan de hand is geweest, namelijk dat tussen het jaar 400-500 n. Chr. de kerk compleet werd overgenomen door Satan en zijn demonen waardoor er zware bastionnen binnenin zijn gevestigd met verschrikkelijke gevolgen van dien.
De heer Badger heeft ook de Oost-Aramese Chaldese klooster Rabban Hormuzd bezocht in het noorden van Irak, 2 km van Alqosh. Hij schrijft: “De priesters waren, met één uitzondering, analfabete mannen, die leken geen andere taken te hebben dan reciteren van de dagelijkse gebeden” (blz. 102)
Opnieuw hetzelfde verhaal van onwetendheid en analfabetisme. Met “analfabetisme” wordt hier niet bedoelt met lezen of schrijven. Daarmee wordt bedoeld het ontbreken van grondige kennis van de heilige Schrift, exegese, kerkgeschiedenis en andere aanverwante zaken.
Over het ontbreken van de Bijbel bij de Oost- Aramese Chaldeeërs en Nestorianen zegt GP Badger: “Het is reeds waargenomen dat er heel weinig kopieën van de Bijbel, in manuscripten, te vinden zijn onder de Nestorianen of Chaldeeërs, en in geen enkel geval is de Bijbel compleet aangetroffen, maar verdeeld in aparte delen bestaande uit diverse volumes.”
Dit geldt niet alleen voor de Oost- Arameeërs, maar ook voor de West- Arameeërs. De reden is dat de Bijbel nooit een alledaagse belangrijke plaats heeft ingenomen in hun leven. De overgrote meerderheid onder het volk heeft geen Bijbel in huis en toont ook geen belangstelling voor. Voor de meesten is het een vreemde boek waar ze niets mee kunnen.
Justin Perkins
De Amerikaanse Presbyteriaanse dominee Justin Perkins heeft in 1833 de Oost-Aramese Nestorianen van Urmia (Iran) bezocht en is 8 jaar lang bij hen gebleven. In zijn verslag “A Residence Of Eight Years In Persia Among The Nestorian Christians (1843)” rapporteert dominee Perkins over zijn bevindingen onder de Oost- Aramese Nestorianen in Iran. De heer Perkins is zeer negatief over de manier waarop de Oost-Aramese Nestorianen uiting geven aan hun Christelijk geloof. We zullen het hieronder uitleggen aan de hand van enkele pittige citaten.
De heer Perkins schrijft over het vasten van Nineve of het vasten van Jona: “Het vasten van Jona, zoals de Nestorianen het noemen, begon. Dit is een jaarlijkse vasten van driedagen, gevierd ter herdenking van opslokken van Jona door de walvis. Elke dag wordt het merendeel van de tijd gezongen in hun kerken. Zoals hun andere vasten komt het min of meer op onzinnige routine van uiterlijkheden en hun gebeden, vrezen wij, zijn een gekwebbelde geluid.” (Blz. 253)
De observaties van de heer Perkins zijn niet mals met betrekking tot de kerkdiensten van de Oost- Aramese Nestorianen. Deze kerkdiensten zijn vergelijkbaar met kerkdiensten van andere Aramese denominaties. De gebeden zijn inderdaad routine tijdens de kerkdiensten, maar om deze te bestempelen als “onzinnig” geeft aan dat de heer Perkins weinig van heeft begrepen. De gebeden zijn inderdaad standaard gebeden, maar zeker geen gekwebbel. Vasten neemt belangrijke plaats in het leven van de Aramese denominaties. Het is een teken van nederigheid. Om deze te bestempelen als "onzinnige routine van uiterlijkheden" getuigd volgens van een diepe minachting en arrogantie.
Wat wel het geval is dat sinds meer dan duizend jaar geen hervorming plaats heeft gevonden binnen de Aramese kerken om de mensen meer te betrekken bij kerkdiensten. De meerderheid van de kerkgangers begrijpt niet wat er gezegd wordt tijdens de kerkdienst, dat is een zeer slechte zaak. Dit geldt ook voor misdienaars en diakenen. Het gaat om standaard gezangen en gebeden waar ze niet van willen afwijken. Hervorming op dit gebied is daarom ook geen overbodige luxe.
Over hun feesten zegt Perkins: “Elke feest wordt voorafgegaan door Mal-soma, het begin van het vasten, hetgeen een tijd is van feestvieren gevolgd door Eeda festival, die feesten zijn van de meest walgelijke losbandigheid.”
De heer Perkins geeft geen details over de “walgelijke losbandigheid.” Of het gaat om kerkdiensten aan het einde van een vastenperiode of om drankmisbruik of om andere zaken die hem hebben aangezet om het op deze manier te verwoorden, wordt niet duidelijk uit de tekst. Of de Oost- Aramese Nestorianen zich iets hebben aangetrokken van de observaties van Perkins is ook niet duidelijk.
Over de tijden van vasten en feesten schrijft Perkins: “Op deze manier is bijna de hele tijd verdeeld in vasten en feesten- in perioden van gedeeltelijke onthouding afwisselend met brutale uitspattingen en blijft het gedurende de hele jaar, nauwelijks een week, ongestoord door hun zinloze holle ritueel van lawaaierig feestvieren,”
Ook dit is niet iets om trots op te zijn. Of er iets is gedaan met de observaties van Perkins is onbekend. Met “zinloze holle ritueel van lawaaierig feestvieren” wordt waarschijnlijk bedoeld de kerkdienst op feestdagen. Een Protestant begrijpt zoiets niet en komt allemaal als onzinnig over. Toch is het verstandig om de redenen achter d pittige kritiek van Perkins te bestuderen daar hij op een afstand naar de kerkdiensten kijkt.
Over de genoegzaamheid van mensen met betrekking tot geloof schrijft hij: “De mensen verklaren, met veel zelfingenomenheid, het aantal en de lengte van hun feesten, en lijken van zichzelf te denken zeer religieus te zijn, vanwege het feit dat ongeveer de helft van het jaar hun gedeeltelijke onthouding omvat”
Dit is een probleem bij alle Aramese denominaties. Ze zijn trots en vol van zichzelf en denken dat ze niets te kort hebben, terwijl in werkelijkheid ze totaal niets van de Bijbel weten en basiskennis missen van het Christelijke geloof. Ze denken dat af en toe vasten alles vervangt en meteen de weg plaveit voor het eeuwige leven, een ongekende misleiding is dat.
Dominee Justin Perkins schrijft over de Oriëntaalse kerken in het algemeen: “Ik weet het niet wat satan meer listig had kunnen uitvinden als vervanging voor de pure religie van het evangelie dat werkt door liefde, heiliging van het hart, beheersing van het leven, en regulering van het gedrag dan dat hij het heeft bewerkstelligd in de feesten van deze oriëntaalse kerken.” (Blz. 254)
Dit zijn zeer ernstige conclusies van de heer Perkins. Waarschijnlijk wordt in dit verband met “feesten” de kerkdiensten tijdens kerst, passen of andere feesten bedoeld.
Als een Presbyteriaan dominee is hij waarschijnlijk teveel bevooroordeeld geweest om de Oosterse Orthodoxe Christendom over een kam te scheren met Katholieke kerk. Hij is duidelijk niet mee bekend. Dat verklaart ook waarom de meerderheid van de Westerse Protestanten de Midden-Oosterse Christenen als "ketters" beschouwd en daarom dienen ze, in hun beleving, te worden "bekeerd" naar de Protestantse "jezus." Over de onheilige activiteiten van de Katholieke "jezus" hebt U in het voorgaande genoeg gelezen. De Protestante "jezus" is zeker niet minder agressief!
Professor John Joseph schrijft in zijn boek "The Modern Assyrians of the Middle East. Encouters with Western Christian Missions, Archaeologist, & Colonial Powers" op blz.133 over de diverse Protestante groeperingen die actief waren onder de Oost-Aramese Nestorianen van Urmia: "Andere door het westen gesteunde stromingen begonnen zich te profileren in het begin van de 20ste eeuw. Een Zweeds - Amerikaanse “Augustana Synode” had een Nestoriaanse priester in dienst die een twee-dagen school bestuurde. De “Evangelican Association for theAdvancement of the Nestorian Church” opgericht in Berlijn in 1906 had een Nestoriaanse priester in dienst die een Lutherse opleiding kreeg in Duitsland. Gedurende tien jaren heeft een Duitse “Orient mission” een weeshuis buiten Urmia onderhouden voor de Nestoriaanse vluchtelingen uit de bergen. Andere kleine missies waren verbonden met “The American Dunkards”, “The Holiness Methodists”, “The American Southern Baptists and Northern Baptists” en de Engelse stromingen. Daar was waarschijnlijk geen enkel missieveld in de wereld waar zoveel rivaliserende “Christelijke” krachten aan het werk waren dan in Urmia in het begin van deze eeuw; allemaal vechtend voor de heerschappij onder deze enkele mensen. Het resultaat van deze ongepaste strijd uitte zich in demoralisatie, arrogantie van de kant van de Perzische Christenen, de transformatie van religie naar sport en handel. Deze factoren verminderden het respect van de Moslims voor de Christelijke gemeenschap en vermeerderde hun haatdragende jaloezie jegens de voor zichzelf opkomende en succesvolle buren"
Al deze ,,Christelijke” groeperingen waren daar om het ,,licht” van het Westen naar het Oosten te brengen, dat wil zeggen: om het oosten te verlichten met de visie van ,,Jezus van het Westen” (Katholiek of Protestant), alleen dan pas, volgens de missionarissen was je dan gered van de verdoemenis
Volgens Professor John Joseph had de Anglicaanse missie, in tegenstelling tot andere Protestanten en Katholieken, niet de intentie om de Oost- Aramese Nestorianen te bekeren. Op blz. 99 schrijft hij: " Wat genoemd werd de Assyrische Missie van de Aartsbisschop van Canterbury, verscheen in het missieveld in 1885, ongeveer 50 jaar nadat de Amerikanen hun werk hadden gestart. "De Assyrische Missie van de Aartsbischop van Canterbury wees bekering af en streefde naar de hervorming van de Nestoriaanse Kerk van binnenuit, deelde publiekelijk mee dat ze waren gekomen om de Oosterse Christenen te verdedigen tegen de Amerikanen. De Anglicanen werkten samen met de Patriarch, verzekerden hem dat hun wens was niet om verdeeldheid te zaaien onder zijn volk zoals dat wel het geval was met de Romaans Katholieken en Presbyterianen, maar slechts om de kerk te ondersteunen."
Dit was een nobele startpunt van de Anglicaanse Kerk, namelijk om niet te bekeren, maar om de kerk van binnenuit te hervormen. Dit was ook de taak geweest van de Katholieke kerk en andere Protestante groepen, namelijk hervormen van binnenuit in plaats van verdelen en vernietiging.
Maar zoals in het voorgaande uitgelegd, hebben de Anglicanen zich schuldig gemaakt aan iets heel slecht, namelijk de uitvinding en promotie van "Assyrianisme" die de ondergang van de Arameeërs in het Midden-Oosten heeft versneld, terrorisme en occultisme in de hand heeft gewerkt.
Het beleid van de Anglicanen om niet te bekeren, maar om de Oost-Aramese Nestoriaanse Kerk van binnenuit te hervormen, werd niet verwelkomt door andere Protestante kerken. Het lokte bitter reacties uit.
John Joseph schrijft over deze bittere rivaliteit: "Slechts drie jaar na de aankomst van de missionarissen van de Kerk van Engeland, klaagde een Protestante dagblad dat de geestelijken uit Engeland de Presbyteriaanse broeders in Persie geen weinig problemen gaven. "Ze vestigen kerken en scholen die direct interfereren met het werk van de Amerikaanse Presbyterianen." (blz.99)
En op blz. 100 schrijft hij: "Deze rivaliteit tussen de Westerse kerken had een ongezond effect op de Perzische Christenen; ze werden voortdurend gewaarschuwd tegen de fouten, zonden en ketterijen van dit of dat gemeente. Sprekend over de missie van de Kerk van Engeland naar de "Assyrische Christenen", een uitstekende lid van de Amerikaanse missie schreef dat "Gewoon zoveel mogelijk, direct of indirect, door voorbeeld en voorstelling, in preken, in onderwijzen, door de Nestoriaanse geestelijken, wordt de Oude kerk verstevigd tegen de Protestante invloeden". "
Waarom kwam bij zowel Katholieken als Protestanten niet in hun gedachten op om de hand uit te steken naar de Arameeërs en gezamenlijk de boodschap van Christus Jezus te verkondigen aan de Islamieten van het Midden-Oosten? De Arameeërs kenden de omgeving goed en hadden zeker graag meegewerkt. Maar in plaats daarvan hebben ze helaas de Arameeërs volledig kapotgemaakt.
Hoewel de kritiek van Justin Perkins kan overkomen als arrogant en minachtend, toch is het verstandig om ook zulke pittige kritiek serieus te nemen en te proberen de beweegredenen van dergelijke uitspraken te begrijpen. Perkins doet het niet zo maar, hij moet vanuit zijn eigen optiek Bijbelse redenen voor hebben gehad om zoiets grofs neer te zetten.
De Arameeërs van Aram-Nahrin begonnen elkaar in de haren te vliegen over de christologische onderwerpen vanaf het jaar 400 v.Chr. De debacle over Nestorius heeft onnodig de West en Oost-Arameeërs van elkaar gescheiden. Daarna kwam verdeeldheid onder de West- Arameeërs doordat een deel van hen de kant koos van de Bijzantijnse/ Romeinse keizer. Deze verdeeldheid op het religieuze vlak heeft ongekende onderlinge haat en wantrouwen teweeg gebracht waardoor de Arameeërs uit elkaar groeiden. De religieuze verdeeldheid heeft de nationale verdeeldheid bewerkstelligd en versterkt.
De bemoeienis van de Westerse koloniale machten met de Arameeërs was de doodsteek waardoor ze nog verder werden verzwakt en kwetsbaar gemaakt aan het vijandige milieu van het Midden-Oosten en daarmee hun ondergang en diaspora in de hand heeft gewerkt. Ze hebben zoveel haat, wantrouwen en verdeeldheid teweeg gebracht onder de diverse Aramese denominaties zodat ze zo ver van elkaar zijn verwijdert geraakt dat ze niets gemeenschappelijks met elkaar hebben, op het nationale vlak, om voor te vechten. Velen identificeren hun afkomst met hun kerk en zijn totaal onbekend met hun Aramese etnische afkomst. En sommige anderen onder hen identificeren zich als “Arabieren”, vanwege intensieve Arabisatie.
In plaats van zoveel energie te steken in het verdelen en tegen elkaar opzetten van de Arameeërs, valse identiteiten “Chaldeeërs” en “Assyriërs” uitvinden en opdringen en daarmee het creëren van ongekende onderlinge vijandschap, was de morele Christelijke plicht van de Westerse missionarissen om de Arameeërs te verenigen op het nationale vlak zodat ze een gemeenschappelijke doel hadden gehad om ervoor te vechten in de landen van hun voorvaderen.
Het is erg onwaarschijnlijk dat de Anglicaanse kerk samen met Groot- Brittannië aan de ene kant en de Katholieke kerk met Frankrijk aan de andere kant ooit hun misdaden tegen het Aramese volk zullen erkennen. Het is ook onwaarschijnlijk dat ze ooit afstand zullen nemen van de door hen uitgevonden valse identiteiten “Chaldeeërs” (1553) en “Assyriërs” (19e eeuw) waardoor het Aramese volk op het nationale vlak compleet werd kapotgemaakt.
Het valt ook niet te verwachten dat de boesdoeners een plan van aanpak zullen gaan samenstellen om de tot op de botten verdeelde en verminkte Arameeërs van Aram-Nahrin in ere te herstellen door hen te onderwijzen in hun Aramese geschiedenis en niet meer in de door hen uitgevonden valse en verwerpelijke benamingen “Assyriërs” en “Chaldeeërs”. Dit zou een startpunt kunnen zijn voor het langzame herstel van de Aramese natie. Nadat op het nationaal niveau alle Aramese denominaties zijn verenigd onder de Aramese vlag, zal het veel makkelijker zijn om de Arameeërs, weliswaar geestelijk verschillend, ook op de geestelijke vlak meer tot elkaar te brengen. Immers, als ze weten dat ze een nationale gemeenschappelijk doel voor ogen hebben, dan zal dit ook z’n weerslag krijgen op het geestelijke vlak!
De realiteit is echter dat de toekomst helaas zeer somber uitziet. Zolang de Arameeërs zich niet verenigen op het nationale vlak, zullen ze uiteindelijk compleet worden weggevaagd uit het Midden-Oosten.
********************************
Copyright © Aram-Naharaim Organisatie
|
Brieven aan de overheden en internationale organisaties
Arabische Vertalingen: الترجمات العربية
Kolonialisme: Ondergang en diaspora van het Aramese volk.
Aramese Geestelijke / Lichamelijke Genocide
Nepnieuws over de Arameeërs:
9-2-2015: De diep gewortelde demonische haat tegen de Aramese inheemse natie
8-8-2014: Waarom zijn de "Assyriers" heel belangrijk voor de illuminatie satanisten?
17-4-2009: De voortgaande kolonisatie van Turkije, de Arameeërs, de Koerden, de Armeniërs, Pan – Arabisme en Islamisme.
23-3-2009: Westers Europese Koloniale Haat en Kwaadaardigheid tegen de Arameeërs en de Oriëntaalse christendom.
9-4-2008: Door alle ellende heen: Wonderen gebeuren in Irak
12-7-2007: De Evangelische Omroep en de terreurcampagne van de Baptistische Dominee Ken Joseph
2-7-2007: De Arameeërs zijn slachtoffers geworden van haatgenerende daden
6-12-2006: Na de Amerikaanse, nu de Nederlandse “Christenen”: Geestelijke Kruistochten tegen de Aramese natie
9-10-2006: Aanval op de Aramese erfgoed door twee "Christelijke" omroepen: EO en NCRV
13-5-2006: Is er een Assyrische kwestie in Irakese Koerdistan?
10-8-2005: De Aramese opleving zal het schaakbord van het Midden-Oosten transfigureren
2-8-2005: Moderne Irakese geschiedenis. De Arabische Meerderheid en De Minderheden
28-6-2004: De bron van oorlogen en tirannie: de Pan-Arabische valsheid
|
